دایه دایه کی وقته جنگه؛ قطار بالا سرت مّه بی فشنگه
دالکه کی ما بجنگه

دایه دایه سیل اوما حونم خرو بی؛ لّش بچه مه دیه م د مینه اُو بی
دایه جو جیرم که وُ بی

دایه، کورت د گل داره؛ دخترت بی کّس و کاره
رولیا شونم بیماره

دالکه هُمسات نو ناره؛ بچیا شو لّت و پاره
میرّتم زار و نزاره

دایه پّه کی وقته جنگه؛ وقت دوسی کی وا تفنگه
کی سی آزادی می جنگه

دایه ایرو که ویرونه؛ زندونو پُر ز جوُنه
کی حق مونه مه سونه

دایه جو، زونُو چّش درمیارن؛ گلوله و سر مه وارن
آخونو چی گرگ هارّن

دایه دایه اّشک چّش خلاصی ناره؛ خوّرم چّش انتظاره
برارم بیه آواره

دالکم کی وقته جنگه؛ رولیات کی ما بجنگه
هنی اّم اّفتو قشنگه؟

دایه مّردم غم د بارّن؛ اّسیرو هزار هزارن
سوارو کی رو و هارن؟

دایه، علی مّردو د کجانه؛ تفنگ بونه و شانه
دُشمنه بیره نشانه

دالکه صیغه سّرت بّرّس و دادم؛ اّسبه کمه زین بّکو مه پشت و بادم
همایون وا اّعظمی اُفتان و یادم

دایه جونم ایسه وقته جنگه؛ چون که مّردم غم د بارّن
جو باخته هنی قشنگه

بی مریم، فشنگ بیار قطار قطار؛رفیقو خّنه و لو سوار سوار
همّه شو صف کشینه چّش انتظار

دایه شیرم رو جلو کُل سوار؛ تاختی و اّسبت بّزه بیرق بیار
فرمونه صادر بّکو، ز دُشمه بیار دّمار

بی بی نازار، رهبری هنه زّنونه؛ تازه وقته خوش خونونه
کل زنوتفنگ د شو زّن دّر ز حونه

دایه دایه ایسه وقته جنگه؛ همه مردم غم د بارّن
جو باخته الان قشنگه
 جو باخته الان قشنگه.