نه تنها زن ز چنگ اهرمن آزاد میگردد

که با رزم زنان مام وطن آزاد میگردد 

نظام مالکیت بر بشر میپاشد از بنیان 

زن از زنجیر بر پندار و تن آزاد میگردد 

غزل بار دگر میجوشد از حلقوم قمریها  

چو باغ از سلطه زاغ و زغن آزاد میگردد 

همای سرخ آزادی که در زنجیر میغرد 

به جنگی بی امان و تن بتن آزاد میگردد 

میاویزد بگوش کودکان گیلاس شادیها 

صفا دارد که باز عاشق شدن آزاد میگردد 

بپشت پنجره گلدان ویران میشود آباد 

ز محبس مرغ خوشخوان چمن آزاد میگردد 

بنام زندگی از بند دیواندیش حیوان خو 

گل و پندار و پرواز و سخن ازاد میگردد 

نه تنها زن ز چنگ اهرمن آزاد میگردد 

که با رزم زنان مام وطن آزاد میگردد