فاجعه کرونا - «عدم اعتماد جامعه» به حاکمیت



دیکتاتوری مذهبی حاکم بر میهن امان از فردای رشد و نمووویروس ولایت، با بحرانی غیرقابل تصور دیگری بنام «عدم اعتماد عمومی» روبرو شده است.

به یقین این وضعیت بحرانی برای رژیمی غرق در بحران، ماحصل سیاست های مخرب حاکمیت بویژه در زمینه «پنهانکاری و درغگویی» می باشد. براین اساس شاهد بوده ایم که از آغاز بحران کرونا، نخستین سیاستی که رژیم به پیش برد، همان عدم شفافیت و اطلاع رسانی به موقع به جامعه و بازی با جان میلیون ها ایرانی برای پیشبرد اداف و مطامع سیاسی حاکمیت بود.

ابعاد عدم اعتماد عمومی به دیکتاتوی ولی فقیه بحدی است که اکنون رسانه ها و باند های بجان هم افتاده در درون حاکمیت ، از آن با عناوینی مانند «بحران امنیتی» نام می برند.
پیشتر روزنامه لوموند در مطلبی ضمن اشاره به این واقعیت از جمله نوشته بود: «سوء‌مدیریت آشکار بحران کرونا از سوی حکومتی که طی ماه های گذشته بخش بزرگی از اعتبار خود را نزد مردم از دست داده، عامل یک بحران جدید اعتماد در ایران است».

موضوع عدم اعتماد عمومی به حاکمیت تنها ریشه در «فاجعه کرونا» ندارد، بلکه طی ماه های اخیر و از فردای قیام آبان شتاب بی سابقه ای بخود گرفته است.
عدم اعلام آمار شهدا و اسرای قیام، عدم استرداد جعبه سیاه هواپیمای اوکرائینی و پنهانکاری ای عامدانه در خصوص شلیک عامدانه به این هواپیما و یا پنهانکاری های عامدانه از ابعاد ویروس کرونا ، به یقین بخشی از پازل های این مجموعه می باشند.
همچنین این وضعیت وخیم و نبود مجموعه شفافیت از سوی حاکمیت با تمامی باندهای آن و عدم رسیدگی به مردم بیدفاع، به یقین به موضوع «عدم اعتماد مردم» به رژیم آخوندی ضریب دوچندان زده و تابوت ولایت را «چهارمیخه» کرده است.

یک رسانه حکومتی (خبرگزاری آنا ۲۱ اسفند ۱۳۹۸) در مطلبی تحت عنوان «مدیریت فشل دولت در مبارزه با کرونا» از جمله با برشمردن مجموعه بحران ها از جمله تاکید بر «بحران مدیریت ، بحران اقدام، بحران حرف نزدن با مردم، فقدان پروتکل اطلاع رسانی» اشاره کرده و می افزاید: «اگر در کنار نحوه مدیریت اطلاع‌رسانی در کشورهای دیگر قرار گیرد مشخص می‌شود چه فاصله بزرگی در مدیریت بحران در یک موضوع مشخص میان ما و کشورهای دیگر وجود دارد و طبعا محاسبه و تخمین خسارات نداشتن یک پروتکل مشخص اطلاع‌رسانی می‌تواند گویای سنگینی هزینه آن باشد».
همچنین سزعلی رضائی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در تازه ترین سخنان، ضمن اعتراف به فرار «مسئئولان حکومتی» از شهرها ی آلوده و «عدم اعتماد عمومی» از جمله گفته است: «حضور و ظهور مسئولان دولتی در میادین بحران می تواند مایه آرامش مردم و سرعت در حل مشکلات گردد. به بیان ساده‌تر، مردم اگر مسئولان را در قله‌های نگرانی در ملازمت خود نبینند دچار بی اعتمادی می‌شوند».

این وضعیت در حالی است که رژیم همچنان از ارائه آمار واقعی قربانیان و مبتلایان به ویروس مرگبار کرونا در کشور و عوامل پشت پرده آن مانند سپاه پاسداران با زیر مجموعه های اقتصادی و مالی، طفره می رود.