آنها امنیت شغلی ندارند.

سرکردگان و عوامل حکومت آخوندی برای چپاول بهره کار این کارگران، قراردادهای موقت را به آنها تحمیل می کنند و مشمول بیمه درمانی و بازنشستگی نیستند. و کارفرما نیز هر زمان که بخواهد با کمترین هزینه ای می‌تواند آنها را اخراج کند. حقوق این کارگران زحمتکش چند برابر کمتر از خط فقر است و همین حقوق ناچیز را هم ماهها از آن ها دریغ می کنند.
با ادامه اعتصاب کارگران پالایشگاه ها و سایت های نفت و گاز و پتروشیمی و نیروگاههای سیکل های ترکیبی کارفرمایان، مسئولین و سرپرستان سایت‌ها و فازها و مقامات مختلف تلاش کردند با پرداخت قسمت کم و ناچیزی از حقوق کارگران و یا با دادن وعده‌های پوچ و توخالی مبنی بر حل شدن مشکلات کارگران، تعدادی از کارگران را به شکستن اعتصاب و برگشت به کار تشویق کنند و به این وسیله بین کارگران تفرقه ایجاد کرده و اعتصاب سراسری را به شکست بکشانند. اما این تلاشها تاکنون با اتحاد و همبستگی کارگران و پافشاری آنها بر خواسته‌هایشان، با شکست روبرو شده است.