ای امید صبح اندر شام تار
صبح صادق از تو گیرد اعتبار

این خزان در مقدم تو بی گمان
می رود فرخنده می آید بهار

با تو شیرین می شود ثانیه ها
آخر خط می رسد هر انتظار

هر غزل با نام تو، تزئین شود
از تو می گیرد قصیده، اعتبار

شهد شیرینی به کام هر بشر
نام تو بر تارک هر افتخار

هر که در راهت قدم برداشته
نام نیکش مانده اندر روزگار

در پی تو تا سر جان می رود
تا که در هم بشکند قفل حصار

عاشقی کافتاده اندر راه تو
می رود صبر از کف او با قرار

این شقایق داغ تو دارد به دل
لاله اندر باغ و بستان داغدار

عشق با نام تو معنا می شود
ای تمام عاشقان را اعتبار

نام انسان از تو زیبا می شود
ای تو زیباتر ز هر نقش و نگار

*** ***

ای «رهایی» درد ما را چاره کن
ای تو واجبتر ز نان، در آن دیار