ریاست این کنفرانس را آقای اریک سوتاس، دبیرکل سازمان جهانی علیه شکنجه، که یکی از معتبرترین سازمانهای غیر دولتی مدافع حقوق بشر در سطح بین المللی است، برعهده داشت. پروفسور استیون اشینبام، استاد حقوق بین الملل در دانشکده مطالعات پیشرفته بین المللی دانشگاه جانز هاپکیز در واشینگتن، خانم اریکا دوبر زیگلر، شخصیت برجسته حقوق بشری و نماینده سابق پارلمان از ژنو، آقای جیانفرانکو فاتورینی نماینده سازمان مراپ در ملل متحد و علی صفوی، عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران، به ایراد سخنرانی پرداختند.

نمایندگانی از هیأتهای نمایندگی دولتهای شرکت کننده در اجلاس شورای حقوق بشر و نیز نماینده ای از دفتر کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد، نماینده ای از دبیرخانه شورای حقوق بشر ملل متحد، و همچنین شمار زیادی از سازمانهای غیردولتی حاضر در اجلاس دوره ای این شورا و همچون کنفدراسیون جهانی حقوق بشر، اتحادیه حقوقدانان عرب، فدراسیون بین المللی حقوقدانان زن، و نیز شماری از رسانه های گروهی در این کنفرانس شرکت داشتند.

آقای اریک سوتاس در سخنان افتتاحیه خود از جمله گفت، «سازمان جهانی علیه شکنجه نسبت به تهدیدات جدی که 3400 تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، که در قرارگاه اشرف در عراق زندگی می کنند، با آن مواجه هستند، به شدت نگران است».

آقای سوتاس ضمن اشاره به حمله وحشیانه نیروهای عراقی به قرارگاه اشرف در ژوییه 2009 که منجر به قتل 11 تن از ساکنان قرارگاه و مجروح شدن صدها تن دیگر شد، تصریح کرد، «وضعیت در عراق اشرف وخیم است و طی ماههای اخیر، ساکنان تحت اذیت و آزار سازمانیافته که مشترکاَ توسط مقامات عراقی و رژیم ایران صورت میگیرد، قرار گرفته اند. سازمان جهانی علیه شکنجه بر این اعتقاد است که هشدارهای متسمر نسبت به اخراج، همراه با تهدیدات مکرر در خصوص اعدام و تشویق به قتل ساکنان و نیز محدودیت های جدی اعمال شده برای دسترسی به نیازهای پایه ای، مصداق نقض جدی حقوق ساکنان اشرف می باشد».

سپس آقای فاتورینی در سخنان خود از جمله گفت، «سازمان ما از گزارشگر شکنجه ملل متحد خواهان یک تحقیق فوری در خصوص وضعیت اشرف شده است که بطور مشخص می باید یک گزارشگر از طرف دفتر کمیسر عالی حقوق بشر به اشرف اعزام شده و نتایج تحقیقات خود را به شورای حقوق بشر ملل متحد ارائه کند. از این گذشته، ما بر این اعتقاد هستیم که سازمان ملل حفاظت قرارگاه اشرف را به طور جدی و فعال بر عهده بگیرد و ناظران تحت حفاظت نیروهای آمریکایی مستقر در اشرف قرارگیرند. متأسفانه عدم برخورد منسجم نهادهای بین المللی برای حفاظت از ساکنان اشرف، با تعهدات آنها در قبال حفاظت از حقوق بشر مغایرت دارد. در این خصوص، نه تنها شورای حقوق بشر بلکه دولت های عضو نیز مسئولیتهای مشخصی برعهده دارند».

آنگاه خانم اریکا زیگلر، طی سخنان خود تصریح کرد، «می باید یک کارزار جدی را در خصوص وضعیت خانواده های اشرف که با فداکاری های خود برای تحقق آرمانهایشان فدارکاری کرده اند، آغاز کرد. اخیراَ 6 تن از خانواده های ساکنان اشرف به مرگ محکوم شده اند و من لیستی از نزدیک به 200 تن از این خانواده ها را در اختیار دارم که اکنون در زندانهای رژیم ایران بسر می برند. از نظر من، که یک سوئیسی هستم، دولت سوئیس نیز در قبال ساکنان اشرف و خانواده هایشان مسئولیت دارد و باید مطمئن شویم که حقوق مصرحه در کنوانسیونهای ژنو در مورد اشرف رعایت شود».

