براین اساس و بدلیل وجود بن بست های لاعلاج و به تبع آن تشدید تنش، تحریم و فشارهای بین المللی علیه رژیم آخوندی، شاهد رشد و نمو این پدیده شوم طی سالیان اخیر می باشیم.
خامنه ای با گروگان گرفتن شهروندان خارجی و یا ایرانیان دو تابعیتی تلاش می کند تا نه تنها تحریم ها را کنار زده، بلکه عوامل تروریست رژیم را که اکنون در بسیاری از کشورها در حال سپری کردن دوران محکومیت خود می باشند، را نجات دهد.
تازه ترین نمونه آن معاوضه سه تروریست رژیم آخوندی در تایلند با یک پژوهشگر استرالیایی می باشد. این سه عضو نیروی تروریستی قدس بنام های «سعید مرادی، محمد خزایی و مسعود صداقتزاده» که در سال ۲۰۱۲ در تایلند بدلیل بمب گذاری دستگیر وبه زندان های طویل المدت محکوم گردیده بودند، در سایه سیاست مماشات با دیکتاتوری ولی فقیه به تهران بازگشته و در فرودگاه تهران مورد استقبال پاسدار عراقچی، عضو تیم مذاکره کننده اتمی و معاون جواد ظریف قرار گرفتند.
بدین سان می توان به دست خط و نقش وزارتخارجه حکومت و شخص وزیر خارجه رژیم آخوندی در مجموع عملیات تروریستی و بطور خاص در این بازی کثیف پی برد.
در نمونه ای دیگر باید به دستگیری یک شهروند ایرانی – سوئدی و صدور حکم اعدام از سوی قضائیه خامنه ای علیه وی اشاره نمود. رژیم آخوندی طی روزهای گذشته به خانواده این فرد گروگان اطلاع داده است که اجرای حکم عنقریب عملی خواهد شد.
دراین رابطه شورای ملی مقاومت ضمن محکوم نمودن چنین اقدامات ضد انسانی تاکید کرده است: «گروگانگیری و زندانی کردن اتباع خارجی و ایرانیان مقیم کشورهای خارجی به منظور کلاشی و کسب امتیاز و اعمال فشار روی دولتهای خارجی از اولین سال حکومت آخوندها شروع شده و در سایه سیاست مماشات و در غیاب یک عکس العمل قاطع بین المللی تا به امروز ادامه یافته است».
براین اساس می توان پیش بینی نمود که هدف خامنه ای از اجرای چنین سناریوئی علیه این فرد سوئدی – ایرانی در وهله نخست فشار بر کشورهای اروپایی، بویژه تنها دو روز مانده به شروع محاکمه اسدالله اسدی، دبیر سوم سفارت حکومت در وین، بدلیل آمریت و عاملیت در بمب گذاری علیه گردهمایی بزرگ ایرانیان در ویلپنت پاریس می باشد.
این دیپلمات تروریست آخوندی پیشتر در پروسه بازجویی های خود، علنا دادستانی و دستگاه قضائیه بلژیک را به صدور تروریسم و بمب گذاری در اروپا تهدید کرده بود.
همچنین واقعیت در دیکتاتوری ولی فقیه آن است که کشاندن «طعمه» به ایران عمدتا در پوش دعوت نامه های رسمی و یا صدور ویزا از سوی سفارتخانه های رژیم صورت می گیرند.
براین اساس دوایر امنیتی و اطلاعاتی رژیم برای جذب سوژه های خود از سال ها قبل برنامه ریزی می کنند.
لازم به ذکر است که هر دو نمونه یاد شده از سوی ارگان های رسمی رژیم برای شرکت در مراسم و کنفرانس های به اصطلاح بین المللی دعوت شده بودند.