دکتر صالح مطلک، چرا ما نمی توانیم به اکثریت دست پیدا کرده و دولت را تشکیل دهیم؟ اگر دخالت خارجی نبود, مدتها بود که ما دولت را تشکیل داده بودیم. آنان می گویند نبایستی دخالت خارجی وجود داشته باشد, وسازمان ملل نبایستی دخالت کند, اما دولت کشور همسایه می آید و با شدت تمام دخالت می کند و مشخصا اراده خود را بر برخی از فراکسیونهای سیاسی اعمال می کند که با یکدیگر بر اساس فرقه گرایی که کشور را نابود کرده, متحد شوند و این اجازه دخالت دارد, اما جامعه جهانی اجازه دخالت ندارد. تناقض گویی دیگر بس است.
مجری: منظور شما از این دولت همسایه کیست؟
صالح المطلک: منظورم ایران است که بصورت بسیار گسترده در جهت یکی کردن دو ائتلاف دخالت کرده و برادران سیاستمدار به این اوامر تن داده اند و آنان امروز با این دستورات دور هم جمع شده اند. امروز خود آنان می گویند که ما نمی توانیم دخالت ایران تا این حد را تحمل کنیم. چرا که کسانی که در داخل آنان دارای تمایلات غیر عراقی می باشند, امروز بر علیه کسی که تا دیروز از آنها دفاع می کردند, دست به شورش زده اند, چرا که هیچکس دخالت در این حد را نمی تواند تحمل کند. من معتقدم به مرحله ای خواهیم رسید که خود آنان به ایران بگویند کافی است, چرا که شما برای ما هیچ شخصیتی که به آن در داخل عراق افتخار کنیم باقی نگذاشته اید.
مجری: آیا این حقیقت دارد که گفته می شود ایران حق لیست العراقیه در تشکیل دولت را وتو کرده است؟
دکتر صالح المطلک: بله. ایران حق العراقیه در تشکیل دولت را وتو کرده است.
مجری: چرا؟
صالح المطلک: چرا که می خواهد اجازه ندهد که طرح ملی در عراق حاکم شود. هر کس که فکر می کند موضوع, مربوط به ایاد علاوی است, دچار توهم است و اینکه ایران ایاد علاوی یا زید و عمرو و طارق الهاشمی و صالح المطلک را نمی خواهد, خیر. ایران نمی خواهد که طرح ملی رهبری کشور را بدست بگیرد. چرا که این طرح ملی اگر کشور را رهبری کند در مرحله بعد گسترش خواهد یافت وعراق را به شیوه ای ملی یعنی شیوه ای که ایرانیان نمی خواهند, کشور را اداره خواهد کرد. ایران می خواهد که عراق بر اساس جریانات شیعه و سنی و اکراد اداره شود وبه این شیوه که آنان برای آن طراحی کرده اند, می توان عراق را ضعیف نگه داشت و این آن چیزی است که سیاستمداران ایران می خواهند. عراق امکان ندارد که قوی باشد مگر با یک طرح ملی و این طرح امروز گسترش یافته و از 11 کرسی در انتخابات قبلی به 91 کرسی رسیده است و در انتخابات بعدی حتما که بیشتر خواهد شد وکنترل کاملی بر اداره کشور به شیوه ای ملی وحرفه ای و وارد کردن متخصصین در اداره کشور و نه به شیوه سهمیه بندی بدست خواهد آمد و ایران این را نمی خواهد بلکه می خواهد که ما به نقطه صفر یعنی سهمیه بندی شیعه و سنی و اکراد برگردیم و در نتیجه این اقشار به حقشان نخواهند رسید چرا که افراد مورد نظر این اقشار را نمایندگی نمی کنند وسنی ها حق خود را نمی گیرند وشیعیان نیز مانند سالهای گذشته به حق شان نخواهند رسید والعمارة ونجف و ناصریه بهمین صورتی که هستند باقی خواهند ماند. امروز وضعیت عراقیان بجایی رسیده که حتی یک ساعت برق هم در روز ندارند ویا در دیالی از رستورانها می خواهند که بدلیل آلوده بودن آب, تعطیل کنند. روی چه حسابی می خواهند در قدرت باقی بمانند؟ برادران دست بردارید بروید و کار کنید و یاد بگیرید که چگونه در 4 سال آینده حکومت خواهد کرد و اگر مردم شما را انتخاب کردند, دفعه بعد شما بیایید.
مجری: ملاقات شما با فرستاده مالکی در یکی از کشورهای عربی چقدر واقعیت دارد؟ وهدف از این ملاقات چه بود؟
صالح المطلک: درست است. من با هیأتی از طرف دولت قانون وجبهه توافق ملاقات کردم
من به آنها گفتم ای برادران مگر اینطور نیست که ما فراکسیون برنده در انتخابات هستیم؟ گفتند بله ومن گفتم آیا بر اساس قانون اساسی این حق ما نیست که دولت را تشکیل دهیم؟ گفتند ما با یک ائتلاف دیگر ادغام شده ایم ویک فراکسیونی بزرگ تر از شما را تشکیل داده ایم. خب اگر شما می خواستید با یک ائتلاف دیگری ادغام شوید چرا قبل از انتخابات اینکار را نکردید تا مردم بفهمند که این دفعه چه کسی را انتخاب می کنند.
من همچنین در مورد موضوع ریشه کنی با آنها صحبت کردم وآنان گفتند که ما در رابطه با موضوع ریشه کنی اشتباه کردیم و اینکار اشتباه بود
مجری: با این دیدار چه بدست آوردید؟
صالح المطلک: تا این لحظه نتیجه ای بدست نیامده است. چرا که به طرز غیر عادی به قدرت چنگ زده اند.
مجری: موضوع بزرگترین فراکسیون موضوع جدلی است که به راه حلی نرسیده است. آیا فکر می کنید تفسیر دادگاه فدرال در مورد اتحاد ملی در این رابطه به نفع شما است؟
صالح المطلک: دادگاه فدرال، تفسیر اولش تفسیری مبهم بود که حق را به حقدار نمی داد. اما تفسیر دوم آن یعنی جواب به نامه دو ائتلاف در مورد ادغام آنها، روشن و عراقی بود.
در نتیجه عملاً حق لیست العراقیه است که دولت را تشکیل دهد.