بیانیه مشترک سه سازمان معتبر بین المللی، بنیاد فرانسه آزادی به ریاست دانیل میتران, جنبش علیه نژاد پرستی و برای دوستی بین خلق ها (مراپ ) و لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی, تحت عنوان ”حفاظت از ساکنان اشرف یک نیاز ضروریست”، درشمار اسناد رسمی مجمع عمومی و شورای حقوق بشر ملل متحد به ثبت رسید.

این بیانیه تجمع مزدوران وزارت اطلاعات رژیم ایران در ورودی اشرف برای اذیت و آزار مجاهدان اشرف را محکوم نموده و تاکید می کند:

آنها با استفاده از بلندگوهای بسیارقوی که دولت مالکی دراختیارشان گذاشته، ساکنان اشرف را به صورت شبانه روزی به حمله خشن و به انهدام کمپ تهدید می کنند تا آنها را تحت شکنجه روانی قراردهند.

بیانیه سه سازمان معتبر بین المللی، تاکید میکند: از آنجا که دولت عراق نشان داده است که نه خواست و نه توان تأمین امنیت و حفاظت ساکنان اشرف را ندارد و به وضوح تعهدات خود به موجب قانون حقوق بشر بین الملل و حقوق بشردوستانه بین الملل را نقض کرده است, لذا حفاظت کمپ اشرف باید بخشی از ماموریت یونامی هیات همیاری ملل متحد درعراق گردد

بخشهایی از بیانیه مشترک بنیاد فرانسه آزادی, جنبش مراپ  و لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی
از اسناد ملل متحد-مجمع عمومی
شورای حقوق بشر- چهاردهمین اجلاس
بعد از حمله وحشیانه ژوئیه 2009 که به کشته شدن 11 تن از ساکنان و مجروح شدن 500 تن منجر شد، دولت عراق همانطورکه موفق الربیعی، مشاور پیشین امنیت ملی مالکی، در مصاحبه ای با تلویزیون عراقی «الفرات» گفته بود، همه گونه تلاشی را به عمل آورده تا زندگی در اشرف را «غیرقابل تحمل» کند و شرایط نامشخص سیاسی پس از انتخابات پارلمانی ماه مارس درعراق، فرصتی بسیار مغتنم برای آزار و ایذای بیشتر ساکنان کمپ فراهم آورده است.
ازهنگام صحنه سازی شکست خورده 15 دسامبر 2009، که طی آن سه دوجین مینی بوس که توسط ارتش عراق اسکورت می شدند، در اشرف به حرکت درآمده از ساکنان می خواستند برای سفر به کشورهای عضو اتحادیه اروپا سوارشوند، نیروهای عراقی با دستورمستقیم «کمیته تعطیل اشرف دردفترنخست وزیری» فشار خود برساکنان اشرف را به طرق مخلتف افزایش داده اند.
درباره موقعیت حقوقی ساکنان اشرف،شورای امنیت ملل متحد با صدورقطعنامه 1546 در ژوئن 2009 اعلام کرد که اشغال عراق روز 30 ژوئن 2009 پایان خواهد یافت. در ژوئیه 2004، نیروی چند ملیتی درعراق به رهبری ایالات متحده ساکنان اشرف را به عنوان اشخاص حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو شناخته و نتیجتا سازمان ملل متحد همچنان مسئولیت حفاظت ازساکنان کمپ اشرف را بر عهده دارد. ساکنان اشرف در عین حال و علاوه براین، باید برابرحقوق بین الملل بشردوستانه مورد حفاظت باشند.


