استاد محمد ملکی ما را ترک کرد و به دیار باقی شتافت. او تمامی عمر خود را صرف مبارزه با دیکتاتوری شاه و دیکتاتوری ولایت فقیه برای آزادی ایران و ایرانی کرد. همو که سالها را در زندانها زیر شکنجه گذراند و شاهدی بر اعدامهای دهه شصت بود. او به ما آموخت که «ز گهواره تا گور آزادی بجوی».
پیر دیر آزادی و آزادیخواهی، بی هیچ ادعا و بدون هیچ چشمداشتی زندگی خود را به پای آزادی گذاشت و در همه حال مدافعی سرسخت برای زندانیان سیاسی و آزادیخواهان در ایران بود اما هیچگاه برای خود نام و نشانی نخواست.
مؤسسات رسمی اروپایی در ۴۰ سال گذشته از اینهمه جوایز سیاسی که بنا بر مصالح و خطوط سیاسی خود به این و آن میدهند، حتی یکی را به اولین رئیس بزرگترین دانشگاه ایران بعد از انقلاب ضد سلطنتی که قیمت آزادیخواهی را به تمام و کمال پرداخت، ندادند. آیا او صلاحیت نداشت یا هنوز خیلی مانده که این قبیل جایزه ها لیاقت او را پیدا کنند؟ دانشجویان و آزادیخواهان ایران پاسخ این سوال را به روشنی میدانند.
سلام بر آزادی و استاد دیرپای آزادی دکتر محمد ملکی
۱۶آذر۱۳۹۹
جمعی از زنان زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین
جمعی از زندانیان سیاسی در زندان تهران بزرگ، زندان مرکزی کرج،
زندان مرکزی ارومیه، زندان شیبان اهواز، زندان قم و زندان اوین
