قیام ایران - ضرورت ورود سازمان ملل


درحالیکه هر روز بر آمار اسرا و شهدای قیام آبان ماه افزوده می شود و در حالیکه مقاومت ایران از وجود بیش از «۳۰۰ شهید و ۱۰ هزار» اسیر تنها طی یک هفته گذشته خبرداده است، اکنون بسیاری از مجامع بین‌المللی، شخصیت ها و سازمان های مدافع حقوق انسانی بر ضرورت دخالت سازمان ملل متحد برای رسیدگی به این پرونده خونین تاکید دارند.

به یقین سکوت و بی عملی در رابطه با حقوق انسانی در ایران آخوند زده، ولی‌فقیه جنایتکار را برای ادامه این سیاست مخرب جری تر خواهد کرد. راهکار عملی، کشاندن این پروند به یک دادگاه بین‌المللی علیه سران و آمران و عاملان کشتار مردم ایران می‌باشد.
برای نمونه خانم مریم رجوی در مصاحبه‌ای با شبکه بین‌المللی فاکس نیوز تاکید کرده است: «از آنجا که بازداشت‌ شدگان در خطر شکنجه و اعدام قرار دارند سازمان ملل باید به فوریت هیاتهای تحقیق و حقیقت‌یاب را به ایران اعزام کند. رهبران این رژیم به‌خاطر ارتکاب جنایت علیه بشریت باید در برابر عدالت قرار گیرند».

همچنین در این رابطه بند سوم از فصل اول در منشور ملل متحد موکدا می‌گوید: «حصول همکاری بین‌المللی در حل مسائل بین‌المللی که دارای جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی یا بشردوستی است و در پیشبرد و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همگان بدون تمایز از حیث نژاد، جنس، زبان یا مذهب».
به یقین چنین خواسته‌ای عطف به داده‌های بین‌المللی و توان مجامعی مانند سازمان ملل و یا شورای امنیت شدنی و پیشتر نیز به لحاظ تاریخی علیه پاره‌ای از سرکوبگران و جنایتکاران به اجرا گذاشته است.

ابعاد سرکوب خونین از سوی رژیم آخوندی که خامنه‌ای و روحانی معترضین را «اوباش و اشرار» خوانده‌اند، به حدی است که بسیاری از ارگان ذیربط در سازمان ملل نیز نسبت به این روند هشدار داده‌اند. وضعیت به‌قدری بحرانی است که کارشناسان سازمان ملل متحد نیز در گزارشات خود براین واقعیت تاکید کرده‌اند.
برای نمونه در یک گزارش آمده است: «ما در رابطه با گزارشاتی از کشتار و مجروح کردنها و استفاده بیش از حدی علیه کسانی که در تظاهراتها شرکت دارند عمیقاً نگران هستیم».

در این راستا استفاده ابزاری با قطع شبکه های اینترنت صرفا با هدف برنامه‌ریزی برای سرکوب با چراغ خاموش از سوی دیکتاتوری ولی‌فقیه می‌باشد. براین سیاق رژیم آخوندی تلاش دارد تا از ورود و خروج اخبار به داخل کشور ممانعت به عمل آورده و بدین‌سان سیاست نقض حقوق انسانی را به پیش ببرد.
به یقین آماده سازی لیست آمران و عاملان سرکوب با تصاویر و مشخصات آنان، آمار دقیقی از زندانیان و دستگیر شدگان، محل و اختفای بازداشت شدگان، محل و آدرس دفن شهدا، عاملان سانسور و فیلترینگ شبکه های مخابراتی و اینترنت و یا تمامی آنانی که به نحوی در شبکه های اجتماعی و یا رسانه‌های استعماری برای سرکوب مردم فراخوان داده‌اند، می‌تواند کمک بزرگی به راه انداختن این پرونده خونین در سطح بین‌المللی باشد.