بنابراین گزارش که مهر تایدی بر داده های مقاومت ایران می باشد، رژیم آخوندی حداقل «۲۳ کودک» را طی تظاهرات های خیابانی با شلیک گلوله به سر، بدن، جمجمعه، قلب و مغز، به قتل رسانده است.
در بخشی از این گزارش تاکید شده است: «در ماه های اخیر، تصویری مخوف از به کارگیری نیروی مرگبار توسط مأموران امنیتی برای درهم کوبیدن اعتراضات سراسری سال گذشته ایران به دست آمده است. خانواده های کودکانی که در اعتراضات کشته شده اند با رفتاری بی رحمانه روبرو هستند تا سکوت کنند. مقامهای حکومتی تلاش می کنند از روشن شدن حقیقت این قتلها جلوگیری کنند. این بیانگر یک پنهان کاری دولتی است».

در راستای این واقعیت باید اضافه نمود که رژیم آخوندی تا به امروز از ارائه هرگونه آمار و ارقام از شهدای قیام آبان و یا تعداد دستگیر شدگان، مفقودین و سربه نیست شدگان خودداری کرد است، امری که خود بهترین ادله بر «پنهانکاری عامدانه» حکومت برای مخدوش نمودن جنایت علیه بشریت می باشد.
برای نمونه شیخ حسن روحانی در یک دروغگویی آشکار ضمن مخدوش نمودن ابعاد جنایت صورت گرفته ، گفته بود:«رسانه‌های خارجی عددهای عجیب غریبی را اعلام کردند، البته یک عددی را اول اعلام کردند، بعد بهشون چیزی گفته نشد، همینجور هی بردند بالا هر روز روزانه هی ۱۰۰نفر ۱۰۰نفر بردند بالا تا از ۱۰۰۰هم بهرحال عبور کرد».

این دروغگویی روحانی درحالی است که پیشتر مقاومت ایران در گزارشات متعددی، تعداد قربانیان اعتراضات آبان را حداقل «۱۵۰۰ نفر» و دستگیر شدگان را بیش از «۱۲۰۰۰» اعلام کرده بود.
همچنین سازمان مجاهدین خلق ضمن انتشار اسامی «۷۵۵ شهید قیام» تاکید کرده است: «سرکردگان و ارگانهای مختلف رژیم، از جمله روحانی، شورای عالی امنیت، سخنگوی روحانی، وزارت کشور، نیروی انتظامی و پزشکی قانونی، در یک بازی مبتذل انتشار آمار قربانیان را به یکدیگر پاس می دهند».
به موازات این واقعیات نیز باید به صدور حکم اعدام برای سه جوان قیام کننده از سوی بیدادگاه های رژیم اشاره نمود، تا بدین سان پازل ابعاد سرکوب و بی رحمی ولی فقیه روشن تر گردد.

اما واقعیت از فردای خیز بزرگ مردم ایران علیه دیکتاتوری ولی فقیه آن است که قیام آبان آخرین تتمه های مشروعیت ناداشته رژیم آخوندی با تمامی باند های قلابی آن را از بین برد.
فریاد های مردم بجان آمده مبنی براینکه «سپاه جنایت می کند، رهبر حمایت می کند» تنها گوشه ای از خشم مردم علیه کلیت این نظام سرکوبگر و خون ریز می باشد. در این راستا نیز باید به نقش ویژه خامنه ای بعنوان مسئول اول سرکوب، بویژه کشتار کودکان و نوجوانان در میهن امان اشاره نمود.

همچنین عفو بین الملل در راستای خواست بحق مردم و مقاومت ایران، مبنی بر کشاندن آمران و عاملان جنایت علیه بشریت در قیام ابان به یک دادگاه ذیصلاح بین المللی، «ایجاد مکانیسمی تحقیقاتی برای رسیدگی به کشتار معترضان و رهگذران از جمله کودکان در آبانماه را از سوی کشورهای عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل را ضروری» دانسته است.

.