دراین کنفرانس فرانسوا لوگاره شهردار منطقه یک پاریس، یانیک فاونیک نماینده پارلمان فرانسه و نایب رئیس کمیته پارلمانی برای یک ایران دمکراتیک،ژرار لوتوننایب رییس سندیکای دانشگاهیان فرانسه، ژرار وسپیر، پژوهشگر در بنیاد مطالعات خاورمیانه، سیلوی فاسیه شهردار پیشین لوپن، پیر برسی رئیس حقوق بشر نوین فرانسه و هم چنین بهزاد نظیری، حمیدرضا طاهرزاده و نادر نوری درباره پنهانکاری و عملکرد مجرمانه آخوندها، سیاست جنایتکارانه بازگشایی مشاغل در شرایط شیوع گسترده کرونا و ه پیرامون وضعیت وخیم زندانها و ضرورت ازادی بی قید وشرط زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی، سخنرانی کردند.
 
سخنان ژان فرانسوا لوگاره شهردار منطقه یک پاریس
با سلام به همه
چرا از ایران باید از ایران صحبت کرد؟ چرا که ایران از اولین کشورهای بود که توسط این پاندمی مورد تهاجم واقع شد. بعد هم ایران به این دلیل که ایران پس از یک سری وقایع غم انگیز مستمر مورد آسیب این ویروس قرار گرفت. یعنی سرکوب و کشتار، اعمال دهشناک این رژیم که ضد شرف و انسانیت بود و این پاندمی به بدبختی مردم ایران افزود و این باعث میشود که ابعاد فاجعه بار بیشتری به این مسئله بدهد. دومین مسئله این است که یک بار دیگر رژیم آخوندها بدلیل اینکه فرهنگ و سیستمش اینگونه است، میخواست روی دروغگویی و پخش اخبار جعلی تکیه کند. یعنی عدم قبول واقعیت و ادعای اینکه این پاندمی یک توطئه بین المللی است. قبول نکرد آمار درست بدهد و باین شکل مانع اقدامات پیشگیرانه دربرابر این بیماری همه گیر، شد.
با این اقدامات رژیم ایران چهره واقعی خود را که یک چهره غیر انسانی، دیکتاتوری و دروغگو میباشد، نشان داد. این رژیم تلاش کرد بگوید چنین پاندمی وچود ندارد و یک چیز خیالی است یک توطئه است که باعث تاخیر در انجام همه اقدامات پیشگیرانه لازم شد اقداماتی که میتوانست باعث نجات هزاران انسان بشود. باین خاطر است که ما آنرا محکوم میکنیم چرا که اثبات میکند که این رژیم، رژیمی است بی کفایت خصوصا زمانی که باید با یک وضعیت وحشتناک و بی سابقه مقابله کند. و نشان داد که قادر نیست در چنین شرایطی اقدام مناسبی صورت دهد.

سخنان یانیک فاونک – نماینده پارلمان فرانسه - معاون کمیته پارلمانی برای یک ایران دمکراتیک
سلام بر همه شما،
من از حضور در این جلسه بسیار خوشحالم
همه ما شاهد این موضوع بعد از واکنش اولیه رژیم در جهت انکار واقعیت شیوع ویروس در کشور ایران و عدم اتخاذ اقدامات لازم برای محافظت از جمعیت بودیم. رژیم ایران اکنون با اشاره به ارقام کم در مقابل آمار واقعی در رابطه با این اپیدمی در ایران، ما را بازی می دهد.
در کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک، بسیار نگران سلامتی و امنیت مردم ایران هستیم. همین نگرانی را همچنین برای کادر پزشکی در ایران داریم.

در کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک، ما همچنین می خواهیم نسبت به وضعیت زندانهای ایران، جایی که یک سرکوب مرگبار در آن رخ داده است، هشدار دهیم. ۳۰-۴۰ زندانی، شاید هم بیشتر، در اثر تیراندازی و ضرب و شتم توسط نیروهای امنیتی جان باختند. تنها تقصیر آنها شورش در برابر شرایط بهداشتی ناگوار حاکم بر زندانهای پر ازدحام بود. برخی از بازداشت شدگان مشکل دسترسی به آب دارند، صابون ندارند، قادر به رعایت فاصله گذاری‌ اجتماعی نیستند.
به همین دلیل کمیته پارلمانی ما در این باره به دبیرکل سازمان ملل و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل هشدار داده است. برای این رژیم، قبول مداخله سازمان های غیردولتی دشوار است، زیرا پذیرفتن حضور آنها به این معنی خواهد بود که رژیم ایران عمق فاجعه بهداشتی که ایران با آن روبرو است، را باید به رسمیت بشناسد.
این امر به جهانیان نشان داد که این نتیجه اولویت دادن چندین دهه به پشتیبانی از جنگهای منطقه ای و تروریسم به جای رسیدگی به نیازهای مردم است. بنابراین رژیم ایران برای پنهان کردن کاستی ها و تصمیمات غیرقابل قبولش، سعی دارد از این فاجعه بهره‌برداری سیاسی کند و مسئولیت خود را بر عهده دیگران قرار بدهد.
در پایان اظهاراتم، طبیعتاً دوست دارم به مردم ایران حمایتم را ابراز کنم و از حمایت کل کمیته پارلمانی مان به آنها اطمینان بدهم.
ما به یک ایران دموکراتیک که به فکر سلامتی مردم ایران و پیشرفت آنهاست اعتقاد داریم.
ما مردم ایران را تحسین می کنیم که روشن، نیرومند و مقاوم هستند.
شما می توانید روی ما حساب کنید که همیشه در کنارتان خواهیم بود،
با تشکر از شما

سخنان ژرار لوتون - نایب رییس سندیکای دانشگاهیان فرانسه
آیا میدانید چه کسی گفت، "کروناویروس در مقایسه با بسیاری دیگر از مشکلات، موضوعی جزئی است و نباید توجه را از توطئه های دشمنان ما منحرف کرد؟ این ولی فقیه رژیم بود که در تاریخ ۹ آوریل برای توجیه بازگشت به وضعیت به اصطلاح "عادی" آنرا بیان کرد.
در واقع رژیم از یک بحران اجتماعی می ترسد که می تواند به سقوط آن منجر شود. این رژیم، پول کشور را در برنامه جنگ و برنامه موشکی بالستیک خود بلعیده است. اگر رژیم مانند سایر کشورها، می خواست مردم را در خانه خود قرنطینه کند، باید به آنها کمک مالی می کرد.
 اما رژیم از دست زدن به بودجه سپاه پاسداران یا ولی فقیه که دارای صدها میلیارد دلار سرمایه هستند، خودداری می کند.
پس چگونه جلوی مردم ناامید و گرسنه را برای قیام میگیرند؟ با اعلام بازگشت به وضعیت عادی که یک خطر جدی زیانبار انسانی را در بردارد.
اما این رژیم برای حفظ خود، صدها هزار نفر را قربانی می کند و ناتوانی خود در مدیریت بحران اپیدمی را نشان می دهد.
در این شرایط، جامعه جهانی باید بین مردم ایران و رژیم حاکم تفاوت قائل شود. قیامهای اخیر وجود رژیم را زیر سوال برده است. بنابراین، بیایید به مردم ایران کمک کنیم. دموکراسی های غربی بجای آنکه بخواهند این رژیم متعصب و سرکوبگر را نجات دهند؛ وظیفه دارند که بسوی نیروهای مخالف رژیم و مشخصا در گام اول با مقاومت ایران، دست دراز کنند و از پروژه یک ایران آزاد حمایت کنند.