به یقین اگر بخواهیم برای تمامی این مصائب و آلام مردم ایران، نامی انتخاب نمائیم  واژه ای بهتر از «ویروس آخوندی» برای آن نمی توان یافت.

تازه ترین نمونه سوء مدیریت در دیکتاتوری ولی فقیه راباید در سرازیر شدن سیل در بخش های بزرگی از کشور بویژه در استان های لرستان، همدان، کرمانشاه، ایلام و غرب ایران جستجو نمود. بنابر گزارشات قطره ای از سوی رسانه های حکومتی ابعاد این سیل ویرانگر تا کنون «بیش از ۵۰ شهر» در این مناطق محروم را دچار خسارات سنگین نموده است.
انتشار تصاویر روستائیان محروم که با دستان خالی در تلاش برای نجات جان خانواده های خود می باشند، به یقین دل هر انسانی را به درد می آورد.

دراین راستا بحران در مناطق ضربه خورده بسیار وخیم تر گزارش شده است. برای نمونه خبرگزاری نیروی تروریستی قدس، تسنیم از جمله گزارش کرده: «روزهای گذشته ۱۰۰۰واحد مسکونی در ضلع غربی شهر پلدختر تخلیه شده است و در صورت افزایش دبی رودخانه کشکان آب وارد شهر پلدختر خواهد شد».
همچنین «راه ۱۵۰ روستا در الیگودرز ۷۰روستا در دلفان ۶۰روستا در کوهدشت ۱۵روستا در پلدختر و ۲۰روستا در چگنی بر اثر طغیان رودخانه ها قطع است».

این وضعیت بحرانی به یقین ماحصل حکومتی است با باندهای مافیایی و غرق در فساد و غارت اموال ملی که در منطق خود به بی تفاوتی متولیان و کارگزاران رژیم برای جان مردم راه برده است.
همچنین وجود سوء مدیریت، عدم اختصاص بودجه برای زیر شبکه های کشور، عدم لاروبی رودخانه ها و بستر دریاچه ها، نبود نیروهای امداد و پزشکی و کادرهای درمانی ، نبود ستاد بحران از دیگر دلائل رشد قاچگونه چنین فاجعه های محیط زیستی می باشند.
 
ابعاد بحران که متاسفانه شیوع بیماری کرونا برآن سایه سنگینی انداخته، بحدی است که یک کارگزار رژیم در دلفان اعتراف کرده: «راه ارتباطی بیش‌از ۴۰ روستای این شهرستان به‌علت سقوط و تخریب ۳ دهنه پل در روستاهای بگوردی علیا، ده یوسفیان و منطقه تنگ پری به‌طور کامل قطع شده‌است».  سایت حکومتی خبربان ۶ اسفند ۱۳۹۸)

فرماندار کوهدشت نیز با اعلام این خبر که «راه های ارتباطی ۶۰ روستا قطع شده» به بی عملی و بی برنامگی حکومت در شرائط بحرانی اذعان کرده و می افزاید: «رفع این مشکلات نیاز به همکاری معاونت عمرانی دارد، اقداماتی شهرداری انجام داده است اما مؤثر نیست، باید اقدام اساسی و چاره‌اندیشی برای نقاطی که باعث نفوذ آب به شهر می‌شود کنیم».

این وضعیت بحرانی در حالی است که مردم محروم این مناطق هنوز از تبعات و عواقب سیل فروردین ماه گذشته، کمر راست نکرده اند. مضافا به این وضعیت نیز باید به عدم رسیدگی دولت آخوند روحانی، کمک های مالی و مادی، نبود چادر و کانکس و وسائل گرمایشی در سرمای زمستان اشاره نمود تا پازل بی تفاوتی و بی عملی رژیم اخوندی روشن تر گردد.




.