خامنه ای که اکنون درچنبره ای از بحران های لاعلاج بین المللی و بویژه در زمینه داخلی با بحران سرنگونی روبرو می باشد، راه حل را به مانند همیشه در خارج از مرزها جستجو میکند.
بدین سان وی ضمن زدن لگد محکمی با تمامی هارت و پورت های گذشته خود، در اوج استیصال و درماندگی قدم در میدان مملو از مین مذاکرات گذاشته است.

دراین رابطه صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی حکومت می گوید، «بن بست برجام درحال شکسته شدن است و در مذاکرات وارد بحث فنی شدیم». (خبرگزاری حکومتی مهر ۱۳ فروردین ۱۴۰۰)

ولی فقیه در حالی به آخوند روحانی چراغ سبز مذاکره را داه که تنها دوم ماه دیگر به پایان ریاست جمهوی وی باقی نمانده است. بدین سان وی می خواهد به مانند دوران پاسدار احمدی نژاد، پیش از بروی کار آوردن یک دولت «جوان حزب الهی»، نخست آخوند روحانی را قربانی مطامع خود نموده و سپس زمینه را برای مذاکرات نهایی با کشورهای غربی بویژه با آمریکا آماده نماید.
 
این قدم از سوی ولی فقیه به مانند دوره قبل و با «وساطت» اتحادیه اروپا نخست در نشست های دو جانبه برگزار خواهند شد وپس از توافقات فنی و مقدماتی، به مذاکرات سه و سپس پنج جانبه راه خواهند برد.

 این کارگزار حکومتی در ادامه ضمن اعتراف به این روند می افزاید: «این بن بست در مرحله اول شکسته شده که اتفاقی نوید بخش است. وقتی در بحث‌ها وارد مسائل فنی می‌شویم به این معنی است که مسئله به گونه‌ای در حال مدیریت شدن است».

پیشتر نیز ماله کش اعظم نظام در وزارت خارجه از طرحی بنام «گام به گام» خبر داده بود که براساس آن طرفین قرار است تا در مقابل هر قدم رژیم، قدمی مقابل برای رفع بخش از تحریم های اتمی بردارند.

به یقین آرزوهای خامنه ای برای برداشته شدن تمامی تحریم های کمرشکن به مانند همیشه بر بستری از اوهام استوار است. وی بر این باور است که اکنون با داشتن اهرم هایی مانند «سند توافق ۲۵ ساله با چین، افزایش سانتریفیوژ ها بویژه مدل های جدید از نوع آی ار ۲ ام، افزایش ذخایر غنی سازی ۲۰ درصدی و یا رفتن بسوی غنی سازی ۶۰ درصدی»، دستانی پر برای چک و چانه زنی دارد.

اما واقعیت آن است که بدلیل تنوع بسیار پیچیده تحریم ها و تنیده شدن بخش بزرگی از آنها علیه سیاست های تروریستی، نقض حقوق بشر، صدر بنیادگرایی و پروژه های موشکی، لغو آنها غیر ممکن می باشد. دراین رابطه باید از وجود ۱۵۰۰ تحریم متنوع اشاره نمود که بیش از نیمی از انها اساسا به پروژه های اتمی رژیم ربطی ندارند و لغو آنها نیز برای دولت آمریکا و بدلیل مقاومت کنگره و سنا نا ممکن می باشند.

بدین سان وزنه سنگین تحریم های پایه یی و کمرشکن همچنان بر گردن نحیف حکومت آخوندی باقی خواهند ماند.