این دور از مذاکرات که در سطح«معاون وزیر» و با وساطت اتحادیه اروپا به‌عنوان شریک تجاری رژیم آخوندی در وین برگزار گردید، به یقین قدم نخست برای راهی طولانی با هدف رسیدن به برجام«۲۰۲۱» می‌باشد.

ابعاد سرخوردگی در دیکتاتوری ولی‌فقیه در رابطه با این‌دور از مذاکرات بحدی است که رسانه‌های حکومتی اکنون مملو از تحلیل و گزارشات مأیوسانه می‌باشند.

برای نمونه سایت جهان صنعت در مطلبی تحت عنوان« ادامه گفت و گوهای تکراری و بی‌حاصل» می‌نویسد: «گمان می‌رود نشست‌های (نظام) و ۱+۴ فقط وقت‌گذرانی و گفتگوهای بی‌حاصل باشد چرا که هم (نظام) می‌داند از چه چیز باید محافظت کند و هم اروپا و آمریکا می‌دانند که چه چیزی را باید از چنگ (رژیم) بیرون آورند».

هم‌چنین خامنه‌ای اکنون برای رسیدن به هر گونه توافقی با دو مشکل پایه‌یی روبه‌رو می‌باشد. نخست وجود عدم اعتماد جامعه جهانی به رژیم و دیگری وجود سیاستهای مخرب حکومت در سه زمینه اتمی، موشکی و صدور بنیادگرایی به کشورهای همسایه و اسلامی است.
وی با«طاقچه بالا گذاشتن» و زیاده روی، نخست خواستار رفع تمامی تحریم‌ها گردیده‌ اما برداشتن تحریم‌ها به‌دلیل وجود پیچیدگی، تنوع و به‌ویژه بیش از ۱۵۰۰ لیست‌گذاری افراد حقیقی، حقوقی، بانکها، نفتی و مالی، کشتیرانی، صنایع، معادن، سپاه پاسداران و یا بیت ولی‌فقیه، حتی اگر دولت جدید در کاخ‌سفید نیز بدان تمایل داشته باشد، اساساً امکان‌پذیر نمی‌باشند.

مضافا بر این واقعیت، گرچه آخوند روحانی امروز در سخنان خود از«فصل تازه از تجدید حیات برجام» سخن به میان آورده است، اما داده‌های طرف مقابل به‌ویژه رابرت مالی، مسئول ویژه در امور ایران تصویر دیگری را به بیرون ساطع می‌نماید.

وی به‌صراحت تأکید کرده: «ابتدا موضوع هسته‌یی را تعیین‌تکلیف کنیم و بعد به‌سایر موارد هم می‌رسیم». وی در مصاحبه با رادیو ملی آمریکا می‌افزاید:« دولت جو بایدن در پی رسیدن به توافقی جامع‌تر و طولانی‌تر از برجام است، توافقی که تمام فعالیت‌های رژیم ایران اعم از اتمی و منطقه‌یی را دربربگیرد.

رابرت مالی تأکید کرد که پافشاری رژیم ایران بر لغو تمام تحریم‌ها پیش از بازگشتن رژیم ایران از عدول از برجام تنها یک معنا خواهد داشت و آن هم این است که رژیم ایران در وعده بازگشت به برجام جدی نیست (سایت مجاهدین خلق ۱۷فروردین ۱۴۰۰).

بدین سان مشخص می‌شود که اولاً به‌دلیل وجود مقاومت در میان نمایندگان کنگره و سنای آمریکا که طی هفته‌های اخیر مخالفت خود را آشکار با دادن هر گونه امتیاز به رژیم آخوندی ابراز کرده‌اند، طرح و برنامه طرفهای مقابل برای مهار هیولای ولی‌فقیه، در گفتگو های«گام به گام» با فشار حداکثری دیپلماتیک و با هدف ورود به سه موضع فوق نهفته است.

این همان بن‌بستی است که اکنون خامنه‌ای با ورود به مذاکرات در آن به تله افتاده است. زیرا در آخر این تونل نه تنها نوری برای ولی‌فقیه به چشم نمی‌خورد، بلکه هر چه هست، همان تاریکی و ظلماتی به‌نام«برجام های ۲ و ۳ و. . ». غیره می‌باشند.