سخن از پدیده های نوظهوری در شهرها و یا بخش های ضربه پذیر کشور است که به یقین مهر تایید بر ابعاد وخامت اوضاع و سقوط ارزش های انسانی در میهن امان می باشند.
نمونه هایی مانند رشد قارچگونه آلونک ها و حلبی آبادها، فروش اعضاء بدن، فروش نوزاد و یا گورخوابی، لوله خوابی، پشت بام خوابی، قبرخوابی و در تازه ترین آن «ساحل خوابی» تماما گوشه هایی از ابعاد فقر و فلاکت در ایران را به نمایش می گذارند.

یک کارشناس مسائل اجتماعی در این رابطه اعتراف کرده است: «دفعه اول نیست که ما در کنار رود کارون شاهد حضور افراد بی‌خانمان و بی‌سرپناه هستیم. اما نخستین بار است که زنان بی‌خانمان آنهم به تعداد زیاد در کنار ساحل کارون زندگی می‌کنند». (سایت حکوتی رویداد ۲۴ / ۱۶ مهر ۱۳۹۹)
رشد و نمو چنین پدیده های شوم اجتماعی تابع مستقیمی از ناعدالتی و صنعتی بنام «تولید عامدانه فقر» برای مهار جامعه می باشد. براین اساس حکومت از اعطاء هرگونه کمک های دولتی به مردم دردمند خودداری می ورزد و با سرکوب گسترده و یا تخریب اموال و دارائی های اقشار ضربه پذیر، این چرخه مخرب را حفظ و تداوم بخشیده است.

همچنین این گزارش دردناک قدری به عمق فاجعه رفته و سپس می‌افزاید: «این زنان تقریبا تنها شب‌ها از این مکان استفاده می‌کنند. تعدادی از این زنان طی ماه‌های تیر و مرداد که هوای اهواز به شدت گرم شده بود زمین را حفر کرده و برای استراحت و زندگی به زیر زمین پناه برده بودند. رود کارون مارماهی‌های بسیار خطرناکی دارد. یکی از زنان سگی را به من نشان داد که صورتش توسط مارماهی کنده شده بود این زن می‌گفت ببینید ما در کنار چه خطری زندگی می‌کنیم».

این وضعیت درحالی است که خوزستان تا قبل از غارت بدست آخوندهای حاکم یکی از بخش های زرخیز و ثروتمند میهن امان بود. وجود اقیانوس های عظیمی از نفت و گاز و یا منابع طبیعی و زمین برای کشاورزی پیشتر مایه افتخار ایرانیان بود، اما اکنون به بیابان برهوتی تبدل گردیده است.
تبعات و آثار ناشی از جنگ ضد میهنی حتی با گذشته بیش از سه دهه همچنان روح مردم این منطقه را آزار می دهد. نبود زیربناها و شهرهای هنوز ویران شده و یا محیط زیست به غارت و از بین رفته با حجم بزرگی از قربانیان و مصدومین از جنگ، تماما بخشی از سیاست های میهن بر بادده خامنه ای می باشد.

مضافا براین وضعیت نیز باید به فشارهای سیستماتیک حکومت بر هموطنان سنی در این بخش اشاره نمود. دستگیری های کور، شکنجه و سربه نیست کردن اهالی این بخش از ایران به موازات امنیتی نمودن استان های جنوبی کشور، هرکدام داستان جداگانه ای از درد رنج مردم خطه جنوب را دارند.

همچنین این کارشناس مسائل زنان ادامه می دهد: «عداد این زنان در کنار رود کارون زیاد است و حدود یکسال است که در این منطقه ساکن شده‌اند. برخی از این زنان به دلیل نداشتن شناسنامه نمی‌توانند خانه اجاره کند. یکی از آن‌ها می‌گوید یادم نمی‌آید آخرین بار کی شناسنامه داشتم. زن دیگری همسرش به دلیل فروش مواد مخدر در زندان است و او از ترس دوست‌های همسرش که به دنبال مواد هستند از خانه فراری شده است».