رویترز نوشت: «گروه حقوق‌بشر مستقر در لندن گزارشی را منتشر کرد که شامل اتهامات "تجاوز، ناپدید شدن اجباری، شکنجه و سایر بدرفتاری ها" با افرادی بود که به جرم شرکت در تظاهرات آبان۹۸، بازداشت شدند. این اعتراضات به‌دلیل افزایش قیمت سوخت آغاز شد اما زمانی که هزاران نفر از تظاهر کنندگان در سراسر کشور از مقامات ارشد رژیم خواستار استعفا شدند، سیاسی شد.»
بخشهایی از گزارش تفصیلی عفو بین‌الملل درباره بازداشتهای گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران:
عفو بین‌الملل دریافته است که بازداشت شدگان اکثراً در جریان بازجوییها در مرحله‌ اولیه بازداشتشان در معرض شکنجه و سایر بدرفتاریها قرار داشته و در شرایطی نگهداری می‌شدند که از نظر حقوقی «ناپدیدشدگی قهری» محسوب می‌شود.
بنا به اطلاعاتی که عفو بین‌الملل گردآوری کرده، از شکنجه به‌منظور مجازات، ارعاب و تحقیر بازداشت‌شدگان استفاده شده است. به علاوه، بازجویان از شکنجه به‌عنوان ابزاری برای واداشتن بازداشت شدگان به «اعتراف» و بیان اظهاراتی مبنی بر مجرم شناختن خودشان استفاده کرده‌اند؛ این اظهارات و «اعترافات» نه فقط به موضوع مشارکت در اعتراضات بلکه هم‌چنین به ادعاهای بازجویان مبنی بر ارتباط معترضان با گروه‌های سیاسی مخالف حکومت، مدافعان حقوق‌بشر، روزنامه‌نگاران و رسانه‌های خارج کشور و هم‌چنین با دولتهای بیگانه مربوط می‌شده است.
در اکثر موارد، آسیب دیدگان گفته‌اند که در حالی که کیسه‌ای روی سرشان کشیده یا به آنها چشم‌بند زده بودند، با مشت و لگد مورد ضرب وجرح قرار گرفته‌اند؛ شلاق خورده‌اند؛ زیر ضربات چماق، شلنگ پلاستیکی، باتون و کابل قرار گرفته‌اند؛ به مدت طولانی آویزان شده یا مجبور شده‌اند در حالتهای دردآوری بنشینند یا بایستند؛ از غذا و آب آشامیدنی کافی محروم شده‌اند؛ و گاهی برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها در سلولهای انفرادی قرار گرفته‌اند.
هم‌چنین، اطلاعاتی از منابع دست اول در اختیار عفو بین‌الملل قرار گرفته مبنی بر این‌که بازجویان وابسته به تشکیلات اطلاعاتی و امنیتی و مأموران زندانها بازداشت شدگان، از جمله کودکان، را به این شیوه‌ها مورد شکنجه قرار داده‌اند: برهنه کردن زندانیان و پاشیدن آب سرد بر بدنشان؛ نگه‌داشتن بازداشت شدگان به‌طور مستمر و به مدت طولانی در معرض گرما یا سرمای شدید و / یا بمباران آنها با نور تند و صداهای گوشخراش؛ کشیدن ناخنهای انگشتان دست و پا؛ اسپری فلفل زدن به نقاط مختلف بدن؛ تزریق یا خوراندن اجباری مواد شیمیایی؛ شوک الکتریکی؛ القای حس خفگی با آب؛ و اعدامهای نمایشی
اطلاعاتی که از طریق منابع دست اول، از جمله آسیب‌دیدگان و بستگان آسیب دیدگان و منابعی در داخل زندانها، به دست عفو بین‌الملل رسیده نشان می‌دهد که بازجویان و مسئولان زندانها مردان بازداشت شده را مورد خشونت جنسی، از جمله برهنه سازی اجباری، دشنامهای جنسی، پاشیدن اسپری فلفل به دستگاه تناسلی و وارد آوردن شوک الکتریکی به این نقاط قرار داده‌اند.
به علاوه، تمام آسیب دیدگانی که با عفو بین‌الملل صحبت کرده‌اند اشکال مختلف شکنجه روانی را با هدف اخذ «اعترافات» اجباری گزارش کرده‌اند.
هم‌چنین، مقام‌های مسئول، از جمله بازجویان وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران، مسئولان زندانها و مقام‌های دادستانی، به شکل پیوسته بازداشت شدگان را با محروم کردن عامدانه آنان از دسترسی به خدمات درمانی و دارو مورد شکنجه و سایر بدرفتاریها قرار داده‌اند، داروها و خدماتی که بازداشت شدگان برای معالجه جراحتهایی که در جریان اعتراضات متحمل شده بودند، از جمله زخم گلوله و جراحات ناشی از ضرب وجرح، و هم‌چنین برای معالجه صدمات ناشی از شکنجه به آنها نیاز داشتند...