به یقین این تظاهرات شکوهمند آینه تمامی تلاش ها، اعتراضات و مبارازات مردم در داخل کشور بوده و بیان کننده این حقیقت است که مبارزات مردم در داخل و خارج از کشور با یکدیگر پیوندی عمیق دارند.
حضور هزارها تن از هموطنان در پاریس در حالی صورت گرفت که دیکتاتوری ولی‌فقیه تلاش زیادی برای منحرب نمودن اذهان عمومی نسبت به این همایش بزرگ به خرج داده بود.
راین راستا طی هفته‌های گذشته شاهد بودیم که نه تنها سران، مقامات و متولیان دیکتاتوری ولی‌فقیه، بلکه فراتر از آن نیز رسانه‌های وابسته به رژیم آخوندی و یا اذناب سیاست مماشات، تلاش زیادی برای مخدوش نمودن این گردهمایی بزرگ به خرج دادند.
انتشار اخبار کذب، شانتاژ و فشار بر دولت و مقامات فرانسه، موضعگیری های پیاپی در نمایشات جمعه و یا رادیوتلویزیون‌های حکومتی و همچنین آخرین تهدیدات آخوند روحانی طی کنفرانس با سفرای خارجی در تهران، تنها گوشه‌ای از این فعالیت‌های مخرب می‌باشند.
به موازات این واقعیات باید به ابعاد بازتاب این تظاهرات با شکوه در رسانه‌های بین‌المللی اشاره نمود. حضور گسترده شخصیت‌های سیاسی، حقوق بشری، کارشناسان مسائل تروریسم و بنیادگرایی در این همایش بزرگ، خود بهترین ادله بر مقبولیت مقاومت ایران و خواسته‌ای به‌حق تظاهرکنندگان علیه مطامع مخرب رژیم آخوندی می‌باشد.
برای نمونه خبرگزاری آسوشیتدپرس (۱۹ بهمن ۱۳۹۷) در گزارشی از صحنه می‌نویسد: «صفی از سخنرانان به راهپیمایی روز جمعه پیوستند. سیاستمداران کنونی و پیشین فرانسه، یک نخست‌وزیر سابق الجزایر و جرج صبرا از اپوزیسیون سوریه در پیشاپیش تظاهرات بودند».
به یقین شاخص‌ترین خواسته تظاهرکنندگان همان «سرنگونی» نظام آخوندی با تمامی دستجات و باند ای درونی آن می‌باشد، امری که از فردای قیام دی ماه در سال گذشته به‌کرات خود را در شعارها، اعتراضات، تحصنات و خیزش‌های مردمی در شهرهای کشور به نمایش گذاشته است.
خانم مریم رجوی در پیامی به جمعیت شرکت‌کننده در این همایش ملی و با اشاره به این واقعیت، تأکید کرده‌اند: «با سرنگونی دیکتاتوری فاسد و شکنجه‌گر شاه، وارثان حقیقی او خمینی و خامنه‌ای سر برداشتند و حالا نوبت سرنگونی ملاهای حاکم است.
وی در ادامه می‌افزاید: «ملت ما دوران تازه‌یی را آغاز کرده است. دوران تازه‌یی از نبرد برای به زیر کشیدن استبداد مذهبی. ازاین‌رو انتظار دارد که جامعه جهانی این مبارزه – که برای رهایی ایران و جهان از شر فاشیسم دینی است - را به رسمیت بشناسند. در این خصوص دولت‌های غرب مسئولیت مضاعف برعهده دارند؛ زیرا به ویژه در دو دهه گذشته با سیاست مماشات در حفظ این رژیم نقش داشته‌اند».
