۱.عبدالله آجرلو تهران
۲.سردار اعظمی تهران
۳.امیر(شاپور) اوجانی تهران
۴.حسین حاجی آبادی تهران
۵.مراد علی حسنی تهران
۶.حمید رجبی تهران
۷.غلامرضا قاضی زاهدی تهران
۸.محمد ملکی تهران
۹.مرتضی محمد زادگان شهریار
۱۰.جلیل حسینی ملارد
۱۱. حسن خدایی ورامین
۱۲.محسن رحیمی کرج
۱۳.مهسا رزمی شیراز
۱۴.رضا علیپور شیراز
۱۵.رضا عباسی کازرون
۱۶.فرشاد خیر اندیش جوانرود
۱۷.محمد مهدی اقبالی اصفهان
۱۸.میلاد حاتمی اصفهان
۱۹. آرش حبیبی اصفهان
۲۰.محمد دیبانی کلایه اصفهان
۲۱.حسین زندایی اصفهان
۲۲.حسین سعیدی اصفهان
۲۳.محمدحسن شیخی اصفهان
۲۴.افشین عباسی اصفهان
۲۵.مهرداد عمویان اصفهان
۲۶.علی فقیهی اصفهان
۲۷.محسن کریمی اصفهان
۲۸.مسعود محمدی اصفهان
۲۹.محمد تقی یاری اصفهان
۳۰.محمد امیری نجف آباد اصفهان
۳۱.محمد(احمد)عظیمی یزدانشهر
۳۲.سعید پیوندان بهبهان
۳۳.احمد رسولی بهبهان
۳۴.عبدالحمید ستاریان بهبهان
۳۵.محسن کاکاوند بهبهان
۳۶.حسنا بامری ماهشهر
۳۷.مصطفی رودباریان ماهشهر
۳۸.مهدی رودباریان ماهشهر
۳۹.علی مشعوری ماهشهر
۴۰.هیوا نادری بوکان
۴۱.علی حسینی مشکین دشت

در۲۴آذر۹۸ سازمان مجاهدین اعلام کرد شمار شهیدان قیام آبان بیش از ۱۵۰۰ نفر است

سخنرانی مریم رجوی در مراسم چهلم شهیدان قیام در اشرف۳ ـ ۲۷ آذر۹۸:

به چهره‌ها نگاه کنید. به سن آنها نگاه کنید. به عزم و اراده آنها نگاه کنید. و به خشمشون که برآمده از خشم یک ملت اسیر و به جان آمده است
خوب به آنها نگاه کنید که چه میگویند و چه میخواهند. آنها به هر قیمت، به هرقیمت سرنگونی تمامیت این رژیم را میخواهند. به همین دلیل اینچنین شجاعانه و دلاورانه در مقابل گلوله های دشمن سینه سپر کردند و به شهادت رسیدند. درود بر همه آنها

همه شهیدان قیام چه آن‌ها که در سنین نوجوانی بودند یا آن‌ها که مادر چند فرزند بودند یا آن‌هاکه از فرزندان مردم بسیار زحمتکش و محروم ما هستند، و در ابتدای دوران جوانی خود بودند، بله همه در یک ویژگی مشترک‌اند و آن مظلومیت آنهاست.
این عزیزان در روزهای قیام در مقابل هیولای سنگدلی و بی‌رحمی بی‌دفاع و دست خالی بودند.
چه بسیار سرهای پر شور و قلب‌های بی‌آلایش آنها که هدف گلوله‌های جنگی قرار گرفت. و بسیاری از آن‌ها هنوز اجسادشان ناپیداست.
اما بگذارید تأکید کنم رژیمی که این جوانان و نوجوانان برای سرنگونی‌اش به خیابان‌ها آمده‌اند غیرممکن است که دیگر بتواند خود را سرپا نگهدارد.
اگر خامنه‌ای و پاسداران‌اش فکر می‌کنند با پر کردن نیزارهای ماهشهر از پیکرها و خون مردم بی‌دفاع ما، می‌توانند به‌حکومت خود ادامه دهند سخت در اشتباهند.
اگر فکر می‌کنند با به خاک و ‌خون کشیدن جعفرآباد و دولت‌آباد کرمانشاه یا صدرا و معالی آباد شیراز یا بهبهان و مریوان می‌توانند این رژیم پوسیده را حفظ کنند سخت در اشتباهند.
این کشتارها نشانه دوران پایانی رژیم ضدبشری آخوندی است.
آری این قهرمانان و شهیدان سرفراز ما هستند که خامنه ای را به عنوان دستور دهنده اصلی این کشتار بزرگ در خیابانهای ایران به منفورترین دیکتاتور خون آشام این زمانه تبدیل کرده اند.

اما، اما به‌رغم همه این خونریزی‌ها و جنایت‌ها، قیام ایران ادامه دارد. آخوندها این آرزو را به‌گور می برند که بتوانند به‌گفته خودشان این قیام را جمع کنند. به‌قول مسعود “قیام و شورش برای سرنگونی و حاکمیت جمهور مردم ایران جمع شدنی نیست. ... زمان تکثیر و گسترش و پهن کردن کانونها و محله‌ها و شهرهای شورشی است، نه جمع کردن! آنچه در برنامه و دستور است، جمع کردن تمامیت نظام ولایت و اذناب آن است».