مذاکرات وین – بن بستی بنام «تحریم خامنه‌ای و آخوند رئیسی»

دور ششم مذاکرات بر سر احیای توافق موسوم به برجام در حالی به پایان خود رسید که پاسدار عراقچی هم‌چنان از وجود«اختلافات» سخن به میان آورده است.

وی که اکنون عبای« وزارت‌خارجه» حکومت را برتن کرده، در این رابطه به رسانه‌های حکومتی می‌گوید: «برخی مسائل هنوز باقی مانده است، ولی یک شکل کاملاً دقیقی به خودش گرفته و کاملاً روشن است که ابعاد این اختلافات چگونه است» (سایت مشرق نیوز ۳۰خرداد ۱۴۰۰).

بسیاری از کارشناسان مسائل ایران بدرستی بر این باور هستند که موضوع برداشتن تحریم‌ها که شخص خامنه‌ای، بیت وی بیت و یا آخوند دژخیم رئیسی در آنها قرار دارند، به بن‌بستی جدی برای طرفین تبدیل شده است.

ایالات متحده در ژوئن ۲۰۱۹ برای اولین بار شخص «علی خامنه‌ای» و تمامی منصوبان به وی از جمله «بیت» ولی‌فقیه را در لیست تحریم‌ها قرارداد. 

این واقعیت در حالی است که در صورت امضاء هر گونه توافقی، طرفهای مذاکره‌کننده خارجی در مقابل نوعی پارادوکس قرار خواهند گرفت، زیرا در فردای آن توافق با یکی از آمران و عاملان کشتار مردم ایران که جامعه بین‌الملل خواهان محاکمه وی می‌باشد، روبه‌رو می‌باشند.

ابعاد این واقعیت را اکنون می‌توان به‌خوبی در مواضع سازمانهای مدافع حقوق‌بشر و یا نمایندگان دولتهای غربی مشاهده نمود. برای مثال سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌یی تأکید کرده است: رئیسی «عضوی از هیأت مرگ در زندانهای تهران بوده که در سال۱۳۶۷چندین هزار زندانی سیاسی را به‌طور فراقانونی اعدام کرده است» و سپس ی افزاید: «او باید برای جنایت علیه بشریت تحت تحقیقات کیفری قرار بگیرد».

هم‌چنین کمیسر حقوق‌بشر وزارت‌خارجهٔ آلمان نیز گفته است: «این نگران‌کننده است که رئیس‌جمهور منتخب رژیم (رئیسی) از نقض حقوق‌بشر فاصله نگرفته است».

در چنین وضعیت بحرانی، بسیاری تلاش دارند تا رسیدن به هر گونه توافقی با دیکتاتوری ولی‌فقیه را طی آخرین هفته‌های دوره ریاست آخوند روحانی به پایان برسانند و بدین سان«نان» آن را در سبد باند وی بگذارند.

اما گذشته از این‌که انعقاد قرارداد احتمالی در چه زمانی صورت بگیرد، در ماهیت این واقعیت که جامعه جهانی هم‌چنان با یک دژخیم خون‌آشام و مورد تنفر جامعه ایران روبه‌رو خواهد بود، تغییری ایجاد نمی‌کند.

خارج کردن خامنه‌ای و آخوند رئیسی نیز از لیست تحریم‌ها به یقین برای مردم و افکار عمومی در بسیاری از کشورها این سؤال را مطرح می‌کند که چرا طرفهای مقابل باید در مقابل یک دیکتاتوری خون‌آشام و یا یک ناقض حقوق‌بشر و جنایتکار سر خم فرود آورده به دیکتاتوری ولی‌فقیه که اکنون در انقباض کامل و بن‌بست به‌سر می‌برد، امتیاز دهند؟