خوند بیات زنجانی در نامه ای دلجویانه به حسن خمینی, پس از آنکه در مراسم  سالمرگ دجال خون آشام, مزدوران بسیجی مانع از سخنرانی وی شدند می نویسد: «اینجانب به سهم خود برائت می‌جویم از ناآگاهان بی جیره و مواجبی که غافلانه خود را در برابر امام و حاملان اندیشه‌های او قرار داده‌اند. بسیار متأسفم که در سالروز وفات جانسوز (خمینی) شاهد هتک حرمت یادگار آن پیر فرزانه از سوی عده‌ای محدود و سازمان یافته بودیم که تداعی‌گر تندروی‌های افراطیونی بود که در صدر اسلام شعار حسبنا کتاب الله سر می‌دادند. این واقعه در امتداد همان خطی است که بارها گفته‌ایم می‌کوشد با تمسک به نام امام و مصالح جمهوری اسلامی، از امام و یاران امام انتقام بگیرد. هادیان واقعه امروز حرم (خمینی) و همین‌طور کسانی که در برابر این ماجرا سکوت می‌کنند، غافلند از اینکه این آتشی است که اگر آب بر آن نپاشند، شعله‌های مُفرط آن به زودی دامان خود آنان را هم خواهد گرفت و تر و خشک را با هم خواهد سوزاند.»