آتش زدن تصاویر خمینی و خامنه‌ای و فراخوان مردم برای اخراج مزدوران رژیم در روند منطقی خود طی هفته گذشته به تصرف پایگاه ها، دفاتر و یا کنسولگری های ولی‌فقیه در این کشور مصیب زده رسیده است.
تازه‌ترین نمونه، تصرف کنسولگری رژیم آخوندی در کربلا خود ادله‌ای است بر این واقعیت که خامنه‌ای به‌واقع بازی را در عراق باخته است.
تظاهرات بزرگ مردم در شهرهای عمدتا شیعه‌نشین با ابراز تنفر از پاسدار قاسم سلیمانی دیگر هیچ شک و شبهه‌ای بر این واقعیت باقی نمی‌گذارد که هدف اصلی تمامی جوش و خروش‌ها از سوی مردم، همان دیکتاتوری خامنه‌ای در این کشور است.
تلویزیون العربیه (۳ نوامبر ۲۰۱۹) در گزارشی از صحنه‌های قیام مردم عراق از جمله می‌گوید: «یک تظاهرکننده عراقی در میدان تحریر خطاب به پاسدار قاسم سلیمانی می‌گوید گورش را از عراق گم کند: ای قاسم تو قابل تحمل نیستی اگر سیاستمداران این تصویر را به تو ارائه داده‌اند یا در گذشته چنین به تو وانمود کرده‌اند که شیعیان با تو هستند به این صحنه خوب نگاه کن اینها شیعه هستند دیدی؟ این شیعه است تصاویرت را بلند کرده و بر زمین می‌زنند و با عکسهای اربابت یا مراجعت هم همین کار را می‌کنند».
همچنین پخش تصاویر از جوانان خشمگین این شهر شیعه‌نشین از سوی خبرگزاری‌های بین‌المللی نه تنها تعجب جهانیان بر‌نمی‌انگیزد، بلکه باعث خوشحالی میلیون‌ها مردمی است که به‌خوبی عامل بدبختی، فقر، ستم و کشتار مردم در این کشور را شناسایی کرده‌اند.
خشم منطقی مردم عراق تنها به جوانان ختم نمی‌شود، بلکه اکنون در روند خود به گسل‌های مختلف مانند «کارگران، دانشجویان، مهندسان، معلمان، پزشکان و دانش آموزان» نیز راه برده است.
به یقین خامنه‌ای این وضعیت بحرانی به‌خوبی درک کرده است، سکوت عامدانه وی و عدم تمایل برای پرداختن به چنین موضوع حیاتی برای رژیم آخوندی، سخن از خالی بودن چنته وی دارد.
پاسخ وی و نیروای سرکوبگر ولی‌فقیه همان گلوله بر سر و صورت مردم و جوانان بی سلاح و بیدافع عراقی است. تنها طی روز گذشته ۴ تن از معترضین در بغداد به ضرب گلوله به شهات رسیده‌اند.
ولی‌فقیه طلسم شکسته که قدر قدرتی پوشالی وی اکنون نه تنها در ایران بلکه در سراسر منطقه به مانند «خانه‌ای شنی» ریخته است، معنای «لگدمال کردن» تصاویر خود و یا «تصرف» جاسوس خانه‌های حکومت را به‌خوبی دریافته است.
یک گزارش حکومتی «روزنامه ایران ۱۲ آبان ۱۳۹۸) در این رابطه می‌نویسد: «یکی از خطرناک‌ترین ابعاد ناآرامی‌های عراق، این است که سقف مطالبات معترضین، از استعفای دولت به کنار نهادن کل سیستم رسیده و شرایطی رقم خورده که همه در آن ضرر خواهند کرد...بخشی از معترضین، مشکلات را به پای همسایه نوشته و علیه تهران شعار سر می‌دهند».
بله مردم عراق اکنون خواهان یک قانون اساسی جدید بر اساس «برادری و برابری» میان آحاد مردم و عدم تقسیم قدرت میان جریانات و نیروهای دست نشانده، فاسد، تبهکار و یا هرگونه مداخله از سوی همسایگان به‌ویژه دیکتاتوری خامنه‌ای می‌باشند.
