دراین رابطه نمونه هایی مانند صنایع دستی، گردشگری، بازار گلیم و یا فرش های دستباف که بخشی از تولیدات داخلی و حتی در بسیاری از موارد در بازارهای جهانی بی رقیب بوده اند، اکنون در آستانه ایست کامل قلبی قراردارند.

به یقین سه دلیل عمده برای بروز این بحران در رژیم آخوندی وجود دارد. نخست سوء مدیریت و عدم حمایت های دولتی از صنایع دستی کشور، دوم وجود اقتصاد و تولیدات رانتی و دیگری وجود تحریم ها که بنابر داده های حکومتی معامل تنها ۳۰ درصد از رکود اقتصادی می باشد.
یک گزارش حکومتی با اشاره به بحران موجود برای بازار فرش از جمله اعتراف می کند: «آمارهای صادرات فرش دستباف ایران نشان می‌دهد این رقم از ۴۲۶ میلیون دلار در سال ۱۳۹۶ به ۲۳۸ میلیون دلار در سال ۹۷ رسیده و سال گذشته نیز تا میزان ۶۹ میلیون دلار سقوط کرده است». (سایت حکومتی خبر فارسی ۱۰ شهریور ۱۳۹۹)

این وضعیت وخیم درحالی است که تا مرداد سال ۹۷ ایران دارای رتبه نخست صادرات فرش به کشورهای اروپایی و بویژه برای آمریکا با سقف «۱۰۰ میلیون دلار» را دارا بوده است. برای نمونه تنها طی این سال قریب «۱،۲ میلیارد دلار» فرش به خارج از کشور صادرگردیده بود، اما با گذشت سه ماه از آغاز سال جاری اکنون رقم کل صادرات فرش تنها به سقف «۶ میلیون دلار» رسیده است.

بحران برای بازار فرش تنها به موضوعی بنام صادرات بسنده نمی کند، بلکه اساسا ریشه در برهم خوردن تعادل در بازار داخلی نیز دارد، زیرا قریب «۳۰ درصد» از تولیدات فرش و گلیم های دستباف عمدتا در بازار ایران خریداری و مصرف می شوند.
حال بدلیل بحران مالی، بیکاری، افت شدید ارزش ریال در مقابل ارزهای خارجی که با خود برای میلیون ها خانوار ایرانی فقرو فلاکت را به ارمغان آورده ، دیگر توانی برای مصرف کنندگان در زمینه خرید این کالای دستباف و سنتی باقی نمانده است.

همچنین افزایش شدید بهای کالاهای اولیه برای تولید فرش که تنها طی دو سال گذشته با رشدی معادل «۶۰۰ درصد» روبرو گردیده ، دیگر رمقی برای تولید کنندگان داخلی باقی نگذاشته و بدین سان به رکود تولیدی در این زمینه ضریب دو چندان زده است.براین اساس نیز شاهد هستیم که بسیاری از تجار بدلیل نبود بازار و عدم توان مالی مردم ، دست از کسب و کار کشیده و عملا خانه نشین شده اند.

پیشتر نیز رئیس حکومتی در سندیگای تولید کنندگان فرش (۷ شهریور ۱۳۹۹) در سخنانی به چشم انداز بیکاری برای میلیون ها بافنده فرش در ایران آخوند زده اعتراف کرده بود. وی در این رابطه گفته است: «در کشور یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر بافنده فرش داریم که با رها شدن پشتیبانی از سمت دولت، فقط ۲۰۰ هزار نفر تحت پوشش بیمه هستند و این باعث شده تا هنرمندان فرش ایرانی بی انگیزه و تقریبا نیمی از آن‌ها بیکار شوند و یا به سراغ کار‌های دیگر غیر از فرشبافی بروند».