صدهزار نفر رهبرشان مریم رجوی را مورد حمایت قرار دادند. یک هفته بعد از انتخاب رئیس جمهور جدید رژیم آخوندی، برگزاری بزرگترین گردهمایی مقاومت در پاریس، شکست این رژیم در نمایش انتخابات را گواهی کرد و رأی واقعی مردم ایران یعنی سرنگونی آخوندهای حاکم و برقراری آزادی و دموکراسی را به گوش جهانیان رساند.  
این حضور و استقبال گسترده مردمی در حمایت از راه حل سوم مریم رجوی برای دستیابی به صلح، آزادی، برابری و حقوق بشر در ایران، آن  روی سکه پایگاه گسترده مردمی و موقعیت برجسته  بین المللی مجاهدین و مقاومت ایران است که رژیم خامنه ای را به حق  در تمامی زمینه ها  به چالش  کشیده است. ایرانیان با عقاید، مرام وملیتهای قومی و مذهبی مختلف، اما متحد به نمایندگی از مردم ایران در این گردهمایی عظیم شرکت کردند تا رأی خود یعنی ”سرنگونی نظام آخوندی“ را به گوش جهانیان برسانند.
رأیی که آینه خواستهای بحق مردم تحت ستم ما می باشد، آینه حمایت از زنان، جوانان، کارگران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان و نویسندگان و تمامی آحادی است که سرکوب شده، تحقیر شده، به یغما رفته و مورد ستم و تجاوز قرار گرفته اند.
یاران و اشرف نشانان از سراسر جهان به همراه ایرانیان آزاده در این گردهمایی با صدای رسا اعلام کردند  که مردم ایران به دیکتاتوری مذهبی و حاکم خونریزی به نام خامنه ای با تمامی دستجات درونی اش ” نه“ می گویند. به نیرنگ و ریا از سوی ولی فقیه و شعبده یی به نام ” انتخابات “ و مماشات گران نه میگویند.
اشرف نشانان و یاران مقاومت در پاریس گرد هم آمدند تا شعبده انتخابات خامنه ای را که در شرایط اختناق مطلق، با دستگیری مخالفان، با قطع اینترنت، با ممنوعیت رسانه ها و با حضور گسترده نیروهای لباس شخصی و امنیتی رژیم برگزار شد، به سخره بگیرند. آنها اعلام کردند که ”رئیس جمهور جدید رژیم ایران نیز نه تنها مدره نیست بلکه در تمامی دوران حاکمیت رژیم در مناصب بالا و نزدیک به خامنه ای کار کرده و پیش برنده سیاستهای این رژیم در جنگ و سرکوب مردم ایران به بهانه تأمین امنیت بوده است “.
هزاران هزار ایرانی در این گردهمایی همراه با مریم رجوی تکرار کردند که مردم ایران به شکنجه گر رأی نمی دهند، به تجاوزگر به زنان و دخترانمان در زندانها رأی نمی دهند. به بمب اتم رأی نمی دهند، به کشورگشایی و صدور تروریسم رأی نمی دهند و به سرکوبگر و دیکتاتور رأی نمیدهند. ایرانیان به برنامه ده ماده یی مریم رجوی آری گفته و فریاد زدند: ”ایران فردا، کشور عدالت و قانون است. ما خواهان ایجاد یک نظام قضایی مدرن، مبتنی بر احترام به‌ اصل برائت، حق دفاع، حق دادخواهی، حق برخورداری از محاکمة علنی و استقلال کامل قضات هستیم. همچنین قانون شریعت آخوندی، در ایران فردا جایی نخواهد داشت“. بله سخن از  برنامه ده ماده ای است که منعکس کننده خواسته حقیقی مردم برای ایران فردا است.
در چنین شرایطی ایرانیان و یاران مقاومت امسال به برگزاری دهمین سالگرد کودتای 17 ژوئن و گردهمایی بزرگ ایرانیان دست زدند. ده سالی که  مملو از توطئه، نیرنگ، خیانت، جفا به عهد و آرمان و رفقای سی و چند ساله، بمباران، موشک باران، کشتار رزمندگان آزادی در اشرف و لیبرتی، اعدام و دستگیری و شکنجه بوده است. سخن از مجموعه توطئه هایی است برای برهم زدن تعادل جنبش مقاومت و تخریب تشکیلات آن از سوی دیکتاتوری مذهبی و دستگاه گشتاپوی آخوندی.
