خشم و طغیان مردم که رژیم آخوندی به‌شدت از آن وحشت دارد را مردم ایران به‌کرات طی هفته های اخیر در شبکه‌های مختلف اجتماعی و یا گزارشات سیمای آزادی رویت نموده اند.
از فحش و ناسزا به بالاترین مقامات رژیم که صرفا برای تهیه «عکس» و سناریوهای خبری به مناطق سیلزده آمده اند تا جوش وخروش مردم اهواز با شعار های کوبنده خود علیه نظام تبهکار آخوندی، تنها گوشه ای از آمادگی اجتماعی برای خیزش علیه دیکتاتوری مذهبی را به نمایش می گذارند.
به یقین یاری گرفتن رژیم طلسم شکسته خامنه‌ای از مزدورانی مانند «حشد الشعبی» در مناطق جنوبی کشور خود بهترین ادله بر این واقعیت است که دیگر رمق و یا نیرویی برای سپاه سرکوبگر و بسیج ضد مردمی در کنترل شهرها و خاموش کردن این جوش و خروش‌ها باقی نمانده است.
در این رابطه دبیرخانه شورای ملی مقاومت (۲۵ فروردین ۱۳۹۸) در یک روشنگری می‌نویسد: «رسانه‌های حکومتی برای سرپوش گذاشتن بر فضاحت حضور گسترده حشدالشعبی در مناطق سیلزده، به یک توجیه مسخره روی آورده و نوشتند این نیروها در هماهنگی با رژیم آخوندی برای حفاظت از عراق به خصوص شهر عماره در مقابل سیل به خوزستان رفته‌اند!
علاوه بر این بنا به رسانه‌های حکومتی یک گروه دیگر از مزدوران عراقی نیروی قدس موسوم به نجبا، «با بیش از ۱۰۰ خودروی سبک و سنگین، از مرز مهران وارد خاک ایران» شده‌اند».
پیشتر نیز به‌کرات مردم شهرهای مختلف تصاویر لشکرکشی‌های قشون خامنه‌ای با زره‌پوش و نفربرهای نظامی و سنگین به داخل شهرها را در شبکه‌های مختلف اجتماعی انتشار بیرونی داده بودند، امری که در بطن خود مهر تائیدی بر هرچه بیشتر میلیتاریزه کردن شهرها از سوی سپاه و دوایر اطلاعاتی و سرکوبگر رژیم می‌باشد.
در رابطه با بکارگیری مزدوران برون‌مرزی رژیم در مناطق سیلزده، پاسدار ایرج مسجدی، سفیر رژیم در عراق ضمن اعتراف به این واقعیت می‌گوید: «طی دو روز گذشته صدها نفر از سران عشایر و نخبگان عراقی از جمله اعضای حشد الشعبی با مراجعه به سفارت و سرکنسولگری‌های کشورمان در دیگر شهرهای عراق، با اخذ ویزا برای کمک به سیل‌زدگان عازم استان‌های لرستان و خوزستان شده‌اند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۵ فروردین ۱۳۹۸)
اما آنچه که همواره از سوی مردم ستم دیده در مناطق سیلزده گزارش شده است، همان استقرار این «عشایر و نخبگان عراقی» در پادگان حمیدیه و یا تردد در روستا ای سوسنگرد با «تانک و نفربر» بوده است، امری که دروغ‌گویی‌های رژیم به‌شدت هراسان ولی‌فقیه از خشم و اوجگیری اعتراضات مردمی را به نمایش می گذارد.
