وی نوشت: ایران بر سر دوراهی است. طی دوسال و نیم گذشته رژیم ایران شاهد سه قیام سراسری بوده است. نوامبر گذشته – آبان۹۸ - دومین آن بود که منجر به بدترین سرکوب مخالفان از زمان قتل عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۱۹۸۸ – ۱۳۶۷ بود.

سازمان مجاهدین خلق اکثر قربانیان تابستان خونین سال ۱۹۸۸ -۱۳۶۷ را تشکیل می دهد. سازمانی که از طرف خامنه ای به صراحت بعنوان نیروی اصلی پشت قیام های اخیر شناسایی شده است.
اما خصومت آخوندها بزرگترین گواه تاثیرگذای این گروه اپوزیسیون است و تهدید معتبری علیه آخوندهایی است که قدرت را قبضه کرده اند.
از زمان به قدرت رسیدن رژیم ایران، سران مذهبی آن ادعا کرده اند سازمان مجاهدین فاقد حمایت قابل توجه در ایران است!.. در این صورت چرا رژیم تهران، مبالغ انبوه و ده ها سال کار سیاسی را صرف شیطان سازی جنبشی می کند که گفته می شود تنها تاثیری حاشیه ای دارد؟.

آدام ارلی در ادامه مقاله خود می پرسد: چرا این رژیم خطر روابط کنونی آسیب دیده خود با جامعه بین الملی را با استفاده کردن از سفارت ها و دیپلمات های خود در سال ۲۰۱۸ برای انجام حملات تروریستی علیه مجاهدین در اروپا به جان خریده است؟ آن سال ما شاهد اخراج دیپلمات های رژیم ایران از تعدادی از کشورهای منطقه بودیم بعد از آنکه کشف شد عوامل آن برای هدف قرار دادن و بمب گذاری در گردهمایی اپوزیسیون ایران در پاریس جاسوسی می کردند.

توطئه دیگری دراوایل ۲۰۱۸ کشف شدکه ۳۰۰۰ نفر از اعضای مجاهدین در آلبانی را هدف قرار داده بودند. آلبانی از اعضای این گروه که پیش تر در عراق بسر میبردند و در معرض تهدیدهای نزدیک و پیاپی تروریست های مورد حمایت رژیم ایران قرار داشتند، استقبال کرد...

برای آندسته از ما در غرب که سالیان تجربه مقابله با سرطانی در منطقه را که رژیم ایران نمایندگی می کند داریم، به قدرت رسیدن مجاهدین هم در داخل و هم خارج فرصت خوبی برای تغییر در ایران برای وضعیتی بهتر را ارائه میدهد.
واقعیت های جدید، در صحنه خواستار رویکردی جدید است و به این دلیل سازمان مجاهدین خلق ایران سزاوار حمایت است.