اسحاق جهانگیری تنها چند هفته مانده به نمایش انتخابات میگوید: «امروز کشور در یکی از سختترین شرایط منطقهای، جهانی و داخلی در دوران پس از انقلاب قرار دارد». وی سپس می افزاید: «امروز فساد مثل موریانه به جان انقلاب افتاده و در شرایطی که عده ای در کشور به نان شب محتاج هستند، عدهای دیگر در حال چپاول بیتالمال هستند». (سایت حکومتی خبر فارسی 9 بهمن 1398)
این سخنان در حالی بیان می شود که مجموعهای از دزدان و غارتگران اکنون در رأس امور کشور، بهویژه دستگاههای اجرایی و قضائی مانند دولت آخوند روحانی نشستهاند. یکی از نمونههای بارز آن برادرٍ جهانگیری است که بهدلیل فساد، رشوهخواری و غارت بیتالمال هماکنون حال «آب خنک» خوردن از سوی باند مقابل است.
پیشتر نیز باند خامنهای، پرونده دزدهای معاون آخوند روحانی را برملا نموده بود. دراین رابطه سایت حکومتی مشرق نیوز (30 خرداد 1394) از جمله نوشته است: «اسحاق جهانگیری، معاون اول و رئیس ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی، در حالی طی ماههای اخیر به طور مکرر به تخلفات دولت قبل اشاره کرده که خود او در دوره وزارتش در دولت اصلاحات، با یک پرونده تخلف 60.825.378.000 ریالی روبروست».
گذشته از این واقعیات و فریادهای آی دزد آی دزد از سوی متولیان رژیم، باید اضافه نمود که موضوع دزدی و فساد اکنون به یک امر حکومتی و یک صنعت زیر ساختاری تبدیل شده است.
برملا کردن دستان آلوده یکدیگر از سوی هرسه جناح رژیم صد البته ریشه در پاکدامنی و طهارت آنان نداشته، بلکه تنها در شب نمایش انتخابات حکومتی، به موضوعی برای یقهدرانی و از میدان بدر بردن طرف مقابل مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین این وضعیت مخرب که به شیرازههای مالی و اقتصادی و اجتماعی کشور صدمات جبرانناپذیری را وارد کرده و بدینسان میلیونها خانوار ایرانی را به لبه پرتگاه کشانده، در حالی است که دستگاه سراسر فساد قضائیه هرچند وقت یکبار، عدهای از مدیران و مسئولان دونپایه حکومتی را تحت عنوان مبارزه با فساد به دادگاه میکشاند. در پشت این سیاست که از سوی خامنهای طی سال گذشته اعلام گردید، همان ایجاد قضای روحی و روانی در جامعه با این هدف که گوئیا دیکتاتوری ولیفقیه در امر مبارزه با فساد جدی است، قرار دارد.
با نیم نگاهی به رسانههای حکومتی می توان به بخشی از ابعاد واقعی فساد در ایران رسید. نمونه هایی مانند برادران لاریجانی در دو قوه , اطلاعات سپاه در صنعت خودرو سازی، فساد در هلال احمر , ورزش، قالیباف، ناجا , پتروشیمی، دکلهای نفتی، خاوری، سلطان سکه، احمد عراقچی و یا برادر روحانی تنها حکایت مشت نمونه خروار در این رژیم غرق در فساد و دزدی هستند.