یک نمونه این شهادت ها را می توان در برگزاری کنفرانس بین المللی از سوی خانم مریم رجوی با هزار زندانی سیاسی از بند رسته در اشرف ۳ و سراسر جهان بخوبی رویت نمود.
ایشان از جمله تاکید کرده اند: «رژیم آخوندی با داغ و درفش و شکنجه می‌خواست هر عضو و هوادار مجاهدین را منکوب و مغلوب کند. همه حربه‌های شیطانی، رذیلانه و ضد بشری را آزمایش کرد. در به‌اصطلاح «واحد‌های مسکونی» شنیع‌ترین شکنجه‌ها را بر زنان مجاهد اعمال کردند. هفته‌ها و ماه‌ها، آنها را به‌صورت نشسته در قفس حبس کردند تا شاید روحیه مقاوم آنها را در‌هم بشکنند و سرانجام در تابستان ۶۷ آنها را در مقابل یک انتخاب قراردادند: تسلیم‌شدن با نفی وفاداری به مجاهدین یا اعدام؟».
همچنین ابعاد این افشاگری ها در رابطه با نسل کشی و شکنجه که با خود پیام جنبش دادخواهی را به داخل شهرهای میهن برده، بحدی است که طی روزهای اخیر شاهد موضعگیری های متناقض از سوی ارگان ها و یا متولیان حکومتی در رابطه با ابعاد شکنجه در ایران تحت حاکمیت ولی فقیه می باشم.
برای نمونه در حالیکه معاون اول قوه قضائیه در یک واکنش زبونانه تصاویر پخش‌شده از زندان اوین را عمدتا «مونتاژ» قلمداد کرده است، اما رئیس کمیسیون اصل ۹۰ در مجلس حکومتی اعلام نموده که ویدئوهای منتشرشده «مربوط به سال ۹۵ تا ۹۹ » می باشد»!!
بیان چنین جملات سراپا متناقض در حالی است که با نیم نگاهی به فیلم های منتشره شده ، می توان تاریخ ضبط آنها طی ماه های اردیبهشت و خرداد امسال را که تماما در سمت چپ ویدئو ها ثبت گردیده اند، مشاهده نمود.
این سخنان گمراه کننده درحالی بیان می شوند که پاسدار قالیباف در یک اعتراف اجباری نسبت به وجود شکنجه در زندان های ایران گفته است: «تمامی فیلم‌ها دوباره با حضور نمایندگان مجلس، کارشناسان قوه قضاییه و دادستانی کل و مسئولان ذی‌ربط بررسی شد. تخلف برخی موارد برای ما محرز شد که حتما باید با خاطیان برخورد شود». (سایت حکومتی همشهری ۸ اردیبهشت ۱۴۰۰)
بدین سان مشخص می شود که ابعاد افشاگری های سازمان مجاهین خلق و سازمان های مدافع حقوق بشر در سطح بین المللی که اکنون به رسوایی هرچه بیشتر رژیم آخوندی راه برده ، بحدی است که قوای مختلف حکومتی را به ضد و نقیض گویی و تلاش برای خاک پاشیدن بر ابعاد جنایات سازمان داده شده در زندانهای ایران انداخته است.
تازه ترین نمونه این واقعیت را می توان در موضعگیری سخنگوی قوه قضائیه رژیم آخوندی نیز مشاهده نمود. وی بطرز بی شرمانه ای می گوید: «شغل زندانبانی یکی از سخت‌ترین و دشوارترین مشاغل در جهان است و ممکن است در سازمان زندانها افرادی مرتکب تخلف شوند».
خداییان در ادامه ی بطرز وقیحانه ای که ابشخور فکری آن همان ولایت فقیه می باشد، زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان اوین را «عربده‌کش، چاقو‌کش و قاچاقچی مواد مخدر» خوانده و ادامه می دهد: «در تمام زندانهای جهان چنین صحنه‌هایی هستند». ( سایت حکومتی شرق ۱۰ شهریور ۱۴۰۰)
