خامنه‌ای در حالی از تلاش برای«مشارکت گسترده» مردم در نمایش انتخابات سخن می‌گوید که تمامی داده‌ها از درون جامعه سخن از بایکوت و عدم شرکت جامعه در این سیرک نمایشی را دارند.
نیم نگاهی به شبکه‌های اجتماعی که آینه‌ای برای بیان اعتراضات و درد دل مردم می‌باشند تماماً موید جود این واقعیت هستند.
در این رابطه طی هفته‌های اخیر نیز شاهد انتشار حجم گسترده‌یی از اعتراضات مردمی به‌ویژه خانواده‌های شهدای قیام آبان ۹۸ و یا دیماه ۹۶، از سوی فعالان مدنی و اجتماعی و اقشار مختلف کارگری، معلمان، پزشکان، دانشجویان و حتی دانش‌آموزان بوده‌ایم.
به یقین این حجم از اعتراضات و فراخون ها برای تحریم نمایش انتخابات که از هم‌اکنون نتیجه آن برهمگان روشن می‌باشد، سخن از عمق واقعیتی به‌نام«تنفر اجتماعی» از دیکتاتوری ولی‌فقیه و مهندسی‌های وی را دارند.
ابعاد این وضعیت بحدی است که نه تنها رسانه‌های حکومتی بلکه باندهای حکومتی نیز ناچار به اعتراف بخش‌هایی از آن شده‌اند.
برای نمونه سعید حجاریان از مهره‌های اطلاعاتی حکومت در توئیتی اعتراف می‌کند:«فضای انتخابات۱۴۰۰ را با فضای دوره‌های دیگر مقایسه کنید. نظارت استصوابی باقیمانده است، چند نامزد حاضر هستند». مناظره هم داریم اما جامعه بی‌تفاوت است».
در نمونه‌یی دیگر روزنامه حکومتی ابتکار قدری فراتر رفته و به شکست مهندسی این‌دور این‌گونه اذعان می‌کند:«درد اصلی طیف گسترده‌یی از جامعه، سفره خالی و باور جدی به عدم اثرگذاری رأی آنها بر سیاست‌گذاریهای مد نظرشان است؛ به همین دلیل گفتمان اعتراض و انتقاد به برخی محدودیتها، در ذهن مردم جایگاهی ندارد، چرا که باور دارند ریشه حل برخی محدودیتهای آنها در توان جایگاه ریاست‌جمهوری نیست».
چنین اعترافاتی آن هم تنها یک هفته به برگزاری نمایش انتخابات مانده را می‌توان به‌وفور در رسانه‌ها و یا باندهای حکومتی ملاحظه نمود.
ترجمان این انعکاسات آن است که سیاست انقباض از سوی ولی‌فقیه با شکست سنگینی روبه‌رو گردیده است. وجود چند کاندید دستچین شده که بخش بزرگی از آنها صرفاً نمایشی و یا به‌قول رژیمی‌ها«پوششی» هستند و یا وجود آخوند دژخیم رئیسی از قاتلان فرزندان ایران در سال۶۷ تماماً از جمله دلائل برای عدم مشارکت و بایکوت از سوی مردم ایران می‌باشد.
مضافا بر این واقعیات نیز باید به سیاستهای اصولی مقاومت ایران و بردن شعار محوری«رای من سرنگونی» بدرون جامعه اشاره نمائیم.
بازتاب این سیاست را ما اکنون به‌خوبی در ریختن ترس مردم و شدت دادن به اعتراضات علیه رژیم آخوندی لمس می‌کنیم.
در این رابطه روزنامه حکومتی آرمان (سایت مجاهدین خلق ۲۰خرداد ۱۴۰۰) می‌نویسد:«پیام عدم‌پاسخگویی نوعی انحصار به جامعه می‌دهد و ناخودآگاه مردم به‌صورت آشکار و پنهان در مقابل هر گونه انحصار مقاومت نشان می‌دهند! و مقاومتها در فرآیند زمان تولید قدرت خواهند کرد. حکمرانان هوشمند و واقعیت‌نگر می‌دانند حتی زخم‌های کوچک نیز می‌توانند تولید عفونت کنند و یک‌قواره خوش‌قد‌و‌بالا را به زمین بزند».
