مهدی ابریشمچی توضیح می دهد: ”این زنان و مردان  که بسیاری ازآنها زندانیان سیاسی  همرزم قتل عام شدگان بوده اند، یک گنجینه انسانی ذیقیمت را تشکیل میدهند”.

آنها از موقعیت ”افراد حفاظت شده” براساس کنوانسیون چهار م ژنو  برخورداند.

در مه 2003 در زمان اشغال عراق توسط آمریکا, آنها سلاحهای خود  را داوطلبانه تحویل دادند و در عوض آمریکا به حفاظت از آنها متعهد شد، ولی به این تعهد عملا پایبند نبوده است.

وضعیت اشرف تبدیل به مسئله یی میان حکومت تهران و دولت نوری المالکی در بغداد شده است. رژیم حاکم بر تهران میخواهد این سمبل مقاومت را از بین ببرد و اشرف ماههاست که با محاصره وتهدید روبه رو ست.

مجاهدان اشرف توضیح میدهند: ”ما با یک جنگ روانی واقعی روبرو هستیم زیرا عوامل اعزامی رژیم ایران با حمایت نیروهای عراقی از بلندگوهای بسیار قوی برای پخش تبلیغات تهوع آور  به منظور مجبور کردن ما به ترک اشرف استفاده میکنند”.

بسیار از اعضای خانواده های مجاهدان اشرف در ایران دستگیر شده و به زندانهای طویل المدت و حتی اعدام محکوم شده اند

اعضای شورای ملی مقاومت توضیح میدهند که : ”مقاومت اشرفی ها با دستهای خالی در برابر حمله  یی که ژوئیه 2009 رخ داد و چند شهید برجای گذاشت، موجب شد که اشرف در قلب قیام عمومی قرار بگیرد و به  الگویی ازمقاومت برای نسل جدید تبدیل شود. اشرف به مردم ایران و به جامعه بین المللی نشان داد که میتوان در برابر دیکتاتوری بیرحم مذهبی ایستادگی کرد, بشرط این که بهای آن داده شود”.