مادر که از زمان اسارت غلامحسین در زندانهای شاه با مجاهدین آشنا شده بود، پس از سرنگونی دیکتاتوری سلطنتی در میتینگ ها و تظاهرات مجاهدین علیه مرتجعین و سارقان انقلاب و آزادی شرکت میکرد و خانه‌اش را تبدیل به محلی برای فعالیت فرزندان مجاهدش کرده بود.
در سال ۶۰ که برای گرفتن جنازه فرزند شهیدش عباس مکررا به زندان گرگان مراجعه میکرد دستگیر شد و ۶ ماه را در شرایط دشوار از جمله ابتلا به بیماریهای مختلف در زندان گذراند
به وی گفته بودند که جنازه عباس را هرگز نخواهیم داد چون مزار او به زیارتگاه تبدیل خواهد شد. پس از آن هرگز مشخص نشد که مزار عباس کجاست. مدت کوتاهی بعد از آزادیش از زندان فرزند دیگرش غلامحسین اعدام شد .
فرزند دیگرش قهرمان اشرفی، مجاهد خلق مریم حسینی، در یورش وحشیانه مزدوران رژیم به شهر اشرف در ۱۰ شهریور سال ۹۲ با چشمان و دست بسته به شهادت رسید و سمبل دیگری از زن مجاهد خلق رها و آزاده را به تصویر کشید. و فرزند دیگرش رضا حسینی از اشرف‌نشانان سرفرازی بود که بعد از سالیان فعالیت و تلاش برای حمایت از مجاهدین به دیدار رفیق اعلی پرکشید.
درگذشت این مادر مجاهد‌پرور را به مجاهدین و خانواده بزرگ مقاومت و اشرف‌نشانها، هم‌چنین، به فرزند مجاهدش نرگس حسینی و دیگر بستگان او در اشرف۳ تسلیت میگویم.
چنین مادرانی همواره پشتوانه و مایه دلگرمی مجاهدین در سخت ترین شرایط مبارزه شان بوده اند. یادش گرامی باد. به یقین او اینک در کنار فرزندان مجاهدش و همه جاودانه فروغها سرشار و سرفراز است.