بر این منطق شاهد سفرهای متعدد متولیان و کارگزاران حکومتی به کشورهای همسایه و یا برگزاری انواع و اقسام کنفرانس‌های بین‌المللی تحت عناوین مختلف هستیم. بدین‌سان خامنه‌ای تلاش می‌کند تا باسیاست تطمیع و همچنین ارزان‌فروشی درزمینهٔ نفت و گاز و انعقاد قراردادهای وطن فروشانه، کلیت نظام آخوندی را از بحران‌های موجود بدر برد.
تازه‌ترین نمونه این تحرکات سفر وزیر خارجه و نماینده دیکتاتوری مذهبی به قطر و شرکت در اجلاسی تحت نام “نشست بین‌المللی – امنیتی » در دوحه هست.
در این راستا جواد ظریف در توئیتی ضمن اعتراف به سیاست دورزن تحریم‌ها و یاری‌گرفتن از کشورهای همسایه می‌نویسد: “ایران هنر گریز از تحریم‌ها را به دیگران هم آموزش خواهد داد».( خبرگزاری حکومتی ایسنا 25 آذر 1397)
وی سپس به‌مانند پاسدار احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور پیشین نظام آخوندی، بی دنده و ترمز بر ادامه سیاست‌های مخرب حکومت آخوندی در زمینه‌های یادشده تأکید کرده و می‌افزاید: “واضح است که ما به خاطر تحریم‌های آمریکا تحت‌فشار قرار داریم؛ اما آیا این به تغییر سیاست‌هایمان منجر می‌شود؟ من تضمین می‌کنم که چنین چیزی پیش نمی‌آید».
ترجمان این جملات همان سیاست‌هایی درزمینهٔ جنگ سوریه، تسلیح گروه‌های تروریستی در یمن با انواع سلاح، مهمات، پول و یا موشک، تسلیح فکری و مالی و موشکی حزب الشیطان، اشغال عراق از طریق حشد الشعبی و دیگر گروه‌های دست‌نشانده، ادامه برنامه‌های مخرب آتی و موشکی و بسیاری موارد این‌چنینی می‌باشد.
همچنین واقعیت در لابلای این سخنان وجود همان بن‌بست مرگباری است که خامنه‌ای اکنون در باتلاق آن گیر افتاده است. عقب‌نشینی از هریک از این سیاست‌های راهبردی به معنای قبول و پذیرش جام زهر دیگری می‌باشد و ادامه آن نیز همان طناب دار بر گردن رژیم آخوندی با گسترش تحریم‌ها است.
خامنه‌ای اکنون میان سندان و چکشی بنام بحران‌های داخلی، اعتصابات، تظاهرات، شور و خوشش کانون‌های شورشی در داخل و همچنین ایزولاسیون و فشارهای خارجی روبر می‌باشد. هرگونه عقب‌نشینی و یا ورود به هر میز مذاکره‌ای آن‌هم در مختصات ضعف، ناتوانی و بی‌برنامگی به‌مثابه درهم ریختن بساط و سازوکار حکومت درزمینهٔ های یادشده می باشند.
بر این منطق است که دیکتاتوری خامنه‌ای توان ورود برای حل بحران‌ها و یا هرگونه مذاکره‌ای را ازدست‌داده است. سکوت خامنه‌ای که با عصبانیت‌های غیرمتعارف، پرخاشی به مردم و یا جوامع بین‌المللی صورت می‌گیرد، خود بهترین ادله برخالی بودن دستان حاکمی خون‌ریز و تبهکار می‌باشد.
