نبرد ساعت ها به طول انجامید، تعدادی از زنان و مردان دلاور مجاهد خلق موفق شدند، با استفاده از فرصت های مناسب و در پناه آتش دیگر یاران خود حلقه محاصره دشمن را شکسته و با حمایت های بیدریغ مردم به دیگر پایگاه ها بروند. و تعدادی از قهرمانان دلاور مجاهد خلق ، پس از ساعت ها نبرد و شلیک آخرین گلوله های خود سرانجام به پیمان نامه خود با خدا و خلق مهر خون نهادند و بسوی خدا شتافتند.

۱۰مرداد ۱۳۶۱ سالگرد شهادت مجاهد قهرمان فرمانده سیاوش سیفی

خاطرات مجاهد شهید احمد بوستانی:روزهای قبل از ۱۰ مرداد سال ۶۱ یادم میآد چه بگیر وببندهایی بود.مزدوران رژیم توی تمام نقاط شهر ریخته بودند و هر ترددی را کنترل می کردند. خوب پایگاه های مجاهدین هم که خیلی زیاد بود. میلیشیا که امان از دست رژیم گرفته بودند. و راحتش نمی گذاشتند توی هر نقطه ای میرفت بهش ضربه میزد.
پایگاه ما توی امیرآباد شمالی خیابان پروین بود. یادم میآد قبل از ۱۰ مرداد چند روز قبل از ۱۰ مرداد یک سکوت بی سیمی روی شبکه های بی سیمی مزدوران رژیم اجرا شده بودو همه چی حاکی از این بود که همین روزها درگیریه . یک شبکه ای بنام عبدالله پیام راه انداخته بود که با فرهنگ لمپنی و بسیار زشت و غیراخلاقی صحبت می کردند و به همدیگر پیام می دادند. به این ترتیب توانسته بودند تعدادی از پایگاه های مجاهدین را شناسایی بکنند و به زعم خودشان یک برنامه ای ریخته بودند که ۱۰ مرداد بتوانند یک ضربه سراسری را به سازمان بزنند.
آمدم که بیام وارد پایگاه بشم دیدم یکی از مزدوران رژیم صاف کلید را انداخت توی در ساختمان مقابل پایگاه و رفت تو دیگه هیچ شکی نمی شد وارد پایگاه شدم و به فرمانده کاظم اطلاع دادم که الان درگیری می شه و ما محاصره هستیم. فرمانده کاظم درست توی اون لحظه ای که بهش اطلاع دادم گفت امروز یک درسی به مزدورای رژیم بدیم که تا ابد یاد کنند که مجاهد خلق هیچگاه تسلیم نمی شه و تا آخرین گلوله اش می جنگه و مقاومت میکند.
مسلسل، آرپی جی، نارنجک انداز تمام پایگاه را داشتند از بین می بردند و نابود می کردند توی آن پایگاه فرمانده کاظم محمدی گیلانی، علیرضا حسینی، مریم خدایی صفت، فاطمه اثنی عشری، ویکی دیگر از شهدا که من فقط بنام می شناختم یوسف، ما این پنج نفر مانده بودیم اونجا با فرزند خردسال خواهر مجاهد شهید فاطمه اثنی عشری
.....
ما فقط سه نفر مانده بودیم من بودم علیرضا و یوسف
تمام پایگاه از بین رفته بود فقط یک اتاق مانده بود توی طبقه دوم که ما تصمیم گرفتیم با آتش به سمت مزدورها از آنجا خارج بشیم.

