سخنرانی منسجم مایک پنس در اجلاس ایران آزاد، روز ۶ آبانماه، در واشنگتن به نکات بسیاری اشاره کرد. اما می توان گفت که مهمترین آن «یکی از دروغهای بزرگی که رژیم به خورد جهان داده که وضعیت همین‌طور ثابت است اما در مقابل آن یک یک آلترناتیو وجود دارد»، می باشد. معاون سابق ریاست جمهوری امریکا از این اظهارات روشن و صریح هم فراتر رفته «در مقابل رژیم یک مقاومت و یک آلترناتیو به نام سازمان مجاهدین خلق وجود دارد. مقاومتی که خانم رجوی در رأس آن است». مقام سیاسی بلندپایهٔ امریکائی به خاطر تجربهٔ عملی در صحنهٔ سیاسی می توانست همین موضوعات را «سیاسی-دیپلماتیک» و در لفافه بیان کند، اما صراحت در محتوا و لحن او نشان دهندهٔ وجود شرف سیاسی در او می باشد؛ همان اکسیری که مقاومت ایران در طول عمرش در هر کجای دنیا و در هر انسانی به دنبال آن بوده و هر قطرهٔ آن را کشف و به سمت خود کشانده است. 
به نظر می رسد که برای هر کنشگر سیاسی نباید خیلی پیچیده باشد که به وجود آلترناتیو دمکراتیک، یعنی شورای ملی مقاومت ایران که تشکیل آن در ۳۰ تیر ۱۳۶۰ و در تهران اعلام شد، پی ببرد و در مقابل آن موضعگیری کند. اما در عمل می بینیم که رژیم آدمخوار آخوندی در شیطان سازی همه جانبه و انبوه در مورد شورا و سازمان محوری آن، سازمان مجاهدین خلق، موفقیتهائی به دست آورده است. برای یک انسان معقول با فرهنگ سیاسی متوسط، خواندن و فهم اساسنامهٔ آینده نگر شورای ملی مقاومت نباید خیلی دشوار باشد، به همین دلیل منطقاً می بایست دروغهای غول پیکر رژیم آخوندی در مورد مجاهدین خلق بی اثر باشند. اما اینطور نیست و حجم انبوه شیطان سازی، حداقل توانسته صراحت و روشنی اساسنامهٔ شورا و سندهای تصویب شده اش را برای بسیاری ناشناخته باقی بگذارد. یکی از مهمترین دلایل این موفقیت رژیم، اگرچه نسبی و شکننده و ناپایدار، سیاست مماشات دولتهای غربی و مطبوعات وابسته به آن و استفادهٔ آنها از نوکران داخلی، که در مبارزهٔ صد و بیست سال اخیر همیشه وجود داشته اند، می باشد؛ اما آفتاب همیشه پشت ابر نمی ماند! 
گفته می شود در این زمانه تنها حق داشتن کافی نیست، بلکه باید ثابت کنی که حق داری. آلترناتیو دمکراتیک شورای ملی مقاومت ایران و سازمان محوری آن، مجاهدین خلق، در طول ۴۰ سال با کار و صبر و طاقت مثال زدنی از جمله به همین کار مشغول می باشد. از لیچارهای بیانیهٔ ریچارد مورفی، دستیار وزیر خارجه در امور خاور نزدیک، که بی مسمی و «سرخود» و در پایان یک جلسه استماع کمیته خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، ۲۴ ژوئیه ۱۹۸۵، در مورد تروریست بودن مجاهدین خلق به سمع اعضای کمیته رسید، تا به امروز که بالاترین مقامات اجرائی امریکائی در مورد حقانیت مجاهدین خلق و مشروعیت مقاومت شهادت می دهند، راه دراز و سختی پیموده شده است. مقاومت ایران قدم به قدم ثابت می کند که حق دارد. 
عمق اظهارات «غیرسیاسی» مایک پنس در این اظهارات بهتر دیده می شود: «همه علائم نشان می دهند که مردم ایران آماده تغییر هستند و رژیم استبدادی در ایران روزهایش به شمارش افتاده است. کانونهای شورشی نقطه امید مردم ایران هستند!»
ارادهٔ مردم و مقاومتی که توحش رژیم عقب ماندهٔ آخوندی و ارتجاع استعمارنو را در پستوها و سیاهچالها، در میدان ها و در همهٔ نقاط جهان زنانه و مردانه به چالش کشیده و از آن سربلند بیرون آمد، حقانیت خود را ثابت می کند. 
«اگر اشرف بایستد، جهان خواهد ایستاد!»؛ و اشرف جانانه ایستاد.