شرکت کنندگان در این کنفرانس، از جنبش دادخواهی شهیدان قتل عام ۶۷ حمایت کردند و به یک تحقیق بین المللی درباره قتل عام زندانیان سیاسی و محاکمه سران حاکمیت پلید آخوندی و مسئولان جنایت علیه بشریت از جمله خامنه ای و آخوند جلاد ابراهیم رئیسی رئیس خون آشام قضائیه ولایت فقیه و دژخیمانی چون پورمحمدی و علیرضا آوایی وزیردادگستری در کابینه آخوند روحانی فراخوان دادند.

ژان فرانسوا لوگاره-شهردار منطقه یک پاریس
خانم نماینده، همکاران عزیزشهردار، خانمها و آقایان، دوستان، حامیان وفادار مقاومت ایران،‌
به شهرداری منطقه یک پاریس خوش آمدید. این اولین باری نیست که ما از مقاومت ایران در شهرداری یک استقبال میکنیم. این قتل عام در سال ۱۹۸۸ طی یک دهه وحشتناک در پایان ماه اوت صورت گرفته است. در روزهای آتی، درهمزمانی این فاجعه با اول سپتامبر ۲۰۱۳ هستیم که در شهر اشرف، یک کشتار دیگر صورت گرفت.
ما در اینجا جمع شده ایم و این مایه افتخار است که شهردار منطقه یک پاریس برای همبستگی و حمایت خودش، اعلام خواهر خواندگی با اشرف۳ کرد. خانم دووکولور و برخی از شهرداران مرا درمناسبت جشن ملی ۱۴ ژوئیه بدلیل اینکه در تیرانا در آلبانی بودیم، همراهی کردند و این را میخواستم بگویم که شهری که ساکنان اشرف۳ بنا کرده اند، با مشاهده چندین فیلم و آن موزه که اختصاص داشت به شهیدان مقاومت ایران، شگفتی های زیادی برای ما خلق کرد.
ما برای همبستگی اینجا هستیم، ما برای حمایت دراینجا هستیم و ما اینجا با امید هستیم. من فکر میکنم که علیرغم تمامی فراز و نشیبها در روابط بین المللی که بسیار پیچیده است که بطور عام درحیطه متخصصین آن میباشد، اما یک واقعیت وجود دارد، مقامات رژیم ایران که این قتل عام ها را مرتکب شده اند، امروز کماکان بر سر قدرت هستند و این چیزی است که ما باید آنرا افشا کنیم و این چیزی است که نهادهای قضایی بین المللی باید آنرا به قضاوت بکشند. تا همین دو روز پیش رژیم حاکم به اعدامهای بدون محاکمه ادامه میدهد. این رژیم تمامی اشکال ادای احترام به قربانیان را ممنوع کرده است. رژیم حاکم بطور رسمی این قتل عام علیه بشریت را که درنهادهای بین المللی تعریف شده است نفی میکند. ادای احترام به شهدا سرکوب ومستوجب مجازات میشود. ادای احترامی که امروز در اینجا در این جلسه برای قربانیان میکنیم، طبیعتا درایران غیر ممکن است و این اثبات میکند که مفاهیم آزادی و حقوق بشر و عدالت در ایران جائی ندارد. من به نام کمیته شهرداران یک نامه به رئیس جمهور فرانسه علیه سفر وزیر خارجه رژیم ایران به فرانسه نوشتم زیرا امروزه این رژیم لیاقت چنین احترامی را ندارد. وزیر مورد نظر در سو قصد نافرجام درگردهمایی ویلپنت که ما در آنجا حضور داشتیم مسئولیت دارد. ما میتوانستیم با اجرا در آمدن این سوقصد دربین قربانیان یک کشتار باشیم.
اینها دلایلی است که میگوییم هرگونه به رسمیت شناختن و ارتباط برقرار کردن با این رژیم بنظرما غیر ممکن است. اضافه میکنم که وقتی ما در رابطه با توافق اتمی صحبت میکنیم که ظاهرا موضوع متخصصان نیز هست، رژیم ایران اعتراف کرده است که دروغ گفته است. عدم احترام وسیله ای برای باج خواهی است. زمانیکه در یک توافق بین المللی، مخاطب ما به ما میگوید که من یک دروغگو هستم، بنظرم بیهوده است که در این شرایط گفتگوها را ادامه بدهیم. معتقدم که فراتر از همبستگی و حمایت ما، ما باید بر سر برخی از اصولی که طی قرنها بر روابط بین دول حاکم است، قاطع باشیم.
خانم ها و آقایان
با این مقدمه کوتاه و خوشامدگویی، با گفتن این موضوع که کمیته شهرداران همبسته است و درهمبستگی خود با اشرف۳،‌ یک خواهرخواندگی سمبلیک را اعلام کرد و این یک پیام قوی است که شهروندان آزاد منطقه یک پاریس که از آزادی و دمکراسی برخوردارند، با ساکنان اشرف که برای همان ارزشها و همان اصول میجنگند، همبسته هستندو امیدوارند که در کوتاه ترین زمان ممکن،‌ ایران این کشور بزرگ به آزادی دست یابد.
دراینجا به پیام خانم مریم رجوی گوش فرا میدهیم.

میشل دووکولور ـ رئیس کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک در مجلس ملی فرانسه
«روز بخیر، آقای شهردار، آقایان شهرداران، خانم (چیت ساز)
من با همان انگیزه هایی کنار شما هستم که اشخاص دیگری پیش از من بوده اند و حتی با تعهد و تلاشی بیش از من.
شما پشت این میز دوستان وفاداری دارید. من تعداد زیادی از آنان را می بینم. و این بسیار ارزشمند است. دوستانی که سالیان سال است در کنار شما هستند و می دانند به چه دلیل این گونه کنار شما ایستاده اند و بهیچوجه کوتاه نیامده اند. قطعا بر عهده تک تک ما، هر کس در سطح و حدود خود، است
من به عنوان رئیس کمیته پارلمانتر برای یک ایران دموکراتیک، مدعی نیستم که ارمغانی در سطح دیگر یارانی که اینجا پشت این میز نشسته اند، برایتان آورده باشم. با این حال شما می توانید روی گروه پارلمانی ما برای پیش رفتن در راستای آرمان مردم ایران در حد مقدوراتمان حساب کنید. ما اخیرا توافق کردیم که سازمان ملل را در مورد کشتارهای سال ۱۹۸۸ (۶۷) مورد پرسش قرار دهیم.
اینجا لازم می بینم یکی دو کلمه هم درباره آمدن این شخص منحوس (ظریف) به بیاریتس بگویم که البته در حاشیه نشست بود. بدیهی است من مطلقا این سفر را تأیید نمی کنم،
آقای شهردار، از شما به خاطر تعهد مستمرتان تشکر می کنم. آن هم چه تعهد زیبایی، تعهدی که آنرا سبک نمی گیرید، بلکه با تمام قوا و با گشاده دستی تمام آن را مرئی و علنی می کنید. خواهر خوانده شدن این منطقه با اشرف که تعهد زیبایی است، قطعا ارزش یک سمبل بسیار قوی را دارد. درود بر شما به خاطر این ابتکارتان. و نهایت اینکه ما در کنار یکدیگر پیش خواهیم رفت و هر یک از ما هر کاری که توان انجامش را داشته باشیم، انجام خواهیم داد. هر یک از ما در هر سطحی که هستیم با اراده تحقق هدفمان تلاش خواهیم کرد.»