در این رابطه بسیاری از شرکت های هواپیمایی خارجی در ایران اکنون از قبول «ریال» به دلیل بی ارزش بودن آن سرباززده و بنابرداده های حکومتی، تنها در مقابل ارزهای خارجی برای خریداران خود بلیت صادر می کنند.
یک کارگزار رژیم با اعتراف به وجود این واقعیت می‌گوید: «ایرلاین خارجی اصلا حق ندارد سیستم فروش بلیت خود را مسدود کند، فروش مستقیم داشته باشد و از مشتری ارز دریافت کند، اگر قرار بر این بود، پس چرا به آژانس‌های ایرانی نمایندگی فروش داده و بلیت‌های خود را روی سیستم قرار داده است». (خبرگزاری ایسنا ۱۹ مرداد ۱۳۹۷)

همچنین ابعاد بحران در صنعت هوایی که اکنون به بخش‌های بزرگی از صنعت گردشگری نیز راه برده، به حدی است که یک گزارش حکومتی ضمن کشیدن تصویر تیره از روند و تبعات مخرب این وضعیت نوشت: «وقتی نرخ پروازهای خارجی صد درصد گران می‌شود، تقاضا کاهش می‌یابد و پروازها کم یا کنسل می‌شود، در نهایت به مرحله‌ای می‌رسیم که ایرلاین‌های خارجی مسیر هوایی ایران را حذف خواهند کرد؛ یک خودتحریمی که نه تنها سفر ایرانی‌ها به خارج از کشور، بلکه سفر گردشگران خارجی به ایران و مشاغل وابسته به صنعت هوانوردی را نیز در معرض تهدید قرار داده است». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۰ مرداد ۱۳۹۷)

ترجمان این جملات به معنای آن است که منبعد نه تنها از کیفیت پروازها کم خواهد شد، بلکه فراتر از آن دیکتاتوری خامنه‌ای به دلیل وجود تحریم‌های گسترده در بخش هوایی، ناچارا دست به کاهش شدید پروازها زده و در منطق طبیعی آن نوعی «خود تحریمی» را استارت خواهد زد.

به یقین تبعات این وضعیت مخرب را که خامنه‌ای با سیاست‌های ضد ملی خود، بر دوش جامعه و اقتصاد کشور گذاشته است را هموطنان ما به‌ویژه اقشاری که نیازمند به مسافرت‌های خارجی می‌باشند، پرداخت خواهند کرد. افزایش ناگهانی بهای بلیت، افزایش دوبرابری عوارض خروجی از کشور و یا صدور پاسپورت و خدمات ویزایی تنها نمونه‌های کوچکی از این پازل مخرب می‌باشند.

این گزارش در ادامه با اشاره به افزایش قیمت بلیت ایرلاین ها در رژیم آخوندی و تبعات ناشی از آن ادامه می‌دهد: «وقتی نرخ بالا می‌رود، تقاضا کاهش می‌یابد و به دنبال آن، تعداد پروازها کم یا در برخی مسیرها کامل کنسل می‌شود و به نقطه‌ای می‌رسیم که در برخی مسیرهای هوایی، حتی یک پرواز هم نخواهیم داشت».

به موازات این وضعیت وخیم نیز باید به کیفیت نازل هواپیماهای کشور اشاره نمود که در بهترین حالت عمری به میزان حداقل ۲۵ سال را به ثبت رسانده‌اند. فرسودگی ناوگان‌های هوایی، نبود قطعات یدکی، نبود صنعت بروز شده، به همراه خروج غول‌های هواپیماسازی از ایران تحت حاکمیت آخوندی، به یقین به این روند مخرب ضریب دوچندان خواهد زد.