به دلیل سیاست‌های ضد کارگری رژیم ایران، وضعیتی که در آن، آن‌ها خودشان را پیدا می‌کنند، بسیار نگران‌کننده و بحرانی است. در سال۲۰۱۸، بیش از ۵۸۰۰ جنبش اعتراضی در ایران برگزار شد. صدها هزار راننده کامیون سه بار در ماه‌های (ژوئن، اوت و اکتبر) یک اعتصاب سراسری را راه‌اندازی کرده و از اول نوامبر مجدداً چهارمین دور از اعتصابات خود را آغاز کرده‌اند. آخرین اعتصاب آن‌ها ۲۱ روز طول کشید، که شامل ۳۱ استان و بیش از ۳۰۰شهر بود. دولت از اقدامات مختلفی برای شکستن اعتصاب استفاده کرده و صدها راننده را دستگیر کرده است. دادستان کل ایران تهدید کرده است که جرائم سنگینی را برای رانندگان اعتصابی اجرا کند و خواستار اعدام ۱۷ نفر از رانندگان دستگیرشده در قزوین شده است (خبرگزاری دولتی ایرنا، ۸ اکتبر ۲۰۱۸-۱۶مهر۹۷).
کارگران و رانندگان ایرانی هیچ امنیت شغلی ندارند و هیچ قانونی از آن‌ها پشتیبانی نمی‌کند. کارگران ایرانی مجاز به تشکیل یک تجمع یا یک اتحادیه مستقل نیستند.
مهمترین مؤسسات اقتصادی و تولیدی متعلق به سپاه پاسداران ایران (IRGC) است که کارگران را با حداکثر فشار و سرکوبگری سوءاستفاده می‌کند، اما وقتی کارگران دستمزد خود را درخواست می‌کنند، اخراج می‌شوند و سرکوب می‌شوند. حقوق بسیاری از کارگران برای ۶ ماه، ۱ سال یا ۲ سال پرداخت‌نشده‌اند، درحالی‌که افزایش قیمت‌ها و تورم آن‌ها را جان به لب می‌کند.
ما از همه سازمان‌های کارگری می‌خواهیم که نقض حقوق بنیادین کارگران را محکوم کرده و خواستار آن هستیم که دیکتاتوری حاکم بر ایران تمام کارگران بازداشت‌شده را آزاد کند، به حقوق بشر و به تمام قوانین کار بین‌المللی احترام بگذارند.
ما خواهان آزادی سریع و بدون قید و شرط تمام کارگران و رانندگان کامیونی که در جریان اعتصابات دستگیرشده‌اند، می‌باشیم.
ما حمایت خودمان را از خواسته‌های رانندگان و کارگران ایران ابراز می‌کنیم و از تمامی اتحادیه‌ها می‌خواهیم تا به همکاران ایرانی خود کمک کرده، از خواسته‌های آن‌ها با حداکثر امکان حمایت کنند.
اتحادیه ما همچنین نامه‌ای را به سازمان ملل متحد و فدراسیون اروپایی کارگران حمل‌ونقل، که سازمانی بین‌المللی به نمایندگی از رانندگان کامیون است، به‌منظور حمایت از این رانندگان جاده‌ای ارسال می‌کند.
۱۵نوامبر ۲۰۱۸-۲۵آبان ۹۷
