جوزف بایدن، معاون رئیس جمهوری آمریکا، در این باره «کوچکترین تردیدی» ندارد:  چه دولت جدیدی در عراق تا آن زمان باشد چه نباشد، شمار نفرات نیروی نظامی مستقر در عراق از هنگام لشکرکشی آوریل 2003 تاکنون، که در سال 2007 در نقطه اوج حضور آمریکا به 000،165 نفر میرسید، طی شش هفته آینده به رقمی حدود 000،50 خواهد رسید.

آقای بایدن که یکشنبه 18 ژوئیه به پرسشهای کانال تلویزیون آمریکائی ABC پاسخ می داد، ازجمله گفت کاملا اعتقاد دارد که این عقب نشینی جدید نیروها ـ که تعدادشان هم اکنون به 000،70 می رسد ـ و در انطباق با موافقتنامههای امضا شده در پایان سال 2008 با دولت نوری المالکی انجام میگیرد، «به هیچوجه بر ثبات فیزیکی عراق تأثیری نخواهد داشت».

اما طرفهای ذینفع، و در رأسشان شبه نظامیان عرب سنی که از اواخر سال 2006 پذیرفته بودند اتحادهای خود با گروههای چریکی ضدآمریکائی را رها کرده درکنار سربازان آمریکائی علیه جنگجویان القاعده و شعبات آن بجنگند، همگی مطمئناً با این برداشت نسبتا خوش بینانه از امور موافق نیستند. دست کم 48 تن از نفرات آنان که در«کمیته های بیداری»   عضویت داشته اند، روز یکشنبه گذشته هنگامی که در برابر پادگانی برای دریافت حقوق خود صف کشیده بودند، کشته و 47 تن دیگرمجروح شدند. دو مهاجم انتحاری اعزام شده ازسوی شعبه محلی القاعده، که همواره سوگند خورده «خائنانی» را که صفوفش را ترک کرده اند، «مجازات» کند، خود را در بین صف منتظرین منفجر کردند.

از اوایل سال 2009 که آمریکائیها مسئولیت اداره و پرداخت حقوق همکاران سنی خود را به دولت محلی مالکی با اکثریت شیعه «انتقال» دادند، صدها تن ازاین شبه نظامیان به قتل رسیدهاند. آنها که شمارشان ابتدا به 000،100 می رسید، اکنون حدودا 000،70 نفرهستند که با زحمت بسیار در شهرها و روستاهای مختلف کشور نوعی حضورامنیتی به ویژه از طریق راه بندهای جادهها را تأمین می کنند. به گفته دولت، برخی از این افراد تنها به صورت گاهگاهی و آن هم تنها در مناطق و محلات شهرهای خود کار میکنند.

به گفته رؤسایشان، که اغلب ریشه ایلی و عشیره ای دارند، دولت به وعده ای که به آمریکائیها داده بوده که 000،20 ازاین شبه نظامیان را برای خدمت دائم در نیروهای منظم امنیتی استخدام کند، عمل نکرده است. در مناطق سنی نشین مانند استان الانبار که شهرهای فلوجه و رمادی در آن واقع شده و بار دیگر بر شمار حملات کور و ترورهای هدفمند افزوده شده، خشم مردم نیز فزونی می گیرد، به خصوص که در سطح ملی نیز، اعراب سنی (20% کل جمعیت کشور) که اکثرا به لیست لائیک ایاد علاوی رأی داده اند، احساس می کنند که به لحاظ سیاسی مغبون شده اند.

لوموند افزود: روز دوشنبه عراق پنجمین ماه بدون دولت خود را پشت سرگذاشت، زیرا دو فراکسیون متحد شیعی هنوز بر سر تقسیم مناصب و به خصوص پست نخست وزیری، که آقای مالکی میخواهد برای خود نگاه دارد، درحالی که شخصیتهای شیعه دیگری هم به آن نظر دوخته اند، به توافق نرسیده اند. چنین است که پارلمان روز یکشنبه 18 ژوئیه تاریخ معرفی دولت جدید به خود را بار دیگر به تعویق انداخت. بسیاری از ناظران عراقی بر این باورند که بنبست موجود می تواند تا پس از خروج بخش دیگری از نیروهای آمریکائی در 31 اوت نیزادامه یابد.

«کارشناسانی از ایران»
لیکن در شرایطی که واشینگتن حضور نظامی خود در عراق را قدری سبکتر می کند، مشکلات دیگری که به ایران مربوط می شود، در افق پدیدار شده است. روزانه بیش از 150 کامیون نفتکش مملو از نفت و نیز فراورده های تصفیه شده بین کردستان عراق و ایران تردد می کنند.

کسی هنوز به درستی نمی داند این محمولهها ازکجا می آید و مقامات خود مختار کرد می گویند که تولید مازاد تصفیه خانههای خودشان است. اما کارمندان وزارت نفت در بغداد می پرسند : «اگرمازادی هست، چرا در عراق که کمبود شدید وجود دارد، به فروش نمی رسد؟» لیکن دولت فدرال مالکی برعکس مظنون است به اینکه کردها، که حق برداشت 17% از تولید ملی با قیمت پائین را دارند، بخشی ازآن را با سود بیشتر به همسایه ایرانی خود بفروشند.

در هریک از دو حالت فوق، قضیه هم برای آمریکائیها – که کردها نزدیکترین متحدانشان درعراق به شمار میروند – سراسیمه کننده است و هم برای بغداد، که ناگزیراست از طریق واردات از ترکیه و کویت کمبود خود در زمینه فراورده های تصفیه شده را جبران کند.

این وضعیت به خصوص از آن رو برای واشینگتن ناراحت کننده است که فرمانده کل نیروهای آمریکائی درمحل، ژنرال ری اودیرنو Ray Odierno، روز 10 ژوئیه راجع به «تهدیدات مشخص فزاینده» گروههای شیعه «آموزش دیده توسط تهران» که متوجه امنیت پایگاههای تحت فرمان وی و روند خروج نیروها درآینده نزدیک می باشد، هشدارداد. ژنرال آمریکائی ازجمله گفت : «طی ماه گذشته، ایران کارشناسانی فرستاده تا به آنها برای حمله به ما کمک کنند».