بر این سیاق تلاش آخوند روحانی که اساساً بند ناف آن به «ادامه حیات » برجام بسته است، تلاش دارد تا با یک کابینه «وصلهپینهای» بکار خود ادامه دهد.
بر این سیاق پیدا نمودن چهار نفر «معتمد و سرسپرده بهنظام » در این میان، به بروز مشکل دیگری راه برده است، بطوریکه آخوند روحانی طی سخنانی در جلسه مجلس حکومتی برای رسیدگی به صلاحیت وزرای پیشنهادی ، گفت: «من برای انتخاب تمامی وزرای پیشنهادی دهها ساعت مطالعه، مشورت و تفکر کردم. البته برخی از کسانی را که دعوت کردیم گفتند استخاره کردهایم و بد آمده است. به نظر میرسد که استخاره در شرایط فعلی با ما همراه نبوده است». (سایت حکومتی تابناک ۶ آبان ۱۳۹۷)
این سخنان ترجمان هراس گسترده در میان متولیان و کارگزاران رژیم از چشمانداز تحولات و بی آیندگی حکومتی است که تمامی تخممرغهای خود را در سبد سرکوب داخلی و صدور تروریسم و بنیادگرایی به خارج گذاشته است. رشد اعتراضات مردم بهجانآمده در شهرهای میهن و فریاد میلیونها ایرانی با شعارهای «مرگ بر خامنهای ، مرگ بر روحانی» خود ادلهای بر واقعیتی بنام «مرحله سرنگونی » دیکتاتوری خامنهای میباشد.
رئیس «دولت تدبیر و امید»! در ادامه، ناخواسته ضمن اعتراف به این واقعیتها اضافه میکند: «ما حتی برخی را هم دعوت کردیم اما وقتی با آنها به گفتوگو نشستم شنیدم که صدای لرزانی دارند. با خود گفتم این صدای لرزان نمیتواند بار وزارتخانههای مربوطه را در شرایط فعلی بر دوش بگیرند».
بر این منطق میتوان اذعان نمود که موضوع اساساً نه برسرپست وزارت و یا مدیریت در دستگاه بهشدت ضربه خورده ولایت میباشد، بلکه اساس واقعیت در «بیروحیگی، ناتوانی، بی آیندگی» و هراس از سرنوشت تیره و تاریک برای رژیم آخوندی است.
همچنین این واقعیت را اکنون در ایران تحت حاکمیت ولیفقیه بهخوبی و در بسیاری از ارگانها و یا شبکههای اطلاعاتی، سپاه پاسداران و بسیج سرکوبگر میتوان بهخوبی رؤیت نمود.
تازهترین سخنان نماینده ولیفقیه در شیراز مبنی بر اینکه «بعضیها حالا میگویند دشمن هست ولی دستوپایش جلوی دشمن داره میلرزه بدبخت، تا میگویند دشمن اینطور گفته هنوز تحریم شروع نشده بعضی از اینها سکته شون زده بود، بعضی هاشون گفته بودند حالا ما مثلاً اگر اینطور بشه چمدانمون را بستیم؛ کدام کشور برویم فرار کنیم خاکبرسرها»، گویاترین اعتراف بر وضعیت دربوداغان آخوندی میباشد.
ترجمان واژه «دشمن » در دیکتاتوری خامنهای که طی هفتههای اخیر تماماً در زرورق «تحریمها» پیچیده میشود، بهیقین روبه سوی داخل و امواج خشم و نارضایتی مردم و بهتبع آن مقاومت سازمانیافته و کانونهای شورشی دارد که اکنون به « کابوسی مرگبار» برای حکومت تبدیلشده است.