جنایات هولناکی که در سلولهای انفرادی روی میدهد

بنابه گزارشات رسیده به ”فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران“ پرده برداشتن ازجنایاتی هولناک و غیرقابل تصور که علیه زندانیان بیدفاع در سلولهای انفرادی معروف به سگدونی در بند 1 زندان گوهردشت به‌طور سازمانیافته و سیستماتیک روی میدهد.زندانیان بیدفاع و اسیر که اکثر آنها جوانان هستند بدلیل اعتراض به برخوردها و رفتار های قرون وسطائی رئیس بند حسن آخریان که شکنجه گری بیرحم و جلادی به تمام معنا و همدستان او در این بند و در کل در زندان صورت میگیرد به شکنجه گاه منتقل میشوند.

 زندانیان بیدفاع به سلولها انفرادی معروف به سگدونی انتقال داده میشوند. آنها را تحت شکنجه های وحشیانه قرار میدهند که منجر به شکسته شدن دست و پاهایشان میشود که تا به حال چند مورد آن گزارش شده است و در حال حاضر 2نفر از آنها در بهداری زندان گوهردشت کرج بستری هستند که به نامهای سامان محمدیان و محسن بیگوند میباشند. عمل ضدبشری و جنایتکارانه که علیه تعداد زیادی از زندانیان بکار برده شده است تجاوز جنسی و یا استعمال باتون به زندانی بیدفاع در حالی که به آنها دست‌بند، پابند و چشمبند زده شده است و پس از شکنجه طولانی و شکستن پا و دستان آنها این شکنجه جنایتکارانه صورت میگیرد.

تماس حسن آخریان با مادر یکی از زندانیان و اعلام فوت فرزندش و اینکه میتواند جسد وی را از بیمارستان تحویل بگیرید منجر به سکته قلبی و انتقال این مادر به بیمارستان شد.

زندانیان در سلولهایی نگهداری میشوند که فاقد سرویس بهداشتی است و به آنها اجازه استفاده از سرویس بهداشتی داده نمیشود. آنها برای مدتی طولانی گاها تا چند هفته با این وضعیت مواجه هستند/عریان کردن زندانی و گرفتن پتو و تمام امکانات پوششی و مرطوب نگهداشتن کف سلول که سیمانی است و باید زندانی بر روی آن استراحت کند /قطع کامل داروهای زندانی برای مدت طولانی/بهصورت روزانه مورد شکنجه قرار دادن زندانی با باتون و پاشیدن گاز فلفل و اشک آورد به درون سلول/پاشیدن محتویان کپسول آتش نشانی بهصورت زندانی / توهین خانوادگی به زندانی/ زندانیانی که دست و پای آنها شکسته شده است برای مدتی طولانی نگهداشتن در سلول تا دچار عفونت شدید شوند و حتی در آستانه مرگ قرار گیرند/قطع ارتباط کامل زندانی با خانواده و جهان خارج از سلول/ غذا دادن به زندانی در حد زنده ماندن/شکنجه زندانی بدلیل شکایت وی و یا خانواده اتش از شکنجه گران و گرفتن رضایت اجباری از او / قتل زندانیان در زیر شکنجه و اعلام علت آن بهعنوان خودکشی و یا مصرف بیش از حد مواد مخدر و موارد متعدد دیگر.