سخنرانی بعد کنفرانس، آقای علی صفوی بود که در اظهارات خود به ابعاد سیاسی وضعیت فعلی اشرف و رفتار و عملکرد ضدانسانی دولت عراق با ساکنان قرارگاه اشاره نمود.

وی از جمله گفت، «وضعیت فعلی اشرف را می باید در کار معادله بین مجاهدین به عنوان نیروی اصلی اپوزیسیون ایران با رژیم آخوندی و نیز در کادر روابط دولت عراق با رژیم ایران ارزیابی نمود. واقعیت این است که تا آنجا به رژیم ایران مربوط می شود، مجاهدین و ساکنان قرارگاه اشرف را تهدید موجودیت خودش می داند. اشغال عراق توسط آمریکا یک فرصت طلایی به رژیم آخوندها داد که عناصر تحت الحمایه آن قدرت را در این کشور بدست بگیرند و به زعم رژیم زمینه از هرجهت برای نابودی مجاهدین فراهم شود».

آقای صفوی در ادامه سخنان خود گفت، «رژیم آخوندی هراسان از نقش و تأثیرات مجاهدان اشرف در جریان قیام های سراسری در فردای نمایش انتخابات ریاست جمهوری و نیز عملکرد آن به مثابه سد سدیدی علیه تلاشهایش برای صدور ارتجاع به عراق، همه تلاشهای خودش برای نابودی اشرف به کار گرفت و شرط حمایت از مالکی را در انتخابات پارلمانی عراق، حمله به اشرف و انهدام آن مقرر کرده بود. هرچند این توطئه ها با پایداری مجاهدان اشرف به شکست انجامید اما توطئه های رژیم آخوندی از جمله اعزام مزدوران وزارت اطلاعات به قرارگاه اشرف تحت عنوان خانواده های ساکنان اشرف کماکان ادامه دارد و تعهدات جدی را بر ملل متحد و یونامی و دولت آمریکا مقرر می سازد».

سخنران پایانی این کنفرانس، پروفسور اشنیبام بود که در سخنان خود به تعهدات ملل متحد و ایالات متحده آمریکا در قبال ساکنان اشرف بر اساس قوانین و کنوانسیون های بین المللی اشاره نمود. وی از جمله گفت، «آنچه ما در حال حاضر شاهد آن هستیم، نقض اشکار حقوق ساکنان اشرف بر اساس قانون بشردوستانه بین المللی است. عملکرد دولت عراق برای غیرقابل تحمل کردن وضعیت اشرف یک رفولمان بالقوه محسوب می شود که همانند یک رفولمان بالفعل ناقض قوانین بین المللی است». آقای اشنیبام با اشاره به تلاشهای دولت عراق برای جابجایی مجاهدان اشرف به یک بازداشتگاه غیرقابل زندگی در صحراهای جنوب عراق، تصریح کرد، «حمله ژوییه 2009 و نیز حمله آوریل 2010 و جنگ روانی که ما از فوریه امسال شاهد آن بوده ایم، بیانگر این واقعیت است که دولت عراق نه نیت و نه توانایی حفاظت از ساکنان اشرف را ندارد و به همین دلیل، ماده 45 کنوانسیون چهارم ژنو، آمریکا را وظیفه مند می سازد که حفاظت ساکنان اشرف را پس بگیرد و بنابراین، نه تنها از نظر اخلاقی بلکه از نقطه نظر  حقوق بین الملل نیز در این خصوص مسئولیت دارد».

پروفسور اشنیبام تصریح کرد مادام که تا سال 2011 نیروهای آمریکایی در عراق حضور دارند، دولت این کشور می باید حضور خود را در اشرف برای تضمین حفاظت از ساکنان اشرف ونیز حفاظت از تیم هیأت همیاری ملل متحد (یونامی)که وظیفه اش نظارت بر وضعیت اشرف است، ادامه دهد. البته این امر، مسئولیت ملل متحد را در قبال ساکنان اشرف منتفی نمی سازد و مندیت یونامی نه تنها می باید تمدید شود، بلکه باید آنرا تقویت کرد تا از یک نقش نظارتی به یک نقش حفاظتی برای ساکنان اشرف ارتقاء پیدا کند».

دربخش بعدی این کنفرانس بخش هایی از ویدئو حمله ژوییه گذشته و نیز کارزار جنگ روانی علیه ساکنان اشرف پخش شد که حاضران را بشدت تحت تأثیر قرار داد.

در پایان این کنفرانس، نمایندگان رسانه های گروهی و  هیأت های نمایندگی به طرح سئوالات خود پرداختند که سخرانان به آنها پاسخ گفتند.