تازه ترین این وضعیت بحرانی که اکنون شیرازه های بسیاری از بخش های آموزشی، خدماتی و درمانی را از هم پاشیده است، در وقوع انفجار در یکی از مراکز درمانی در بزرگ شهر تهران تجربه کرده ایم.
دراین رابطه رئیس شورای قلابی در شهر پایتخت اعتراف کرده است: «۱۱ نفر را از بخش‌های شمالی ساختمان و ۹ نفر را از طبقه‌های پایین نجات دادند ولی در طبقه چهار و پنج که اتاق عمل و جراحی بوده متأسفانه ۱۹ نفر فوت شده‌اند».
 
 طی روزهای گدشته نه تنها شاهد انتشار قطره ای و دستکاری های عامدانه از سوی رسانه های رژیم در زمینه ابعاد خسارات و تلفات انسانی بوده ایم، بلکه فراتر از آن حکومت تلاش دارد تا در تبلیغات خود، تقصیر این فاجعه را بر گردن مسئولان و کادرهای درمانی این بیمارستان بگذارد.

محسن هاشمی، برادر رفسنجانی که در سال ۹۸ «استخری» شد ، در سخانی می گوید: «شهرداری منطقه یک تذکرهایی به مسؤولان کلینیک سینا اطهر به جهت ناایمن بودن ساختمان داده بود». ( خبرگزاری حکومتی ایرنا ۱۱ تیر ۱۳۹۹)
این سخان ترجمان «رفع مسئولیت» و «شستن دستان آلوده» از سوی مدیران و مسئولان حکومتی است که در سوء مدیریت و ایجاد بلبشو در کشور زبان زد خاص و عام می باشند، زیرا بنابرداده های رئیس این شورای قلابی موضوع «ناامنی» در این بیمارستان، اساسا سابقه ای به قدمت ۲ سال داشته است.

براساس این اعترافات «در سال ۹۷ شهرداری اخطاریه‌ نبود ایمنی در ساختمان را به مدیران کلینیک سینا اطهر اعلام کرده و به دلیل بی‌توجهی مجدد در سال ۹۸ اخطاریه جدی به مالک ابلاغ شده است». بدین سان مشاهده می شود که کارگزاران فاسد حکومتی به مدت دوسال دست روی دست گذاشته و با بی عملی و بی تفاوتی خود نسبت به بروز حادثه، اکنون موجب کشته و زخمی شدن ده ها تن از هموطنان و کادرهای درمانی میهن امان گردیده اند.

به موازات آن نیز باید به نبود بودجه های درمانیو عمرانی، حذف سوبسیدها و یا عدم پرداخت معوقات کادرهای درمانی از سوی دولت شیخ حسن روحانی اشاره نمود.
سخن از بحرانی است که به موازات رکود شدید اقتصادی و تولید انبوه فقر ، اکنون نه تنها جامعه پزشکی و درمانی کشور را بلکه قریب ۸۲ میلیون ایران را با خود قعر تباهی کشانده است. به این وضعتی نیز باید رشد و نمو ویروس کرونا در شهرهای کشور را که قربانیان آن بنابرداده های سازمان مجاهدین از مرز «۶۳ هزار» نفر نیز گذشته است ، اشاره نمود.
این بحران در منطق خود بسیاری از بیمارستان ها و در مانگاه ها را مملو از بیمار نموده تاجائیکه براثر بروز ساده ترین حادثه ای، به کشته و زخمی شدن بسیاری از بیماران و کادرهای درمانی می انجامد.