در رأس این مجاهدین قهرمان ، فرمانده قهرمان مجاهد شهید سیاوش سیفی می رزمید، و سایر شهیدان این حماسه عبارت بودند از:
فاضله مدد پور
 باقر آل اسحاق
هادی آمر طوسی ( حسین)
جعفر آمر طوسی (فرشاد)
افسانه امینیان
فاطمه اثنی عشری ( رویا)
نوذری احسنی
عصمت احمدی
علی محمد بیاتی کمیتکی ( داوود )
امیر بیژن یار
زبیده جعفری ثانی (ماهرخ)
علیرضا حسینی
سهیلا بنی قاضی
مریم حسینی
مریم خدائی صفت
شهاب راسخ دهکردی
علی رحمانی
ناهید رحمانی
اعظم رضائی
طاهره زاهدی
فائزه زائریان مقدم
مهدی زائریان مقدم
احترام السادات کرباسی ( مادر زائریان)
صدیقه شمس فرد ( افسانه)
اردلان صفی یاری
فاطمه ضیائی میرزائی ( فرح)
هادی غلامی
 سیدمحمد غیاث سعیدی
فرهاد فتح پور پاکزاد
افشین قهرمانی
زهره گودرزی
محمد لقا برازنده
کاظم محمدی گیلانی (مهرداد)
محسن مورعی
سید مصطفی موسوی
ناهید میری چیمه ( هاجر)
محمد نوائی روشندل
طاهره وزیری ( سهیلا)
و حسن سلیمانی

لگو یا تیتراژ کوتاه
۶-از مصاحبه بهنام ۹۴۰۶۱۵

یادی از فرمانده سیاوش
الگویی درخشان از مجاهدت و صدق و فدا

درواقع شب ۱۰مرداد در واقع روز ۹مرداد یادم نمی ره کمی بعد از ماه رمضان بود اون سال، بعد از عید فطر بود رفتیم من با یکی از برادران و یکی دو تا از خواهرامون برای ادامه همون کاری که گفتم خدمتتون سازماندهی در داخل و فرستادن یک سری به خارج و نگهداشتن و سازماندهی یک سری دیگه از کادرها در داخل در همین رابطه من شب نهم عصر نهم شب دهم در واقع رفتم خونه یی که مجاهد شهید سیاوش سیفی ساعتهایی بعد در همون جا شهید شد صبح ۱۰مرداد. من رفتم اون جا و بحثهای مفصلی با سیاوش داشتیم تا نیمه های شب ساعت ۳ و ۴ صبح و نمی دونستیم که چند ساعت دیگه چه اتفاقی میفته ساعت ۴صبح بود داستانهای مفصلی سیاوش از سیاوش مسئول شهرستان بود شهرستانها تحت مسئولیت اون بود و به خصوص در اون موقع عملیات زیادی در جنگلهای شمال داشتیم که برامون زیاد تعریف کرد و جزئیاتی گفت و خیلی شب جالب و آموزنده یی بود ساعت ۴صبح با هم خداحافظی کردیم که بریم بخوابیم، من تصمیم داشتم که می خواستیم از اون جا بریم پیش برادرمون محمد حیاتی سیاوش که در شهرستان دماوند بود. ما صبح ساعت ۶ راه افتادیم
۵نفر بودیم و از اون خونه رفتیم به سمت دماوند و البته متأسفانه ۲۰دقیقه بعد یک ربع بعد همین حدود به اون خونه مثل دهها خونه دیگه حمله کردند و سیاوش که هیچ وقت یادم نمی ره صلاحیتهاش رو توانایی هاش رو مجاهدتش رو صدق و فداش رو دیگه هرگز ندیدیم و هیچ وقت این صحنه از یاد رفتنی نیست. به هرحال یک جنگی که هر روزش با فدا با شهادت با از دست دادن زنان و مردان و از اون طرف در واقع ضربات جانکاهی که به پیکر رژیم وارد می کردیم این داستان در واقع داستان ناگفته یی هست از بخشهای بسیار بسیار زیادی داره به هرحال اینها قیمتهایی که سازمان داده و مبالغه نیست که اگر بگیم هر عضو یا مسئولی که در این سازمان مجاهدین امروز در این جا هست یا در اون جا در هر جایی در داخل یا خارج ایران در مقابلش دهها دهها تن از اعضای همین سازمان جان باختن به شهادت رسیدن تا این نهال این سازمان این شجره طیبه آبیاری شده و به امروز رسیده که آوازه اش نه فقط در ایران بلکه در همه منطقه و در جهان به عنوان بک جنبش اپوزیسیون دموکراتیکی که نمونه یی مشابهش کمتر هست شناخته شده.