در این جلسه مهم‌ترین مسائل سیاسی مربوط به ایران، رژیم آخوندی و موقعیت رژیم در صحنه داخلی و منطقه‌یی و بین‌المللی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
خانم مریم رجوی طی سخنانی در این جلسه گفت: اشرف سه امروز به مرکز امید مردم ایران برای آزادی تبدیل شده است. کانون‌های شورشی فعالیت‌های خود را در شهرهای ایران افزایش داده‌اند. و چند ماه است که جوانان هیچ فرجه‌یی به آخوندها نمی‌دهند و بنرهای سران رژیم را در همه جا تخریب می‌کنند.
از دیماه۱۳۹۶ که قیام در ایران شروع شد، جامعه هم‌چنان ملتهب است و به‌رغم سرکوب و خفقان شدید، تظاهرات و اعتراضات ادامه دارد.

اخیرا هزاران نفر در لردگان در جنوب غربی ایران تظاهرات کردند،‌ آن‌ها فرمانداری و دفتر نماینده خامنه‌ای و سایر مراکز قدرت را به آتش کشیدند و تظاهرات دانشجویان،‌ معلمان،‌ کارگران و بازنشستگان ادامه دارد.
دلایل خشم مردم، ۴۰ سال سرکوب و زن‌ستیزی و هم‌چنین فساد مالی، بحران اقتصادی و تخریب محیط زیست است. مردم خواهان تغییر رژیم هستند.
این شرایط با جنبش مردمی در عراق و لبنان به وخامت می‌گراید. شما می‌دانید که آمریکا بعد از اشغال عراق این کشور را در یک سینی طلایی به آخوندها تقدیم کرد. از آن زمان خشونت‌ها، افراطی‌گرایی و جنگ‌های فرقه‌یی درعراق و از عراق به کل منطقه گسترش یافت.
در لبنان این رژیم ایران است که توسط حزب الله تمامی تحولات سیاسی و اجتماعی را به بن‌بست کشانده و کشور را به گروگان گرفته است.
امروز در عراق سمبل‌های رژیم به آتش کشیده می‌شوند. پلاکاردهای خامنه‌ای، خمینی و قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس، همانند ایران پاره می‌شوند.
کنسولگری رژیم در کربلا،‌ توسط تظاهرکنندگان مورد حمله قرار گرفت. شبه‌نظامیان وابسته به رژیم ایران بر روی مردم آتش می‌گشودند و صدها نفر را کشتند. در لبنان، شعارها به مخالفت با حزب‌الله سمت و سو گرفته است.
خامنه‌ای گفت عراق و سوریه و لبنان عمق استراتژیک رژیم هستند و اگر پاسداران در سوریه و عراق نجنگند باید در خیابان‌های ایران و پایتخت با دشمن بجنگند. و حالا این عمق استراتژیک به لرزه درآمده است.
از ایران تا عراق و لبنان ما شاهد علائم نزدیک شدن پایان حکومت آخوندها هستیم.
ولی فقیه رژیم به نیروهای مسلح خود می‌گوید نباید دشمن را دست کم گرفت و باید فعالیت‌های آن را زیر نظر گرفت. این دشمن کیست؟‌ دشمن آن‌ها مردم ایران است.
هفته گذشته در جلسه‌یی در مجلس ملی فرانسه اعلام کردم ادامه گفتگوی بی‌پایان با رهبران این رژیم، رفتن به مسیری غلط است.
این رژیم مخاطب قابل اتکایی نیست. در مقابل این بن‌بست دیپلماتیک، فرانسه باید رفتاری متفاوت اتخاذ کند و در کنار مردم ایران و مقاومت آن قرار بگیرد. کاری که شما دوستان مردم و مقاومت ایران پیشتاز آن بودید.