سخن از سرکوب خونینی است که بنابرداده های مقاومت ایران حداقل «۱۵۰۰» تن از مردم بیدفاع و بی سلاح بدست مزدوران خامنه ای در کوچه و خیابانها به شهادت رسیده اند.
دراین رابطه نیز سازمان مجاهدین خلق تا به امروز اسامی و مشخصات حداقل «۷۸۰» تن از شهدا را از طریق اطلاعات میدانی و کانون های شورشی انتشار بیرونی داده است.
بنابراین اطلاعات، دیکتاتوری خامنه ای تنها «در استان تهران حداقل ۴۰۰، در کرمانشاه حداقل ۳۲۰، در فارس حداقل ۲۷۰، در خوزستان حداقل ۲۴۰، در اصفهان حداقل ۱۲۰و در البرز (کرج) حداقل ۱۰۰تن» را به شهادت رسانده است.

ابعاد فشار های اجتماعی و لعن ونفرین مردم علیه رژیم آخوندی بحدی است که وزیر کشور در دولت شیخ حسن روحانی در سخنانی گفت: «تعداد فوتیها را از ۱۰ هزار نفر گفتند ۸ هزار نفر گفتند ۷ هزار نفر ۶ هزار نفر ۲ هزار هم گفتند ولی خوب حالا همین روزها انشاءالله اعلام خواهد شد، که اصلاً عددها این نیست! من می‌خواهم بگویم فقط ۲۰ درصد این تعداد».
این کارگزار دروغگو و فاسد آخوندی با این جمله بندی، عامدانه تلاش میکند تا «به گلوله بستن مردم» را با واژه های مانند «فوتیها» تعدیل نماید. همچنین وی فراموش کرده که پیشتر حسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس حکومتی آمار قربانیان را "حدود هفت هزار نفر" اعلام کرده بود.

رحمانی فضلی سپس می افزاید: «۸۰ درصد معترضان با سلاح‌های سازمانی جان خود را از دست دادند». ترجمان «سلاح سازمانی» نیز همان سلاح های بکارگرفته شده از سوی سپاه پاسداران، نیروهای لباس شخصی و بسیج سرکوبگر می باشند که تصاویر وحشیگری آنها بکرات از طریق رسانه های مقاومت ایران و بویژه سیمای آزادی در اختیار عموم قرارگرفته است.
همچنین اکنون سوال اینجاست که چرا حکومت برای همین «۸۰ درصد» نیز اساسا پرونده ای باز نکرده و دست به تحقیقات نزده است؟
نام مشخصات این افراد سازمانی که بروی مردم بی دفاع آتش گشوده اند، چیست؟ و تحت آمریت چه ارگان و یا شخصی دست به کشتار مردم زده اند؟ بعلاوه رژیم آخوندی اگر راست میگوید، چرا تا به امروز امکان تحقیق از سوی یک مرجع ذیصلاح بین المللی را نداده است؟

به این وزیر سرکوبگر در دیکتاتوری ولایت باید یادآوری نمود که در میان قربانیان حداقل «اسامی ۱۸ کودک و نوجوان» به چشم می خورند که بخشا با زدن تیر به صورت و یا سر به شهادت رسیده اند که خود نشان از ابعاد سبوعیت و بربریت نیروهای سرکوبگر رژیم در مقابله با تظاهر کنندگان می باشد.
دراین رابطه نیز سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه ای از جمله تصریح کرده است «در تمامی موارد به غیر از چهار مورد، معترضان به ضرب گلوله نیروهای امنیتی ایران از جمله نفرات سپاه پاسداران، بسیج و نیروی انتظامی که با گلوله‌های جنگی به سر و یا بالاتنه معترضان شلیک می‌کردند به قتل رسیده‌اند و این نشان می‌دهد که آنها به قصد کشتن شلیک می‌کردند».