پیتر تاس
ایران طی ماه‌های اخیر درگیر اعتصاب کارگری، افزایش تورم و فقر فزاینده بوده است. در ایران زیرساخت‌های حمل و نقل و راه آهن گسترده‌ای وجود دارد.
مجموع ۱۵۰۰ کیلومتر راه آهن ایران که طی ۱۷۰ سال گذشته ساخته شده است. مسیری بسیار پر پیچ و خم را از میان چند دیکتاتور و ۲ انقلاب و ۲ کودتا و کارشکنی های فراوان پیمانکاران خارجی گذرانده تا به این نقطه رسیده است. در ظاهر لوکوموتیوها، قطارها را روی ریل کشاندند تا مردم به مقصد برسند. اما در این میان آنچه فراموش شده رنج کارگران و زحمت کشانی بوده که با سوزن بانی و تعمیر و کار شبانه روزی این مسیر را برای قطارها هموار کردند. اما نادیده گرفتن رنج کارگران هنوز هم ادامه دارد .
روز شنبه ۱ شهریور ۹۹ خبر اعتصاب سراسری کارگران و کارکنان قسمت خط و ابنیه فنی راه‌آهن ایران در رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. خبرگزاری حکومتی ایلنا و چند نهاد خبری رسمی و اجتماعی نیز این خبر را مخابره کرده‌اند.
با انتشار خبر آغاز مجدد اعتصاب کارگران و کارکنان خط و ابنیه فنی راه‌آهن، ما شاهد جدیدترین دور اعتصاب کارکنان و کارگران یکی از مهمترین قسمت‌های راه‌آهن ایران هستیم. اعتصابی که در پیوند با اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران صنعت نفت پتروشیمی عسلویه می‌تواند، اهمیتی صدچندان یابد.
من از طرف اتاق اندیشه مجله یوروآسیا با مجید ۴۱ ساله کارگر خط راه آهن اراک مصاحبه‌ای کوتاه داشتم و از او وضعیت کار و اعتصاب توضیح خواستم و او به سئوالات من پاسخ های زیر را داد .
سئوال ۱- اعتصاب از چه زمانی شروع شد ؟
۳۰ اردبیهشت ۹۹/ کارگران راه آهن اراک شرکت جوش‌گستر اعتصاب را شروع کردند که من هم جزو آنها بودم. ما بدلیل عدم دریافت حقوق و بن عید و بن ماه رمضان دست به اعتصاب زدیم. سپس در ۲۲ مرداد ۹۹ کارگران راه آهن کرج به اعتصاب ما پیوستند. کارگران راه آهن کرج و کارخانه تراورس جلو قطار مسافری را گرفتند و سیر قطارها مختل شد. آنها در بیانیه اعتراضی خود گفتند که شرکت تراورس، شرکتی است که به اذیت و آزار کارگران راه آهن می‌پردازد و حقوق آنها را پرداخت نمی‌کند. بنابر این ما اعلام میکنیم این شرکت یک شرکت غیر قانونی در راه آهن است و وقتی دزدی می‌کند توسط مقامات راه آهن دولتی حمایت می‌شود.
این کارگران نسبت به عدم پرداخت حقوق خود اعتراض کردند و می‌گفتند ۴ ماه است حقوقی دریافت نکرده‌اند و در سخت‌ترین شرایط اقتصادی هستند و خانواده‌هاشون گرسنه‌اند و حتی نان شب را هم ندارند.
۲شهریور۹۹ ما پیام پشتیبانی و تبریکی از طرف کارگران راه آهن خراسان به کارگران راه آهن کرج و قزوین دریافت کردیم. آنها در پیام نوشته بودند که کارگران راه آهن کرج ثابت کردند که تا تحقق خواسته‌ها شان متحد ایستاده‌اند. امروز کارگران ثابت کردند که تنها راه و مسیر و کوتاه‌ترین مسیر برای رسیدن به هدف فقط اعتراض است.
هیچ گاه ما کارگران راه آهن در زندگی آرامش نداشتیم. تا کنون اینهمه ظلم وستم به ما نشده بود و اجحاف نشده بود.
به پاس تلاش‌ها و زحمات مستمر شما کارگران بسی شایسته است که نهایت سپاس و قدردانی خودمان را ابراز داریم.
سئوال ۲- خواسته‌ها و اهداف شما چیست؟
کارگران و کارکنان خط و ابنیه فنی راه‌آهن خواستار پرداخت کامل حقوق عقب افتاده، پرداخت بیمه درمانی، بخصوص در شرایطی که کرونا در شهرهای مختلف شیوع پیدا کرده، لغو قراردادهای موقت کارگری و تضمین کار دائم و امنیت شغلی هستند. حق داشتن سندیکای مستقل و داشتن حق برگزاری اعتصاب و تجمع برای بیان خواسته‌ها و همچنین ممنوعیت اخراج کارگران تحت عناوین مختلف، پایان دادن به تهدید و ارعاب و فشار توسط نیروهای امنیتی هنگام برگزاری تجمعات.