یکی از دهها زندانی که دچار چنین شرایط هولناکی در سلولهای انفرادی معروف به سگدونی شده است آقای بهرام تصویری 30ساله و 6سال است که در زندان در حالت بلاتکلیفبهسر میبرد. او در حدود 6 هفته پیش بهدلیل اعتراض به توهینهای خانوادگی پاسداربندی به نام یوسفی برای 5روز به سلول انفرادی منتقل میشود. آقای تصویری از آنها میخواهد که به او اجازه بدهند که با خانوادهاش تماس بگیرد. اما آنها به او اجازه تماس با خانوادهاش نمیدهند. حسن آخریان با خانوادهاین زندانی تماس میگیرد و به مادر آقای تصویری اطلاع میدهد که فرزندش فوت کرده است و جسد او در بیمارستان است و میتواند جسد او را تحویل بگیرید. مادرآقای تصویری وقتی این خبر را میشنود دچار سکته قلبی میشود و به بیمارستان انتقال مییابد. حسن آخریان بعد از اینکه متوجه میشود که مادر آقای تصویری دچار سکته قلبی شده است و در بیمارستا بستری میباشد به بهرام تصویری خبر سکته و بستری شدن ماردش را میدهد. آقای تصویر خواهان تماس با خانواده میشود و از طرفی 5روز سلول انفرادی او پایان یافته و به روز هفتم کشیده شده است اما از خارج کردن او از سلول انفرادی خوداری میکنند. او خواستار ملاقات با رئیس زندان میشود ولی به حرفهای او گوش فرا داده نمیشود. تا اینکه برای پایان دادن به شرایط سخت و طاقت فرسا اقدام به خودسوزی میکند. پاسداربندها به سلول او یورش میبرند به چشمانش گاز فلفل و اشکآور میزنند و با باتون به سر و صورت او می کوبند. زندانی بهرام تصویری بابدنی سوخته به سلولی که محل شکنجه زندانیان است برده میشود و به او دست‌بند، پابند و چشمبند میزنند و برای مدت طولانی او را با باتون شکنجه میکنند در اثر این شکنجه ها دست و پای او را شکستند و سپس لباسهای او را از تنش خارج کردند. افسر کشیک فردی به نام میرزا آقایی و دو پاسداربند به نامهای یوسفی و شیرخوانی باتون را به او استعمال میکنند. این زندانی بیدفاع در اثر این شکنجه بیهوش میشود و با ریختن آب بر روی او، وی را دوباره بهوش میآورند و شکنجه جنسی دوبار تکرار میشود. تمامی این شکنجه ها با حضور و شرکت حسن آخریان رئیس بند 1 صورت میگیرد. سپس زندانی بهرام تصویری به سلول انفرادی بازگردانده میشود. او را عریان میکنند و بدون داشتن پتو و یا هر پوشش دیگری بر روی کف سیمانی سلول رها میکنند و هر از چند گاهی کف سلول آب میریزند. این زندانی بیدفاع در حالی که پاها و دستانش شکسته شده بود و بدنش مجروح و خونین بود به مدت یک ماه در آن شرایط بهحال خود رها شده بود. شکستگی پای او دچار عفونت میشود و او به اغما فرو میرود و ناچارا وی را به بهداری زندان منتقل میکنند. بهداری زندان از تحویل گرفتن او برای مدتی خوداری میکند چونکه در آستانه مرگ قرار داشت و نمی خواست مسئولیت او را بپذیرد. نهایتا فردی به نام دکتر رضوی او را بستری میکند و پس از بهوش آمدن به آنها میگوید باید تحت عمل جراحی فوری قرار گیرد ولی حسن آخریان با عمل جراحی وی مخالفت میکند و او را به سلولهای انفرادی بازمیگرداند که با فشار پزشکان بهداری او بعد از دو روز تحت عمل جراحی قرار میگیرد. خانواده آقای تصویری برای رسیدگی به جنایتی که علیه فرزندشان روا داشته شده شکایتی را تنظیم کردهاند و همچنین خود آقای بهرام تصویری به بازرسی زندان شکایت کرده است.

  فردی به نام رضا ترابیان او را تهدید کرده است که در صورت عدم رضایت عواقب وخیم آن را خواهد دید. و حتی احتمال قتل او در زندان وجود دارد. ترابیان میگوید پزشک قانونی به حرفهای تو و خانواده ات گوش نخواهد کرد و به حرفهای زندان گوش میدهد تو کی طی این مدت موارد زیادی را دیدهای. در طی روزهای شنبه و یکشنبه حسن آخریان بدلیل شکایت کردن آقای تصویری و خانوادهاش در مقابل چشمان سایر زندانیان او را برای مدت طولانی با باتون مورد شکنجه قرار داد. آخریان این زندانی را با شکنجه تحت فشار قرار داده است که باید رضایت بدهد و از شکایت خود منصرف شود. زندانیان بیدفاع دیگری که با چنین شرایط مواجه شدهاند و تعدادی از آنها هنوز در سلولهای انفرادی به سر میبرند عبارتند از؛ احمد اشکان، رضا جلاله، مجید افشار، محسن بیگوند، نقی نظری، مهدی سورانی (در اثر شکنجه فکش را شکسته شده و در سلولهای انفرادی است)، قیصر اسماعیلی، مجید محمودی، ناصر قوچان لو، حسین کریمی، حمید اشکی، شیر محمد محمدی، حسن شریفی، 6ماه که بیجهت در سلولها انفرادی است و به‌صورت روزانه تحت شکنجه قرار دارد. فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، بکار بردن شکنجههای قرون وسطائی و جنایتکارانه علیه زندانیان بیدفاع و اسیر را به عنوان جنایت علیه بشریت محکوم میکند و از دبیرکل، کمیسر عالی حقوقبشر سازمان مللمتحد و سایر مراجع بینالمللی خواستار ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت این رژیم به شورای امنیت سازمان ملل متحد جهت گرفت تصمیمات لازم اجرا است. 4خرداد 1389 برابر با 25 می 2010 گزارش فوق را به سازمانهای زیر ارسال گردید: دبیرکل سازمان مللمتحد کمیساریای عالی حقوقبشر کمسیون حقوقبشر اتحادیه اروپا سازمان عفو بینالملل گزارشگران ویژه دستگیریهای خودسرانه، شکنجه سازمان ملل متحد