چونکه میاندیشم و دانم که هستم، زنده ام
ساغری دارم ز آتش، مست مستم، زنده ام
معبدی دارم ز نور و زندگی، پرواز و عشق
زانکه بتها را درین معبد شکستم، زنده ام
زاهد شیطان سرشت خود پرست و خیره سر
چونکه در ایمان ز آیینت گسستم، زنده ام
در نبرد نیک و بد با تکیه بر یزدان پاک
اهرمن ناباور و انسان پرستم، زنده ام
در جهان اضطراب از سلطه پولاد و دود
چون بتقدیس گل و گندم نشستم، زنده ام
بردگی امروز دشمن پیش روی آرش است
تیر آزادی چو پر گیرد ز شستم، زنده ام
چونکه میاندیشم و دانم که هستم، زنده ام
ساغری دارم ز آتش، مست مستم، زنده ام


•    این شعر اشاره ای به دکارت فیلسوف فرانسوی دارد که میگفت: من هستم، چون فکر میکنم.