سئوال ۳- سابقه اعتصابات کارگران خط آهن چه بوده است؟
ما تاکنون از سال ۹۷ سه دور اعتصاب سراسری داشته‌ایم و این دور چهارم اعتصاب ما میباشد. اما باید اضافه کنیم که در این فواصل چندین اعتصاب محلی و منطقه‌ای نیز از طرف کارگران و کارکنان راه آهن برگزار شده است. ولی ما بدلیل وضعیت بد معیشتی و تورم بالا، هیچگاه به وضعیت مینیمم هم نرسیدیم.
سئوال۴- فعالیت کارگران و کارکنان تخصصی راه‌آهن چیست؟
کار ما در شمار مشاغل سخت و گاه پرخطر محسوب می‌گردد. هدف ما تضمین تردد سالم مسافران و محموله‌ها میباشد. خدمات ما شبانه‌روزی است که شامل تعمیرات و معاینه حضوری مستمر خطوط راه‌آهن، حفظ و نگهداری ابنیه فنی، چک مستمر و شبانه روزی علایم راه‌آهن، سوزن‌بانی، راه‌بانی، چک خطوط و جوشکاری تخصصی خطوط آسیب‌دیده، حفاظت و نگهداری فنی پل‌ها و تونل‌ها در تمامی طول ۲۴ساعت شبانه‌روز از وظایف ما میباشد.
سئوال ۵- آیا میتوانید کمی در مورد وضعیت اقتصادی و معیشتی خودتان و همکارانتان برای ما بگویید؟
ما در شرایط بسیار وخیمی بسر می‌بریم که طاقت انسان دیگر تحمل آنرا ندارد. وضعیت تک تک ما بسیار دردناک است اما ما وضعیت جمعمان را در بیانیه‌ای اعلام کردیم که بشرح زیر است:
ما صبح از ساعت ۵/۶ سرکار میرویم. اگر ماشین‌آلات‌مان خراب شود باید خودمان تعمیرش کنیم که ممکن است تا ۱۲ شب زمان ببرد، اما برای کاری که انجام می‌دهیم برای تعمیرات، حقوقی دریافت نمی‌کنیم.
وضعیت بیمه مان خراب است و همواره دغدغه اینرا داریم که هر وقت مریض می‌شویم دفترچه‌مان اعتبار دارد یا نه؟ چون بیمه تکمیلی نداریم و پولی بحساب آن نمی‌ریزند.
با این افزایش ۲۰۰ تومنی ( معادل ۱۰ دلار ) که دولت تایید کرده برای بن کارگری، بزورحقوقمان به ۲۷۰۰ هزار تومان ( معادل ۱۳۵ دلار ) میرسد.
قبلا مأموریت می‌رفتیم به ما ۱۰۰ ساعت اضافه کار میدادند الان تو مأموریت هم۱۰ ساعت برای ما اضافه کار نمی‌دهند.
ما خدا خدا میکنیم ماهی یکی از حقوق‌های عقب افتاده‌مان را بریزند؛
وقتی قطعه‌ای از ماشین آلات ما خراب می‌شود می‌گویند با همین‌ها تا جایی که امکان دارد کار کنید هر وقت از بین رفت ماشین از کار افتاد تعمیرش میکنیم.
تعمیراتی که با ۶۰ هزار تومن می‌شود انجام داد، انجام نمی‌شود و بعد خرابی‌های با هزینه ۲۰۰ یا ۳۰۰ میلیونی ببار می‌آورد.
اکثرا خسته کوفته هستیم و زمان خوابیدن نداریم و در حقیقت مردگان متحرکیم
اصلی‌ترین مشکل ما عدم واریزی حقوق ماست که انتظار داریم لااقل همین پولی که به ظاهر این شرکت حق ما می‌داند را به ما به موقع بدهند.
در حقیقت پوستی دارد از ما کنده می‌شود بطوریکه وقتی به همکاران ما مرخصی داده می‌شود از روی شرمندگی به خانه‌هایشان نمی‌روند و مشغول مسافرکشی می‌کنند، چون اگر بروند خانه، همه انتظار دارند، از بچه گرفته تا همسر و پدر مادر و خواهر برادر انتظار دارند.
هموطنان عزیز؛ این است گوشه‌ایی از وضعیت کارکنان راه آهن و مشکلاتی که وجود دارد و این مشکلات یکی دوتا نیست و وضعیت معیشتی روز بروز بدتر می‌شود و فکر میکنیم که سکوت در برابر این بی عدالتی روا نیست و از همه عزیزان و هموطنان درخواست داریم که صدای حق طلبی ما را به هرکجا که می‌توانند برسانند.
