در یونان همه او را تنها "میکیس" می‌نامند. این نشانه علاقه ژرفی است که یونانی‌ها به بزرگترین آهنگساز، رهبر ارکستر و نماد مقاومت ملی در برابر حکومت سرهنگان در دهه ۷۰ میلادی دارند.
کناره‌گیری از موسیقی، حضور در سیاست
تئودوراکیس، چند سالی است که به علت کهولت سن کار رهبری ارکستر را کنار گذاشته است، اما با یک متر و نود سانتی متر قد، چشمانی درخشان و صدایی رسا، همچنان یک مداخله‌گر سیاسی پرانرژی است و در برابر هرآنچه که به سرنوشت سیاسی هم‌میهنانش مربوط است، واکنش نشان می‌دهد.
هنگامی که ورشکستگی مالی دولت یونان از پرده بیرون افتاد، تئودوراکیس همه یونانی‌ها را فراخواند تا به آینده بنگرند و کشورشان را بار دیگر به مسیر درست هدایت کنند. در ماه مه امسال، وقتی که اردوغان و پاپاندرئو نخست‌وزیران ترکیه و یونان در آتن با یکدیگر دیدار کردند، میکیس پس از یک دیدار کوتاه، از دو سیاستمدار خواست که به روند نزدیکی ترکیه و یونان، در جهت منافع مردم هر دو کشور، سرعت بخشند.
زوربای یونانی
برجسته‌ترین آهنگساز تاریخ معاصر یونان، سرانجام با ساختن "زوربای یونانی" در آغاز دهه ۶۰ میلادی شهرت جهانی یافت. زوربای یونانی، از همان زمان، برای یونانی‌ها موقعیتی شبیه یک سرود ملی مخفی را یافت.
تئودوراکیس، در اوج جنگ جهانی دوم، از رزمندگان مقاومت ملی یونان بود. او در جریان جنگ‌های داخلی یونان (۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹) به جبهه چپ پیوست. در دوران حکومت سرهنگان علیه آنان جنگید و پس از دستگیری و شکنجه، تا سقوط سرهنگان در سال ۱۹۷۴ در تبعید پاریس به سر برد.
تغییر جبهه دائمی
"صدای مردم یونان" پس از استقرار مردم‌سالاری به یونان بازگشت و به عنوان نماینده حزب کمونیست به مجلس ملی راه یافت، اما مدتی بعد از کمونیست‌ها مایوس شد و این بار از سوی محافظه‌کاران برای نمایندگی مجلس برگزیده شد. بعدها، مدتی در کابینه محافظه‌کاران وزیر بود و سپس به حزب سوسیالیست پیوست.
به‌رغم همه این تغییر جبهه‌ها، در یونان تا امروز هیچکس برجسته‌ترین هنرمند کشور خود را متهم به فرصت‌طلبی نکرده است. مردم همچنان او را صدای رسای خود می‌شناسند، زیرا در هر جبهه‌ای که بوده، علیه خودکامگی و بی‌عدالتی مبارزه کرده است.
برگرفته از دویچه وله