هدف رژیم طی این دهسال از بین بردن مجاهدین و سپس کل جنبش مقاومت به لحاظ فیزیکی و تشکیلاتی بود و برای تحقق این امر میلیاردها دلار از منابع ملی ایرانیان را خرج کرده است. اما جنبش مقاومت با پایداری و با استقامت و صداقت وایمان و جانفشانی در راه  آزادی مردم ایران، این توطئه ها را به شکست کشانده است. گردهمایی بزرگ پاریس گوشه یی از شکست رژیم در رویارویی با جنبش مقاومت و مجاهدین را به نمایش گذاشت.
طی این دهسال شاهد بمباران ناجوانمردانه پایگاههای مقاومت در نوار مرزی و پایگاه اشرف، آن هم در یک ساخت و پاخت آشکار با رژیم آخوندی،  بودیم. دو ماه بعد از کشتار رزمندگان آزادی شاهد بودیم که چگونه دولت وقت فرانسه در یک معامله کثیف با دیکتاتوری مذهبی، به مقر و دفاتر خانم رجوی در حومه پاریس یورش برد. و با دستگیری ایشان و بسیاری دیگر از اعضا و یاران این مقاومت و توقیف اموال و دارایی های مجاهدین و با پرونده سازیهای پوشالی که بخش عمده یی از آنها از تهران رسیده بودند، شبه کودتایی را برضد مقاومت به مرحله اجرا گذاشتند.
در این دوران  دیدیم و هزاران بار شاهد بودیم که باز هم در توطئه دیگری مجاهدین و مقاومت ایران را در لیست سیاه اروپا و آمریکا نامگذاری کردند. همچنین طرح وزارت بدنام اطلاعات آخوندی در پشت دیوارهای اشرف و اعزام  گله های مزدوران خود و کشاندن مشتی دیگر تحت عنوان خانواده به آنجا، راه اندازی  300 بلندگو و شکنجه روانی بر مجاهدان آزادی،  آدم ربایی، تحریم و محاصره دارویی، غذایی، پزشکی و امکاناتی علیه ساکنان بی سلاح اشرف، جابجایی اجباری آنها از اشرف به زندانی به نام آزادی، کشتار و جنایت علیه بشریت طی دو حمله به اشرف و به شهادت رساندن رشیدترین فرزندان ایران زمین توسط دولت دست نشاندة مالکی را تماماً در این دوران شاهد بودیم. در پی جابجایی اجباری به لیبرتی نیز شاهد موشک باران و توطئه های کوبلر و اعمال فشار ناجوانمردانه و ضد انسانی علیه یاران و اعضای جنبش مقاومت در لیبرتی، آن هم تحت نظر ملل متحد بوده ایم.
علیه تمامی این توطئه ها جمع عظیم ایرانیان نسبت به حمله موشکی به ساکنان بیدفاع و بی سلاح در زندان لیبرتی اعتراض کردند. حمله یی که طی آن و برای سومین بار به دستور خامنه ای و از سوی عوامل نیروی تروریستی قدس و با حمایت مالکی و با شلیک 40 موشک صورت گرفت که به شهادت دو تن از مجاهدان آزادی ومجروح شدن بیش از 70 تن از ساکنان انجامید.  ایرانیان تأکید کردند که تنها راه جلوگیری از تکرار یک کشتار دیگر، بازگشت موقت ساکنان به اشرف می باشد.
واقعیت این است که با این رژه عظیم سیاسی، مردمی و بین المللی، مریم رجوی ولی فقیه طلسم شکسته را برای سرنگونی به چالش کشید. و چه بحق گفت:” نتیجه 35سال حاکمیت آخوندها و بیلان آن برای مردم ایران، کشتار و ویرانی، فقر و اعتیاد و گرانی و بیکاری است. سرنگونی به خودی خود محقق نخواهد شد. سرنگونی، جنبش و مقاومتی را میخواهد با یک تشکیلات منسجم و متحد، با انسانهایی آماده فداکاری، با پشتوانه اجتماعی و مردمی، برخوردار از استقلال مالی، با حضور گسترده زنان در همه پهنه ها و یک آلترناتیو دموکراتیک با اهداف و برنامه روشن.
حرف ما این نیست که آخوندها بروند تا ما جایگزین آنها شویم، حرف ما این است که رأی و انتخاب و نظر مردم ایران حاکمیت پیدا کند“.
و چنین باد
3 تیر 1392