واقعیت طی یک سال گذشته و از فردای دستگیری اسدالله اسدی، دبیر سوم سفارت رژیم در وین به دلیل طراحی و فرماندهی بمب گذاری علیه گردهایی بزرگ ایرانیان در ویلپنت پاریس، آن است که ایرانیان و تمامی کسانیکه هدف این سوءقصد تروریستی بودند، بی صبرانه به انتظار محاکمه وی می باشند.
بر این منطق پس از سپری شدن تمامی تحقیقات قضایی و با توجه به ادله‌هایی مانند نقشه عملیاتی، دستگیری سه نفر از تیم ترور و اعترافات آنان در رابطه با این سوءقصد ضد انسانی، دیگر جای هیچ شک و شبهه‌ای برای وکلا و مدافعان حقوق بشر و همچنین شخصیت‌های سیاسی و حقوقی باقی نمانده که در پشت این طرح، دیکتاتوری خامنه‌ای با مجموعه بزرگی از شبکه‌های اطلاعاتی و وزارت خارجه آن قرار داشته است.
همکاری تنگاتنگ میان سفارتخانه‌های رژیم در حداقل چهار کشوردراتحادیه اروپا و مهم تر از همه، دستگیری دبیر سوم سفارت رژیم در وین که وابسته به وزارت بدنام اطلاعات آخوندی است، انگشت اتهام را به‌سوی دولت آخوند روحانی و وزارت اطلاعات و خارجه رژیم و نیز سپاه پاسداران در این سوءقصد خنثی شده تروریستی دراز میکند.
در این رابطه پیشتر شورای ملی مقاومت در یک روشنگری (۱۱ تیر ۱۳۹۷) اعلام کرده بود: «این دیپلمات تروریست از مرداد ۱۳۹۳ ایستگاه اطلاعات رژیم آخوندی در اتریش بوده است. قبل از اسدالله اسدی، فردی بنام مصطفی رودکی رئیس ایستگاه اطلاعات سفارت رژیم در اتریش بود. وی سپس به تهران منتقل شد و در سال ۱۳۹۶ برای توطئه علیه مجاهدین در آلبانی رییس ایستگاه اطلاعات سفارت رژیم در آلبانی شد».
از سوابق تروریستی رژیم آخوندی نیز میدانیم که همواره سفارتخانه‌های حکومت مآمن ترور، جاسوسی و نقل و انتقال سلاح، بمب و تیم‌های تروریستی در سراسر جهان بوده‌اند. نمونه‌هایی مانند ترور دکتر کاظم رجوی در سوئیس و یا ترور میکونوس، حسین نقدی در ایتالیا، ترور رهبران کرد ایرانی در وین و یا ترور مجاهد خلق زهرا رجبی در استامبول تماما راه به سفارتخانه‌ها و مراکز دیپلماتیک رژیم آخوندی برده‌اند.
بر این منطق، این خواست مردم و مقاومت ایران مبنی بر تعطیلی هرچه سریعتر تمامی مراکز جاسوسی رژیم آخوندی در اتحادیه اروپا، اخراج ماموران ریز و درشت خامنه‌ای در پوش دیپلمات و نیز بازگشایی پرونده‌های خونین تروریسم رژیم آخوندی در بسیاری از کشورها، به‌ویژه طی چند سال گذشته و راه افتادن روند شفاف قضائی برای رسیدگی به تمامی آنان، صد البته خواسته‌ای به‌حق و برآمده از واقعیت‌های فوق می‌باشد. این همان جوهر و مضمون فریادهای هزاران ایرانی آزاده و حامیان بین‌المللی مقاومت ایران در بروکسل می‌باشد.
