این مقاله که در ادامه مقاله مصطفی تاج زاده نوشته شده است به نقش دجال جماران در کلیه توطئة ها و آدمکشی ها و قتل عامهای دهه 60 اشاره کرده و از جمله نوشته است: « بدترین دوران زندان های جمهوری اسلامی، زندان های دهه ی اول انقلاب است که بدترین نوع شکنجه ها در آن اعمال می شد. قتل عام تابستان 1367 که با حکم آیت الله خمینی صورت گرفت، مطابق معیارهای دیوان بین المللی کیفری، "جنایت علیه بشریت" به شمار می آید». هرچند گنجی نامی از شهیدان و کسانی که بیشترین رنجها را از آن سالهای سیاه برده اند نمی برد و مشخص نیست که چه کسی شکنجه شده و چه کسی تیرباران شده و چه کسانی قتل عام شده و هویت سیاسی و ایدئولوژیکشان چه بوده است اما این نخستین باری است که گنجی دست روی آمر اصلی جنایات ضدبشری رژیم آخوندی می گذارد و می نویسد:« چه کسی نمی داند که آیت الله خمینی آمر جنایت علیه بشریت(قتل عام تابستان 1367) بود؟ او بود که به صراحت تمام به ستاد انقلاب فرهنگی دستور داد که از ادامه ی تحصیل دانشجویان مارکسیست ممانعت به عمل آورند و دانشگاه ها را از اساتید دگراندیش تصفیه کنند». و «چه کسی جز آیت الله خمینی در پشت آن نوع رفتار  با آیت الله شریعتمداری  قرار داشت؟ مگر بدون اذن او کسی جرئت چنان رفتاری را با یک مرجع تقلید می توانست به تصور درآورد؟» گنجی فاش می کند که آخوند ری شهری به دستور خمینی برای گرفتن اعتراف تلویزیونی از آیت الله شریعتمداری به او سیلی زده است و می نویسد: « مگر محمد محمدی ری شهری، حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی ارتش در سال 58 و وزیر اطلاعات و رئیس دادگاه ویژه روحانیت بعدی، می توانست بدون اذن آیت الله خمینی بر صورت آیت الله شریعتمداری سیلی بزند و آن مرحوم را مجبور سازد در پشت تلویزیون به آنچه آنها می خواستند اعتراف کند؟»

گنجی در بخش دیگری از نوشته خود به کینه کشی ضدانسانی خمینی نسبت به رهبر نهضت ملی ایران دکتر محمد مصدق می پردازد و با اشاره به این که خمینی برخلاف تمام موازین شرعی او را «غیر مسلم» نامیده بود می نویسد: « آیت الله خمینی مصدق را مسلمان نمی دانست...در یکی از جلسات ستاد انقلاب فرهنگی با آیت الله خمینی که تنها علی شریعتمداری، جلال الدین فارسی و عبدالکریم سروش حضور داشتنه اند، در پایان جلسه، شریعتمداری با احترام کامل از آیت الله خمینی می پرسد مسلم نبودن مصدق مبتنی بر چه مدارکی است؟ آیت الله خمینی می گوید: "مدارک زیاد است. یکی از آنها این است که آیت الله خادمی به من گفت یک روز در مجلسی وقت نماز عصر می رسد، می خواهند نماز بخوانند، مصدق می پرسد نماز عصر چند رکعت است؟ ". یعنی مصدق نمی دانسته نماز عصر چند رکعت است. جلال الدین فارسی به او می گوید: "ولی مصدق وجوه شرعی خود را به مدرسه ی... پرداخت می کرد". آیت الله خمینی به بحث پایان می دهد و نکته ی مهمی را گوشزد می کند. می گوید:"در این کشور نباید هیچ کس مطرح شود".

حسادت و کینه توزی پیر کفتار جماران نسبت به مردی که مقاومت ضداستعماری میهن را در آن مقطع حساس رهبری کرد کاملا قابل فهم و درک است اما نکته ناگفته در جمله « در این کشور نباید هیچ کس مطرح شود". این است که فقط خود دجال کفن پاره بایستی مطرح باشد و بس!

گنجی در بخش دیگری از مقاله خود به روش خامنه ای پرداخته و او را ادامه دهنده راستین خط خمینی می داند و می نویسد: « نگوئید آیت الله خامنه ای از "خط امام" خارج شده است، او بیش از هر کس دیگر به "خط امام" ملتزم است. مگر "خط امام" جز این است که "حفظ نظام از اوجب واجبات است" و برای حفظ نظام، می توان "کلیه ی احکام اولیه ی اسلام چون نماز و روزه و حج را تعطیل کرد"؟ آیت الله خامنه ای در حال عمل به همین فرامین است. زندان کردن مخالفان، حمله ی اوباش به بیت مراجع تقلید(آیت الله منتظری، آیت الله صانعی و... )، عزل مراجع تقلید از مرجعیت، بی دین و ضد انقلاب و جاسوس خواندن موسوی و کروبی، و... همه، عین "خط امام" است...آیت الله خمینی نظریه ولایت مطلقه ی فقیه را جعل کرد، نه آیت الله خامنه ای. دومی، به نظرات و فرامین اولی عمل می کند. این رژیم، رژیم دروغ و نیرنگ است. دستگاه سلطانی شبانه روز در حال برساختن دروغ های تازه است»