براین اساس علی ربیعی، سخنگوی دولت آخوند روحانی از ماموران شکنجه و اطلاعات در دهه ۶۰ می گوید: «وزیر خارجه ما هم اعلام کرد که بدون هیچ پیش‌شرطی آمادگی برای تبادل همه زندانیان و گفت‌وگو برای آزادی آنان وجود دارد، اما این دولت آمریکا بوده که تاکنون از پاسخ‌ خودداری کرده است». (سایت حکومتی تابناک ۲۱ اردیبشت ۱۳۹۹)
 
به یقین بازی با جان انسان ها که در فلسفه وجودی ولی فقیه جایی برای آنها نیست، در حالی در دستور کار حکومت قرارگرفته که جامعه جهانی هرچه بیشتر بر تبعات مخرب تمامی سیاست های مخرب این رژیم تروریست و بنیادگرا واقف می باشد.
خامنه ای تلاش دارد تا با اعلام این سیاست، در اتحاد میان کشورهای غربی علیه سیاست های خود شکاف ایجاد نماید و بطریقی از اجرایی شدن سیاست تحریم های جدید جلوگیری و یا آن را کند نماید.

پیشتر نیز ماله کش اعظم نظام در سیاست خارجی به هنگام اجرایی شدن تحریم ها از سوی ایالات متحده، از «تبادل گروگان ها» سخن به میان آورده بود، امری که ترجمان اعتراف به واقعیتی بنام «سیاست گروگانگیری» از سوی رژیم اخوندی می باشد.
وی از جمله گفته بود: «شش ماه پیش به آمریکایی‌ها گفتیم آماده تبادل زندانیان آمریکایی در ایران با ایرانیانی که به خاطر قوانین تحریم در آمریکا یا به خواست آمریکا در کشورهایی دیگر حبس شدند، هستیم».

همچنین اعلام سیاست «تبادل گروگان ها» در حالی است که بسیاری از کشورها اکنون شهروندان خود را از ورود به دیکتاتوری ولی فقیه منع کرده اند. زیرا امر به سابقه ضد انسانی این رژیم، هر شهروند و یا کارمند ان سفارتخانه ها و نیز شهروندان دو تابعیتی به مثابه امکانی برای «گروگانگیری» ارزیابی می شوند.
تازه ترین نمونه آن نیز اعترافات رئیس دفتر تلویزیون کانال یک آلمان، فردی ایرانی – آلمانی تبار می باشد که در یک افشاگری از تهدیدات رژیم علیه جان خود پرده برداشته است.

وی دراین رابطه به سایت دویچه وله ( ۹ مه ۲۰۲۰) می گوید: «در یکی از موارد، در اتاق هتلی در تهران توسط یک گروه هشت نفره ماموران امنیتی مرد بازجویی شده است.
در این بازجویی از جمله به او گفته بودند: «می‌دانی که اینجا چه اتفاقی برای خبرنگاران می‌افتد، ممکن است راننده کامیون یکباره از مسیر خود منحرف شود و تو را زیر بگیرد».

واقعیت در این دیکتاتوری خون ریز و بی رحم آن است که بدلیل سال ها مماشات با آخوندهای حاکم و چشم پوشی های عامدانه بر سیاست های مخرب رژیم آخوندی، حکومت در موقعیتی قرارگرفت تا با اهرم «گروگان گیری» بسیاری از سیاست های راهبردی خود را به پیش ببرد.
در تاریخچه این حکومت نمونه های بسیاری از «تبادل انسان» با «چمدان های دلار» و یا «بده بستان های تجاری و اقتصادی» و امیتازهای ن سیاسی و دیپلماتیک » به چشم میخورند.

براین اساس زمان که رژیم اخوندی در تگناهای مرگبار قرار می گیرد و به هر میزان که در داخل ایران فشار بر حکومت از سوی جامعه به غلیان آمده افزایش پیدا می کند، به همان میزان نیز رژیم به سیاست های مخربی مانند گروگان گیری نیازمند می شود.