در بیانیه مشترک سه سازمان معتبر بین المللی زیل عنوان «فشار برساکنان اشرف»، آمده است:
ممنوعیت دیدارهای خانوادگی از اشرف از ژوئیه 2009 تاکنون همچنان ادامه دارد. به هیچیک از اعضاء خانواده ها اجازه ورود به کمپ داده نشده است. دولت عراق از صدور ویزا برای خانواده هائی که درایالات متحده یا کشورهای اروپائی زندگی میکنند و قصد دارند برای دیدار از بستگانشان به عراق بروند، خودداری و به این ترتیب اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی را نقض می کند.
بیانیه آنگاه محدودیتهای اعمال شده برای ورود پزشک و دارو و مواد سوختی و مواد غذایی به اشرف را بخشی از جنگ فرسایشی دولت عراق علیه ساکنان اشرف توصیف میکند و می نویسد: این روند به یک فشار روانی مستمر برساکنان، که برای برآوردن پایه ای ترین نیازهای خود تلاش و تقلا می کنند، مبدل شده است.
بیانیه با اشاره به اینکه قریب به دویست تن ازکسانی که پیش از اعمال محدودیت های اخیر از اشرف دیدن کرده اند، در بازگشت از ایران بازداشت، بسیاری از آنان زندانی و برخی حتی به محاربه [...] که می تواند مستوجب اعدام باشد متهم گشته اند, تصریح میکند
از 8 فوریه 2010 حدود یک دوجین شهروند ایرانی که خود را اعضاء خانواده ساکنان کمپ اشرف وانمود می کنند، در برابر دروازه اصلی کمپ مستقر شده و ازهمکاری نیروهای پلیس و یکان های ارتش عراق که ظاهرا باید مأمور حفاظت از ساکنان باشند، برخوردارند.
آنها با استفاده از بلندگوهای بسیارقوی که دولت عراق دراختیارشان گذاشته، ساکنان اشرف را شبانه روز به یک حمله خشن دیگر و انهدام کمپ تهدید می کنند تا آنان را تحت شکنجه روانی قراردهند. سروصدا به حدی بلند است که ساکنان راعملا از هرگونه آسایش و استراحت محروم کرده است. نعره های کرکننده مأموران بخصوص باعث عذاب بیماران بستری درساختمانی بسیار نزدیک به دروازه اصلی گرفته است

درادامه بیانیه مشترک سه سازمان معتبر بین المللی زیل عنوان «فشار برساکنان اشرف»، آمده است : روز15 آوریل 2010، نیروهای عراقی به ساکنان اشرف اولتیماتوم دادند که بلندگوهای نصب شده درطول خیابان اصلی کمپ را برچینند. این بلندگوها پیش ازهرچیز برای پخش فراخوان به نماز، اذان، و برای دیگرمناسبت های مذهبی مورد استفاده قرارمی گیرد. این اولتیماتوم غیرقانونی بخشی از یک رشته اعمال سرکوبگرانه و تحریک آمیزاست که هدف دیگری جز مبادرت به حمله دیگری به کمپ و کشتارشماربیشتری ازساکنان آن ندارد. حوالی نیمه شب، هنگامی که بلندگوها شروع به پخش فریادهای تهدید علیه ساکنان کردند، آنها نیز برای مقابله با این تهدیدات به پخش موسیقی پرداختند. نیروهای عراقی گفتند که دولت دستورداده بلندگوهای داخل کمپ خاموش شود. سرانجام نیروهای عراقی سراپا مسلح با پشتیبانی پنج زرهپوش وارد اشرف شده و پنج نفر را زخمی نمودند و تلاش کردند عده ای را نیز بربایند. متعاقبا، مشاور سیاسی نوری مالکی، در روز17 آوریل، درباره این حمله به رادیو عراق آزاد گفت: «حق نیروهای عراقی است که به زور وارد شوند.آنها شانس آورده اند که عراق طرفدارخشونت نیست. هر دولت دیگری بود، آنها را به رگبار گلوله می بست و به سرعت نیست و نابودشان میکرد».
بیانیه سه سازمان معتبر بین المللی می افزاید : دولت عراق نشان داده است که نه خواست و نه توان تأمین امنیت و حفاظت ساکنان اشرف را ندارد. برعکس، و به وضوح ، تعهدات خود به موجب قانون حقوق بشربین الملل و حقوق بشردوستانه بین الملل را نقض کرده است.
بیانیه، خواستار گسترش نقش حفاظتی  یونامی در اشرف شده و خاطرنشان می کند که محدود بودن حضور یونامی و محدودیتهای ناشی از نقش صرفا نظارتی آن، عملا این نهاد را از به کارگرفتن تمام پتانسیل خود جهت حفاظت ازحقوق پایه ای ساکنان کمپ اشرف بازمی دارد.
سه سازمان معتبر بین المللی هم چنین بر موارد زیر تاکید می کنند:
دولت عراق را فرا می خوانیم به تعهدات خود برابر حقوق بشر بین الملل و حقوق بشردوستانه بین الملل عمل کرده به حفاظت از ساکنان کمپ اشرف اقدام کند؛
...گزارشگر ویژه شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات های غیرانسانی یا تحقیرکننده را فرا می خوانیم به عنوان یک فوریت از کمپ اشرف دیدن کند؛
...کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل متحد را فرا می خوانیم بلافاصله نماینده ای اعزام نماید تا گزارش جامعی از نقض حقوق انسانی ساکنان کمپ اشرف تهیه و نهایتا به شورای امنیت توصیه کند که حفاظت کمپ بخشی از مأموریت یونامی گردد.